Οι  ακτές του Γαλατά ήταν  πάντα  μέσα στο επίκεντρο  των δραστηριοτήτων και των εξελίξεων,  από την Τροιζήνα προς τη Σφαιρία, αλλά και προς την Ανατολική Τροιζηνία  όπως διαπιστώνει  κανείς  εύκολα σε  άλλα κεφάλαια.

      Όμως,  σαν  οικισμός ο  Γαλατάς  πρέπει να άρχισε να δημιουργείται  γύρω  στα 1830.  Στο Γαλατά, υπήρχαν κάποιες  καλύβες  στις οποίες έμεναν  γυναίκες ελευθερίων ηθών. Αυτό δεν είναι απίθανο, αφού στην  Τροιζήνα  ήταν το Ελληνικό  Στρατόπεδο  και στον Πόρο  το "Ναυτικό Διευθυντήριο"- Προγυμναστήριο και ο "Ρωσικός Ναύσταθμος".    ΔΕΙΤΕ  ΣΧΕΤΙΚΑ  

                                                                                                                                                  

          Διότι είναι γεγονός  ότι οι  ναυτικές δυνάμεις των   Ενετών αρχικά, αλλά  και των Ρώσων και  Αγγλων -κυρίως - αργότερα,  δημιουργούσαν  τέτοιους  καταυλισμούς για την...... εξυπηρέτηση  των στρατιωτών. Κάτι  τέτοιο οι Αγγλοι  έκαναν  και στον Πειραιά το 1852.  Κι ίσως  ήταν κι αυτός ένας λόγος  που άργησαν  να δημιουργηθούν  τίμια  σπίτια  στην ακτή του Γαλατά.

         Μια απογραφή των Ενετών του 1700  αναφέρει ότι  τότε  η Απάθεια είχε 89 "υγιείς στα ήθη" κατοίκους,  το Μπέλεσι  66, και το Λυκοπάρτι  23.

           Οσο προχωρούσε ο Αγώνας τόσο οι Αγωνιστές ανακτούσαν τα χαμένα εδάφη. Και κάποια έβγαιναν στον πλειστηριασμό. Στις 5 Δεκεμβρίου του 1822 έγινε η αναφορά για τη δημοπρασία του κτήματος του Χαλίλ μπέη στην Απάθεια: Χαλίλ μπέης λεγόταν ο γενάρχης πλούσιας τουρκικής οικογένειας, ο οποίος και αναφέρεται ως πλουσιότατος δυνάστης της Κορίνθου κατά το 1778.

 

       

             Γιος και διάδοχός του ήταν ο Νουρή μπέης, ο οποίος πέθανε το 1815, αφήνοντας τον γιο του Κιαμίλ μπέη να τον διαδεχθεί στη δυναστεία της Κορίνθου. Υπήρξε ο τελευταίος Τούρκος διοικητής και δυνάστης της Κορίνθου. Και όλης της Τροιζηνίας.

            Επίσης έγινε αναφορά για δημοπρασία της Κορίνθου, στην οποία δημοπρατήθηκαν και περιοχές της Τροιζηνίας  Δείτε τον πίνακα εδώ:

       Φαίνεται  ότι  πριν το 1840 οι  Γαλατιώτες    κατοικούσαν  στα  ψηλά   ή μακριά  από την παραλία  από το φόβο των πειρατών.

 

        

      Ετσι στον πίνακα  του Στάκκελμπεργκ (1834) δεν σημειώνεται  κανένα σπίτι, παρά μόνο πέντε - έξι καλύβες  και  μια ξύλινη αποβάθρα  στη Μπούγια.

     Πάντως το 1828  ο Σάμπουργκ  (1787-1874), διαπρεπής αρχιτέκτων και  μηχανικός, κλήθηκε από τον Κυβερνήτη  Καποδίστρια στον Πόρο, σχεδίασε και κατασκεύασε δρόμους και πλατείες, οργάνωσε την καθαριότητα,  και παράλληλα διαμόρφωσε τον παραλιακό δρόμο του Γαλατά.

     Η σκάλα της Μπούγιας, η παλιότερη  στην περιοχή,  ήταν πολυσύχναστη  από βάρκες και επιβάτες που πήγαιναν από την ανατολική  Τροιζηνία  (Λεμονοδάσος κλπ) στον Πόρο και αντίστροφα. Οι άνθρωποι εκείνοι, σχεδόν μέχρι το 1955 που δόθηκε στην κυκλοφορία  ο αμαξιτός δρόμος Γαλατά  Ερμιόνης, έφθαναν εκεί με τα μουλάρια τους, τα άλογά τους ή τα γαϊδούρια τους, πήγαιναν  στον Πόρο, ψώνιζαν, και μετά γυρνούσαν, φόρτωναν τα  ψώνια τους, και τράβαγαν για τα αγροτόσπιτά τους.

 

       

      Ενώ στην γκραβούρα του βρετανού ζωγράφου περιηγητή Ουίλιαμ Λίντον (1840-1845 σημειώνονται κάποια σπίτια και ένα ατμόπλοιο - αριστερά - κοντά στη Μπούγια.

 

       Το 1834, ΦΕΚ 19/1834, καταγράφονται επίσημα για πρώτη φορά οι κατοικημένοι οικισμοί κατά την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους.Σ αυτήν ο Γαλατάς δεν αναφέρεται.  Ούτε και   το 1836  ΦΕΚ 80 / 28-12-1836. Αναφέρεται όμως η Απάθεια  που υπάγεται στο δήμο Τροιζήνος.  Αλλά ούτε και το 1845 (νόμος ΚΕ 5-12-1845) αναφέρεται  ο Γαλατάς. Αλλά,  πλέον,  δεν αναφέρεται  ούτε η Απάθεια, τα εδάφη της οποίας, όπως και όλη  η Τροιζηνία, επί τουρκοκρατίας  ανήκε  στον Χαλίλ Μπέη.

 

      Πάντως το  1840  η περιοχή  του Γαλατά  περιλαμβάνεται στο   Δήμο  Τροιζηνίων με έδρα τον Πόρο. Στον ίδιο Δήμο είναι  ο  Δαμαλάς  και η Τακτικούπολη. Αλλος Δήμος είναι ο  Δήμος Δρυόπης, με έδρα το Κάτω Φανάρι. Περιλαμβάνει  ακόμη τα   Σκαπέτι,  Καλλονή,  Ανω  Φανάρι, Καρατζά,  Αγ. Ελένη .

    

   Ο  Γαλατάς καταγράφηκε για πρώτη φορά επίσημα με το ΒΔ του Οθωνα  ΦΕΚ 56/17  Ιουλίου 1862 στο οποίο υπήρχε και προσαρτημένο διάγραμμα, όπως φαίνεται ανωτέρω.

 

    Το 1870 ο Γαλατάς είχε 11 σπίτια νοικοκυραίων και το 1910, 36. Εκείνη την εποχή κατέβαιναν από τις Αδέρες λύκοι, όπως μας έλεγαν οι παλιότεροι. Παράλληλα από κει  υπήρχαν  και γαλαγωγοί που έφερναν το γάλα από τα κοπάδια στο χωριό.

     Παρ όλα αυτά  άρχισε  να  αναπτύσσεται  γρήγορα, ιδίως όταν κατέβηκαν  πιο   πολλοί Αρκάδες κι άλλοι.

 

  

    Ο  Γαλατάς  αναγνωρίστηκε σαν  κοινότητα την 31-8-1912 [ΒΔ-ΦΕΚ 262 Α Ι9Ι2] συμπεριλαμβάνοντας  όλες τις περιοχές  μέχρι Τροιζήνα, Μπέλεσι, Λυκοπάρτι, Απάθεια κλ.π.  Αργότερα μαζί με τον Πόρο (1935) απετέλεσαν ενιαίο Δήμο. Μετά ( 1956) ξανάγινε κοινότητα  και  με  το   «Σχέδιο Καποδίστρια» του 1998,   έγινε πρωτεύουσα του Δήμου Τροιζήνος    που περιλαμβάνει τις περιοχές   Βλαχαίϊκων   και   Σαρωνίδας και τις πρώην Κοινότητες:   1] Τροιζήνος-Αγ.Γεωργίου (1912 ως Δαμαλάς,1929 ως Τροιζήνας),       2] Δρυόπης-Καλλονής-Ευαγγελισμού {Σκαπετίου}     ( 1912)       3] Ανω Φαναρίου - Αγ. Ελένης  (1912)       4] Καραντζά  (Ι966) 5] Τακτικουπόλεως (1912 ως Δάρα)   με   τους συνοικισμούς   Αγίου  Κωνσταντίνου, Βίδι, Ψήφτας   και Μεταμόρφωσης.

   To  Μάιο 2010 με τον "Καλλικρατη",ν. 3852/2010 (ΦΕΚ 87 Α΄), ενώθηκαν  με τα  Μέθανα  σε  ένα Δήμο.

    Όπως είπαμε, ήδη, κι  αλλού, ο Γαλατάς ήταν ενωμένος με τη Σφαιρία,  και ξεχώρισαν πιθανότατα με το μεγάλο σεισμό που έγινε γύρω στο 400 μ.Χ.  Από κει και μετά το πέρασμα γινόταν με τα πλεούμενα κάθε εποχής, από το σημείο της Μπούγιας, που ήταν το πιο κοντινό. Στη   αρχή   από τα βράχια, μετά από την ξύλινη αποβάθρα, και τελευταία από την τσιμέντινη.

 

          

      Η   «μεγάλη σκάλα»  σκάλα του Γαλατά (1920)  δημιουργήθηκε   αργότερα   με τις προσχώσεις.

 

        

                                                     1910,  Ο Γαλατάς   χιονισμένος

       Δείτε τοπογραφικό της παραλίας  Γαλατά.

     Πιστεύεται ότι πήρε το όνομα αυτό γιατί τα παλιά χρόνια υπήρχαν εκεί δύο τυροκομεία, που   συγκέντρωναν το γάλα από τα κοπάδια των βοσκών που ζούσαν στην  γύρω περιοχή. Ισως όμως να δόθηκε και από Κωνσταντινουπολίτες που ήρθαν στην  περιοχή, επειδή τους θύμιζε τον Γαλατά  της   Πόλης.

       Μετά  τα πρώτα σπίτια, έγιναν  και   τα πρώτα λιτρίβια  έγινε κωμόπολη.

       Μέχρι το 1950 ο Γαλατάς είχε πολλά λιτρίβια. Στον παραλιακό δρόμο ήταν των Μωρόπουλου, Σακελλάρη, Ρόϊδη - Τσαμαρδά. Γύρω από τον Αγιο Νικόλαο του Γεωργ. Μάγειρα (Μπερούκα) Βεσσαλά, Γερασίμου-απέναντι από το φούρνο του Μπακάλη- και πιο πάνω, κοντά  στο παλιό σχολείο, των Βεσσαλά, και Βαλούρδου- Σαραντόπουλου.  Στη Μπούγια ως  το 1990 λειτουργούσε το  λιτρίβι του Δημ. Μάγειρα.

       Μερικά, ακόμη, από τα επώνυμα κατοίκων   του Γαλατά είναι  Σαμπάνης, Ρόϊδης, Βεσσαλάς, Πολλάλης, Κόλλιας, Παπασωτηρίου, Τσαρμπός, Μπότσαρης,  Καϊκας,   Βλάχος, Στάϊκος Καραμάνης,  Στεργίου,  Βαϊάννης,  Μάγειρας,  Γκίκας,  Κόντες, Μέλλος, Φύτρας, Σαραντόπουλος,  Ανδρέου, Μπιστίνας,  Μοσχογιάννης,  Ζαμπετάκης,  Στρατίκης,  Βελώτας,  Γάτσινος,  Λέκκας, Δάγκλης, Κατσίγκρας Μακρογιάννης, Λεμπέσης,  κι άλλα  που θα αναφερθούν σε άλλες σελίδες.

     Κατά την απογραφή του 2001, ως Δήμος Τροιζήνας, βρέθηκε να έχει 6.507  κατοίκους, οι μισές περίπου, γυναίκες,  μαζί με τους διάφορους αλλοδαπούς,  Αλβανούς – Ινδούς- Πακιστανούς κλ.π.  που   ζουν  και  εργάζονται εδώ και μια δεκαετία  στην περιοχή.

   Αναλυτικά:  Γαλατάς 2.592, Αγία Σωτήρα  41, Βλαχαίικα  50, Σαρωνίς (Δάριζα) 24.

   Το 1991 είχε  6.084 κατοίκους (3.111α +2973γ ).

=== Το 1889 ο Γαλατάς είχε 560 κατοίκους,  το 1907  902, το 1920  1442, το 1928   1500,  το 1940  1619, το 1951   1585, το 1961  1542, 1971  1721,  και το 1981  1907.

===  Αγία Σωτήρα  1951  265,  1961  222,  1981   71.

===  Βλαχαίϊκα  - Φουρκαρί     1907   198,   1981  123.    

    Κατά τους  πολέμους του 1912-13  έπεσαν υπέρ  πατρίδος οι:

 Αντώνιος Εμ. Βελώτας, Γεώργιος  Ευαγ.  Γάτσινος, Ευάγ. Γεω. Κατσίγκρας,  Παναγιώτης  Αντ. Μακρογιάννης, Κων. Γ. Μπεντενιώτης, Νικόλαος  Γ. Ροϊδης, Ιωάννης  Στ.  Στρατίκης, Σταύρος  Στ. Στρατίκης, Γεώργιος Δ. Τζάκας, Νικόλαος Χ. Χριστοδούλου.

   Κατά τους πολέμους  40-49  επεσαν:

Ιωάννης Π. Αργυρίου,  Ιωάννης Π. Ιωάννου, Ευάγγελος Κ. Καίκας, Αργύριος Π. Μητάκος,  Δημήτριος  Π. Μητάκος, Δημήτριος Π. Μπιστίνας, Αριστείδης Δ. Πολλάλης.

 

***  Για  άλλους τομείς και  εποχές και δραστηριότητες  βλέπε  ΤΡΟΙΖΗΝΙΑΚΗ ΕΓΚΥΚλΟΠΑΙΔΕΙΑ.

      ΑΡΧΕΙΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗ  ΛΕΚΚΑ:   1.- Ανθεστήρια    2.-Σιντριβάνι= Κέντρο Υγείας- Προβλήτα

 

      Σήμερα, βέβαια, ο Γαλατάς είναι  σε  μεγάλη εξέλιξη στην παραλία του  δεσπόζουν τα ξενοδοχεία Παπασωτηρίου, ΣΑΡΩΝΙΣ, ΚΟΥΛΗ   και ΓΑΛΑΤΕΙΑ, ενώ λίγα χιλιόμετρα πιο έξω βρίσκεται  το ξενοδοχειακό συγκρότημα  ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΙΣ. Ο τουρισμός του έχει χτυπήσει για καλά την πόρτα, και κάθε είδους τουριστική  επιχείρηση είναι παρούσα.

  Στο  Γαλατά  λειτούργησε   το παγοποιείο του Αιμίλιου  Βαϊάννη  που ιδρύθηκε  το  1927  και  διέκοψε το 1975.Παράλληλα εκεί λειτουργούσαν και ψυγεία. Κατά  την Κατοχή   λειτουργούσε  σαν εμφιαλωτήριο χυμών με την επωνυμία  ΜΠΥΡΑΛ. Ακόμη σαν εργαστήριο  παραγωγής   εσσάνς –αιθέριων ελαίων.

   1965,ΓΑΛΑΤΑΣ. Από τη  Σκάλα, τα καφενεία Δημ. Μοσχογιάννη- έκλεισε  Οκτώβρη του 2011-, Ποττάκη, Παπαχρήστου, διάφορα καταστήματα, το καφενείο Φύτρα, τα ξενοδοχεία, δίπλα το λιτρίβι Ρόϊδη - Τσαμαρδά, καταστήματα στον κεντρικό δρόμο, και στον παραλιακό και στο τέλος το παγοποιείο Βαϊάννη.

 

      

    Ο,τι απέμεινε από το παγοποιείο  Βαϊάννη. Σήμερα  (2002) εκεί έχουν  το μηχανουργείο τους οι Παντελής Βαϊάννης και ο γιος του Τάκης.

 

                         

      Οι παλιότερες εκκλησίες του Γαλατά είναι η Αγία Αννα-αναπαλαιώθηκε το 1852- και η Παναγίτσα (1835)  - άνω αριστερά  και  μέσο. Μετά έγινε ο Αγιος Νικόλαος. Ο σημερινός ναός θεμελιώθηκε με δαπάνες του Βασ.Ι. Βασιλειάδη, στη μνήμη των γονέων του Ιωάννου και Ιουλίας, και εγκαινιάστηκε στις 21-11-48 από το Μητροπολίτη Υδρας Προκόπιο. Το πρώτο νεκροταφείο του Γαλατά  ήταν δίπλα στο ξενοδοχείο Παπασωτηρίου.  Κοντά στο  Γαλατά, προς  του Τομπάζη  και Γρώμαν ήταν πολλά υδραγωγεία-άνω δεξιά- από όπου  φορτωνόταν το νερό  για άλλες περιοχές, από την οικογένεια Γρώμαν και άλλους(1930), μετά τον Πρόδρομο Βαϊάννη.

 

                 

                         Γαλατάς  1902 (δεξιά η μάνδρα του νεκροταφείου)                                                Γαλατάς  1910

 

                        

 

Μια   Απάθεια, της  Τροιζηνίας,   γεμάτη  πάθη

 

  Το  Κρυονέρι  και η  ιστορία του

 ΠΟΙΟ  ΘΑ ΕΙΝΑΙ  ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ  ΤΗΣ  ΜΑΓΟΥΛΑΣ;;;

 

 

*** Στη   Μαγούλα  του Γαλατά,  Βορειο-δυτικά της  κωμόπολης , σε απόσταση 2 χιλ., πάνω  στο λόφο έχουν  βρεθεί (1994-1995)  σημαντικά   αρχαιολογικά στοιχεία   τα οποία δείχνουν ότι πρόκειται για μια θέση μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας. Πιθανολογείται ότι   πρόκειται  περί της αρχαιότατης Κελενδερίδας,  περιοχή  που  αποτελούσε το μεγάλο διοικητικό κέντρο της προϊστορικής Τροιζήνας, η οποία είχε φθάσει σε ξεχωριστή ακμή τη Μυκηναϊκή περίοδο, συνδυάζοντας τα φυσικά πλεονεκτήματα της εύφορης γης και του φυσικού λιμένα Πώγωνα, το σημερινό Βίδι. 

     Πόλεις  με το όνομα Κελενδερίς, με ιδιαίτερη  ανάπτυξη, υπήρχαν στην Κιλικία  Τουρκίας  και στην Κύπρο.  Πιθανότατα  από άποικους της  Κελενδερίδας Τροιζηνίας.

 

      

    Κάπου εκεί τη σημειώνει  στο χάρτη του και  ο μεγάλος Ρώσος Φιλέλληνας περιηγητής - σύγχρονος Παυσανίας - Ιωάννης Πετρώφ,  στο χάρτη που συνέταξε στα 1882. Βέβαια ο Πετρώφ την τοποθετεί  περισσότερο  προς τα  Μούλκια και  τον Αγιο  Γεώργιο.

     Έκεί στη Μαγούλα έχουν ανακαλυφθεί:

·          Tάφος   του 16ου αιώνα π.Χ.  1600,  πριν τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα ή Νώε.

      

·         Μικρότερος  του 15ου αιώνα π.Χ,  και

      ένας τρίτος του  13^ου αιώνα π.Χ., παρόμοιος με τους Μινωϊκούς τάφους της Νότιας Κρήτης.  Εποχή που ζούσαν  ο Αλθηπος, ο Σάρων.

==== Σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα κ. Παν. Χατζηπέρο, στην είσοδο του δεύτερου τάφου [ανατολική πλευρά], υπάρχει μικρός προθάλαμος, όπου βρέθηκαν τα οστά σκύλου, μάλλον θυσία.

·          Στην κορυφή του λόφου, ανατολικά των τάφων, υπάρχουν ίχνη οχυρωμένης μυκηναϊκής ακρόπολης που έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σαν φρούριο στους Ελληνιστικούς χρόνους καθώς και εκτεταμένα νεκροταφεία θαλαμοειδών τάφων στην ευρύτερη περιοχή.   Λεπτομερέστερα στους  μυκηναϊκούς  θολωτούς  τάφους  που ανασκάφηκαν πρόσφατα στην Μαγούλα του Γαλατά    βρέθηκαν   αγγεία, ειδώλια, κοσμήματα, χάλκινα όπλα, λίθινα βέλη κλπ., με χαρακτηριστικό δείγμα της ισχύος και του πλούτου των τοπικών ηγεμόνων ένα χάλκινο ξίφος τύπου Α, με επάργυρα καρφιά στη θέση στερέωσης της λαβής.

       Δείτε σχετικά και εδώ.

     Στο  ανατολικό όριο του αρχαιολογικού χώρου της Μαγούλας, πάνω στη λεωφόρο Γαλατά – Τροιζήνας  εντοπίστηκε  ταφικό μνημείο   του  Πραξιτέλους. Ανήκει στους αρχαϊκούς χρόνους  (500 π.Χ.).

 

   

          Σκελετοί στην Απάθεια                                             Σπαθί  που βρέθηκε στον   τρίτο  τάφο   

 

              Η κα  ΕΛΕΝΗ  ΚΟΝΣΟΛΑΚΗ   ΓΙΑ   ΤΑ   ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΓΟΥΛΑΣ

 

       Η προϊστορική Τροιζήνα, σύμφωνα με την αρχαιολόγο κα Ελένη Κονσολάκη –Γιαννοπούλου - που  τριάντα χρόνια ερευνούσε  την περιοχή της Τροιζηνίας -  ταυτίζεται με τη Μεγάλη Μαγούλα, γιατί εκεί βρέθηκαν  οι τρεις μυκηναϊκοί θολωτοί τάφοι, εκ των οποίων ο ένας μπορεί να συγκριθεί με τον τάφο του Αιγίσθου στις Μυκήνες.

       Εκεί κοντά πρέπει να υπάρχει ο μυκηναϊκός οικισμός και το ανάκτορο, υποστηρίζει η αρχαιολόγος.

      «Οταν το 1985 βρήκαμε τους πρώτους μυκηναϊκούς τάφους στην Απάθεια του Γαλατά, καταλάβαμε ότι πρέπει να αναζητήσουμε τη μυκηναϊκή Τροιζήνα ανατολικότερα από τη γνωστή κλασική Τροιζήνα, που βρίσκεται κοντά στον οικισμό».

       Ο μύθος του Θησέα τοποθετείται πριν από τον Τρωικό Πόλεμο, δηλαδή πριν από το 1200-1100 π.Χ. – η άποψή της ταυτίζεται με τους υπολογισμούς μου στο γενεαλογικό δένδρο των αρχαίων Ελλήνων. Και οι τάφοι που βρέθηκαν στον λόφο της Μεγάλης Μαγούλας 120-150 μ. από την ακτή του όρμου Πώγωνα (σημερινό Βίδι) χρονολογούνται από τον 16ο-13ο αι. π.Χ. Η θέση είναι στρατηγικής σημασίας, γιατί έχει θέαση προς τη θάλασσα. Οι Μυκηναίοι άλλωστε είχαν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στη θάλασσα, από όπου αντλούσαν και τον πλούτο τους από το εμπόριο.

       Πάνω στο λόφο της Μεγάλης Μαγούλας έχει βρεθεί Μεσοελλαδική Ακρόπολη μικρής έκτασης. Οι τάφοι βρίσκονται στο δυτικό άκρο της. Ο παλιότερος (16ου αι. π.Χ.) σχηματίζει εσωτερικά έναν κύκλο με διάμετρο 5 μ. και έχει μεγαλιθική είσοδο χωρίς τον χαρακτηριστικό δρόμο των θολωτών μυκηναϊκών τάφων. Ο δεύτερος είναι μικρότερος (3,80 μ.) και ο τρίτος είναι πολύ μεγάλος (11 μ.). Ο τύμβος που τον σκέπαζε είχε διάμετρο 60 μ. «Για να κτιστεί ένα τέτοιο οικοδόμημα θολωτό, που αναλογεί σε μια τριώροφη πολυκατοικία, χρειαζόταν εξειδικευμένους τεχνίτες, ακόμη και αρχιτέκτονες», λέει η αρχαιολόγος. «Είναι σαφές ότι ανήκει σε κάποιον τοπικό ηγεμόνα». Αν και συλημένος, η έρευνα αποκάλυψε εντός αυτού χρυσά κοσμήματα εξαιρετικής τέχνης και έναν αμφορέα από τη Χαναάν, που φανερώνει τη διακίνηση αγαθών από την Ανατολή και την Κρήτη.

      Τώρα στο μικροσκόπιο της έρευνας έχει μπει το σκελετικό υλικό των τάφων   της Απάθειας του Γαλατά. Μια διεπιστημονική ομάδα από τους Γιασάρ Ισκάν, Ελενα Φ. Κρανιώτη, Ελένη Κονσολάκη, Σέμα Ακα, Μαρία Γιαννοπούλου, Μανώλη Μιχαλοδημητράκη μελετά το DNA τους από την αιμοσφαιρίνη που έχει βρεθεί στα δόντια τους. Τα συμπεράσματά της όμως είναι σε πρώιμο στάδιο.

 

                                                                                  

 ***  Στην περιοχή  Απάθειας  Γαλατά  ανευρέθησαν Μυκηναϊκό νεκροταφείο, Ελληνιστικό κτίσμα με ληνό, υπαίθριος χώρος αγροτικής λατρείας κα. (ΦΕΚ 260/Β/12-04-1994).

     Μια καλή εικόνα της μυκηναϊκής κεραμικής της περιοχής, που ήταν ως πρόσφατα άγνωστη, προσφέρουν τα αγγεία από τους θαλαμοειδείς τάφους που ερευνήθηκαν κατά την τελευταία δεκαπενταετία στην Απάθεια του Γαλατά.

      Αν τα ευρήματα  συνδυαστούν με τους αναφερόμενους  ως βασιλιάδες της περιοχής  1400    Ωρος , 1380   Ληϊς, 1360    Αλθηπος,  1320   Σάρων κλπ, τότε   ολόκληρη  η περιοχή από  το Ορθολίθι ως το Σκύλλαιο  κρύβει πολλά  ακόμη.                                                  

        Δείτε  και το Γενικό  Χάρτη της Τροιζηνίας

 

 

  Αρχαιότητες  βρέθηκαν (2.000) και στις  Αδέρες στις θέσεις  ΚΑΛΥΒΙΖΑ, ΣΩΡΟΣ-ΛΑΜΠΟΥΣΑ, και  ΝΤΑΡΙΖΟΥΛΑ, όπου ήταν το αρχαίο Φορβάντιο, άνω.

 

    ΜΙΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ  ΟΑΣΗ   ΣΤΟ   ΚΕΝΤΡΟ  ΤΟΥ ΓΑΛΑΤΑ

 

    

   

 

      Μια  πραγματική όαση στο κέντρο του Γαλατά αποτελούν οι κατασκηνώσεις των ηλικιωμένων, αλλά οι εγκαταστάσεις  και οι διάφοροι χώροι πρέπει  να  βελτιωθούν.

 

 

 

 

© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS.GR  Αναδημοσίευση  επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή  www.koutouzis.gr .

 

 Αρχή σελίδας