Η ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ  ΤΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

 

     Συνημμένο στο   http://www.koutouzis.gr/ploia.htm

 

            Η σκάλα  της  Μπούγιας  και η «ΑΘΗΝΑ  του Τζων»

 

         Μια Υπηρεσία  μας  ζήτησε  παλιά φωτογραφία της Μπούγιας του Πόρου (μετά το Γαλατά προς το Λεμονοδάσος). Βέβαια  λίγο δύσκολο, γιατί ποιος και γιατί να φωτογραφήσει τη Μπούγια τα παλιά τα χρόνια! Παρά το γεγονός ότι υπήρξε το πρώτο πέρασμα  από την Πελοπόννησο προς τον Πόρο, γιατί  είναι το πιο κοντινό σημείο, και με λίγη  επιχωμάτωση ήρθε ακόμα  πιο κοντά!

                                                                         

       Η Μπούγια,  απεικονίζεται  από το 1834 στον πίνακα  του   Βαυαρού αρχαιολόγου - ζωγράφου  Οθωνος Στάκκελμπερκ, όταν ο Γαλατάς δεν είχε ακόμα κανένα σπίτι, παρά μόνο μερικές καλύβες που διέμεναν πόρνες που εξυπηρετούσαν τα Ρωσικά, Αγγλικά, Γαλλικά  και Αμερικανικά πληρώματα.

      Η σκάλα της Μπούγιας, η παλιότερη στην περιοχή, ήταν πολυσύχναστη από βάρκες και επιβάτες που πήγαιναν από την ανατολική Τροιζηνία (Λεμονοδάσος κλπ) στον Πόρο και αντίστροφα - αποβίβαζαν κυρίως μπροστά στου Κερρά - Κληροδοτάκου. Οι άνθρωποι εκείνοι, σχεδόν μέχρι το 1955 που δόθηκε στην κυκλοφορία ο αμαξιτός δρόμος Γαλατά Ερμιόνης, έφθαναν εκεί με τα μουλάρια τους, τα άλογά τους ή τα γαϊδούρια τους, πήγαιναν στον Πόρο, ψώνιζαν, και μετά γυρνούσαν, φόρτωναν τα ψώνια τους, και τράβαγαν για τα αγροτόσπιτά τους.

 

                                       

    Ψάχνοντας λοιπόν  στο αρχείο μας  για τη Μπούγια , την  βρήκαμε, στην παλιότερη φωτογραφία, του 1905, πίσω από το πλοίο «ΑΘΗΝΑ» του Τζών Μακ Ντούαλ, που έκανε τότε δρομολόγια στα νησιά του Αργοσαρωνικού. (Στο αριστερό της  φωτογραφίας διακρίνεται το σπίτι Σαμπάνη όπου λειτούργησε οινοπαντοπωλείο).

      Να πούμε εδώ ακόμη ότι στα χρόνια του Παυσανία η Μπούγια  πρέπει να  ήταν  ενωμένη με  τη Σφαιρία  και από κει ο αρχαίος περιηγητής πήγε  στον τάφο  του Σφαίου. Μετά ένα  κομμάτι βυθίστηκε  και έμεινε ότι υπάρχει σήμερα. Το αποδεικνύει και η μικρή νησίδα που υπάρχει σήμερα στο στενό του Σταυρού. Το 1941-44  στη Μπούγια, στην βίλα  Σκουφόπουλου, οι Γερμανοί είχαν  φρουραρχείο  και έλεγχαν την είσοδο - έξοδο σε Γαλατά- Πόρο.

     Όμως αυτόματα ένα ερώτημα μας γεννήθηκε: Τι απόγινε εκείνο το πλοίο, από τα πρώτα της γραμμής Αργοσαρωνικού;

     Ερευνήσαμε και βρήκαμε ότι έγραψε  μια μεγάλη  ιστορία, όπως την αναφέρει εδώ ο  φίλος   Δημήτρης Γκαλόν. /4-12-12/

 

      Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ

 

         Ο  «Κεραυνός» (435 τόνων, μήκους 55.7 μέτρων) έκανε δρομολόγια  στον Αργοσαρωνικό στην δεκαετία του 1922−35. Ανήκε στην Ατμόπλοια Θ. Βουρίκη (  ο Βουρίκης έκτος από αυτό είχε και το «Φούλα»).

        Κατά μία εκδοχή το «ΚΕΡΑΥΝΟΣ» του Βουρίκη ήταν το πρώην «NOOR EL BAHR», του 1884. Είχε ναυπηγηθεί  στη Γαλλία  για πλούσιο Αιγύπτιο.     

       Πολλά στοιχεία για το πλοίο αυτό υπάρχουν στο βιβλίο "Σπέτσες Ιστορία Λαογραφία". Σύμφωνα με το βιβλίο αγοράστηκε το 1927 (υπάρχει διαφορά με το 1928 του Lloyd's Register) από τον Θεόδωρο Βουρίκη και δρομολογήθηκε στη γραμμή με πλοίαρχο το σπετσιώτη Αντώνιο Λαπατά.

          Τα δρομολόγιά του έφθαναν  μέχρι το Παράλιο Άστρος, όπου η επιβίβαση και  αποβίβαση γινόταν με βάρκες  στο κέντρο της λιμενολεκάνης.

          Το «Κεραυνός» μπήκε στη γραμμή του Αργοσαρωνικού το 1912.  

        Ο  Θεόδωρος Βουρίκης  κατεστράφη οικονομικά το 1928 και τελικά  αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές του Ηλεκτρικού Αθηνών−Πειραιώς στις 23 Αυγουστου 1930.

        Ετσι το 1929 αγοράστηκε από την Ακτοπλοΐα Αργοσαρωνικού  του Κωνσταντίνου Πετσάλη  και ταξίδευε με πλοίαρχο τον Νικόλαο Γαλέτα. Επειδή στο πλήρωμα υπήρχαν πολλοί σπετσιώτες το αποκαλούσαν στις Σπέτσες "σπετσιώτικο καράβι.

       Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται και ότι στις εκλογικές αναμετρήσεις μετέφερε δωρεάν τους ετεροδημότες των Σπετσών ψηφοφόρους του υποψηφίου βουλευτή Κωνστατίνου Πετσάλη, και μάλιστα είχαν δωρεάν κατά τη διάρκεια μια μακαρονάδα φτιαγμένη από το μάγειρα του βαποριού Ιωάννη Λαπατά και επιπλέον έπαιρναν και χίλιες δραχμές για τα έξοδά τους στο νησί. Επειδή όμως ταξίδευαν και ψηφοφόροι άλλων υποψηφίων (ή αναποφάσιστοι) οι κομματάρχες φώναζαν το σύνθημα "Το χιλιάρικο και μαύρο και βαπόρι δίχως ναύλο".

     Ο Κ.Πετσάλης  το πούλησε το 1935 στην Ατμοπλοία Παγασητικού που το μετονόμασε ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ.

     Φαίνεται πως υπήρχε μέχρι το 1945 αλλά ενδεχομένως να καταστράφηκε στη γερμανική κατοχή (όπως σχεδόν το σύνολο του ελληνικού  στόλου) και να μην ενημερώθηκε ο νηογνώμονας.
      Το 1940 τα "Ναυτικά Χρονικά" αναφέρουν πως "από καιρού αχρηστευθεύν  μετεβιβάσθη στο Τ.Ε.Ε.Σ."

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΓΙΑΣ αργότερα ΣΙΦΝΟΣ (1891−1941)  μήκους 46,9 μ.  Ναυπηγήθηκε το 1891 ως η θαλαμηγός MIRA στην Αγγλία. Πουλήθηκε στην ακτοπλοΐα Κωνσταντίνου Τόγια το 1915. Το 1922 περιήλθε στην ακτοπλοΐα Ευάγγελου Τόγια με το όνομα ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΓΙΑΣ. Το βρίσκουμε στον Αργοσαρωνικό  18/1/1927-   1/4/1930. Πέρασε στην Ακτοπλοΐα της Ελλάδος το 1933 με το όνομα ΣΙΦΝΟΣ. Το πλοίο αυτό ήταν το κατ εξοχήν πλοίο των Κυκλάδων. Βυθίστηκε στην Σούδα στις 26 Απριλίου 1941)
 
ΜΟΣΧΑΝΘΗ αργότερα ΜΗΛΟΣ (1895−1941) μήκους 61,9 μέτρων.  Το πρώτο πλοίο που πήρε το όνομα ΜΟΣΧΑΝΘΗ ναυπηγήθηκε ως θαλαμηγός CATANIA στην Σκωτία το 1895. Ήρθε στην Ελλάδα το 1922 ως ΜΟΣΧΑΝΘΗ, της ατμοπλοΐας Τόγια. Το έβαλαν να κάνει ταξίδια στις Κυκλάδες. Το 1926  δρομολογήθηκε και στον Αργοσαρωνικό.   Το 1929 έγινε πλοίο της Ακτοπλοΐας της Ελλάδος και το 1933 ονομάστηκε ΜΗΛΟΣ. Το πλοίο βομβαρδίστηκε στον Πειραιά στις 6 Απριλίου 1941. Βυθίστηκε μετά την έκρηξη του CLAN FRASER μέσα στο λιμένα του Πειραιώς.
 
ΠΟΡΟΣ του Παπαδοπούλου, αργότερα ΓΕΩΡΓΙΟΣ και ΕΥΡΩΤΑΣ (1871−1932)  μήκους 46.1 μέτρων. Το ΠΟΡΟΣ ναυπηγήθηκε ως MONA. Αγοράστηκε από τον Γιάννη Παπαδόπουλο το 1903 η 1904, ονομάστηκε ΠΟΡΟΣ και μπήκε στην γραμμή Αργοσαρωνικού όπου έμεινε πολλά χρόνια,  1908 -1916. Μετά πέρασε στην Εθνική Ατμόπλοια Αιγιαλίτιδος του Αποστόλου και μετά το 1920 στον Χατζηκωνσταντή που το ονόμασε ΓΕΩΡΓΙΟΣ. Αργότερα ΕΥΡΩΤΑΣ.
 
ΤΡΙΓΛΙΑ του Καβουνιδη (112−1941) Αρχικά Οθωμανικό πλοίο,   ήρθε στην Ελλάδα και χρησιμοποιήθηκε παντού, συμπεριλαμβανόμενου του Αργοσαρωνικού (1928−1931).
 
ΧΕΙΜΑΡΡΑ (1904−1942) 50.3 μέτρων,  το πρώτο πλοίο που αγόρασε ο Χανδρής! Ναυπηγήθηκε στην Γερμάνια ως το PRINZ HEINRICH και αργότερα έγινε το Ολλανδικό KERKERAK. Ο Χανδρής το πήρε το 1922 και   τοποθετήθηκε στον Αργοσαρωνικό.   Πουλήθηκε σε Τούρκικη εταιρεία το 1924.
           

        «Γλάρος»: ένα πλοίο, μια ιστορία  

              

                                ΤΟ  «ΠΕΡΗΦΑΝΟ» ΕΠΙΒΑΤΗΓΟ «ΜΥΚΗΝΑΙ»

 

    Το    επιβατηγό   " ΜΥΚΗΝΑΙ" (Μήκος 69,99 πλάτος 10.04 ) κατασκευάστηκε  στο Πέραμα  το 1971, στα ναυπηγεία Αναστασιάδη-Τσορτανίδη, ήταν ιδιοκτησίας  των ιδίων   μέχρι το 1986 .Το πλοίο πουλήθηκε με πολύ περίεργο τρόπο που σε πάει στο βρώμικο 1989.

 

                               

     Η φωτό του  «Μυκήναι»  θυμίζει την ταινία ''Έλα να αγαπηθούμε νταρλινγκ''  1984,   μέρος της οποίας είχε γυριστεί πάνω σε αυτό.    

     

      Καπετάνιος του θρυλικού πλοίου  ήταν ο Καπτάν Τζίμης Μαστροκόλιας  από το Κρανίδι.

      Στη γέφυρά του φιλοξένησε προσωπικότητες που κανένα πλοίο δεν είχε αυτή την τιμή. (πολιτικούς-ηθοποιούς-εφοπλιστάδες και κυρίως γυναίκες ήταν η αδυναμία του)  

      Τώρα το πλοίο  ταξιδεύει με  το όνομα  AEGEAN GLORY  κάνοντας ημερήσιες κρουαζιέρες του στα νησιά του Αργοσαρωνικού.

 

                    «Καπετάν Γιώργη στάσου, καπετάν Γιώργη»

 

     Με αυτά τα λόγια ο αείμνηστος Λάμπρος Κωσταντάρας προσπαθούσε να πείσει τον καπετάνιο του μικρού επιβατηγού «Αίγινα» όταν η ερωτευμένη κόρη του - Αλίκη Βουγιουκλάκη αντιλήφθηκε πως με καίκι ο ομορφονιός Ανδρέας Μπάρκουλης - που της είχε κλέψει την καρδιά κατά την διάρκεια των ολιγοήμερων διακοπών στην Αίγινα – ερχόταν να την πάρει πίσω στο νησί, στην αγκαλιά του.

    Οι φωνές του Λ. Κωσταντάρα και της Αλ. Βουγιουκλάκη λίγο πριν το τέλος της ταινίας δεν κατόρθωσαν να σταματήσουν τότε το ταχύπλοο καραβάκι, που έβγαινε βιαστικό ανάμεσα από τον Αη - Νικόλα το Θαλασσινό και το ΝΟΑ για να ξανοιχτεί στα αγαπημένα του νερά, του Σαρωνικού.

     Με αυτές τις φωνές οι αλησμόνητοι ηθοποιοί αποχαιρετούσαν την Αίγινα των διακοπών τους. Οι ίδιες φωνές αν ακούγονταν σήμερα θα αποχαιρετούσαν το μικρό καραβάκι στο τελευταίο του ταξίδι στις αρχές Δεκεμβρίου του 2006 όταν ρυμουλκήθηκε στα διαλυτήρια του Aliaga στην Τουρκία για το οριστικό τέλος του.

     Λένε πως τα πλοία έχουν ψυχή. Λένε πως τα πλοία ορίζουν τη μοίρα των ανθρώπων, τους στιγματίζουν. Πρωταγωνιστούν στις πιο μικρές στιγμές, στις καθημερινές και στις πιο δύσκολες, στις ξένοιαστες και στις πιο συγκλονιστικές.

    Πολλές φορές η λαμαρίνα τους έχει βραχεί από το δάκρυ του χωρισμού, της προσφυγιάς, του ξενιτεμού. Άλλες φορές η κουπαστή τους έχει ακούσει λόγια αγάπης, γέλια χαράς, γυρισμού στη πατρίδα, τραγούδια διακοπών. Τα πλοία εισβάλλουν στη ζωή των ανθρώπων και γράφουν με τα δικά τους σινιάλα την ιστορία τους. Γι’ αυτό αγαπιούνται, μένουν αξέχαστα, σκαρφαλώνουν στα κάδρα, μπερδεύονται στις αναμνήσεις, γδέρνουν τη νοσταλγία.

            

                     

       Ένα τέτοιο πλοίο ήταν και το «ΑΙΓΙΝΑ», το οποίο οι παλαιοί Αιγινήτες τόσο το αγάπησαν που το αποκαλούσαν «ΑΙΓΙΝΑΚΙ». Ένα μικρό ευέλικτο θαλασσόμαχο, ταχύπλοο επιβατηγό, το οποίο εξυπηρετούσε καθημερινά και με πολλά δρομολόγια την Αίγινα. Πολλές φορές επέκτεινε τα δρομολόγια του μέχρι τον Πόρο.

       Η λευκή φιγούρα του αποτυπώθηκε σε πολλές ασπρόμαυρες ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου με κορυφαία τις «Διακοπές στην Αίγινα» του 1956, όπου στην κυριολεξία πρωταγωνιστούσε δίπλα στην Αλ. Βουγιουκλάκη.

    Στη γραμμή του Αργοσαρωνικού συναγωνίστηκε με πλοία όπως το «Νεράϊδα», το «Πίνδος», το «Καλαμάρα», το «Αύρα», το «Σαρωνίς», το «Εριέττα», το «Μαριώ», τον  «Πορτοκαλή Ήλιο», το «Καμέλια». Και ενώ τα παλαιότερα από αυτά τα καράβια έφευγαν σιγά - σιγά από τη γραμμή για να εξυπηρετήσουν άλλες γραμμές ή να γίνουν μικρά κρουαζιερόπλοια, το «Αιγινάκι» συνέχιζε να σαλπάρει καθημερινά και να ανταγωνίζεται πλέον τα πρώτα φέρυ – μπώτ ή το πολυτελές «Μυκήναι». Η εμφάνιση των πρώτων ιπταμένων δελφινιών το φέρνει σιγά – σιγά σε δεύτερη μοίρα. Ώσπου στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 θα αποχαιρετήσει για πάντα τα αγαπημένα κινηματογραφικά νερά του Σαρωνικού. Με καινούργιο όνομα «Πυθαγόρας», καινούργια χρώματα και σινιάλα θα συνδέει από το 1984 το Πυθαγόρειο της Σάμου με την Πάτμο, εκτελώντας ημερήσιες κρουαζιέρες και τη Σάμο με το Κουσάντασι της Τουρκίας. Τον τελευταίο χρόνο παρέμενε παροπλισμένο στο λιμάνι του Πυθαγορείου της Σάμου, περιμένοντας καρτερικά το τέλος του. Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2006 γράφτηκε η τελευταία σελίδα της «ζωής» του με την ρυμούλκηση του μέχρι τα διαλυτήρια της Τουρκίας.

      Το «Αιγινάκι» πλέον δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχουν τόσα και τόσα πλεούμενα των παιδικών χρόνων μας, των καλοκαιρινών μας διακοπών, της παλιάς Αίγινας. Στις οθόνες μας όμως, όταν θα προβάλλονται οι «Διακοπές στην Αίγινα» θα τρέχει για να φέρει την Αλ. Βουγιουκλάκη στην Αίγινα, θα καμαρώνει κάτασπρο και περήφανο ενώ στα όνειρα μας θα μας ταξιδεύει στην ξενοιασιά και στην αθωότητα. Και λίγο πριν τους τίτλους του τέλους θα μας αποχαιρετά ναζιάρικα με το τραγούδι να μας προσκαλεί:

«Εγώ κι εσύ τραβάμε για το νησί, με τη χαρά μέσα στα γαλάζια νερά   και στην καρδιά μας φτερουγίζουν τα όνειρά μας,   έγεια μόλα γεια, πάμε στη χαρά,   έγεια   μόλα γεια».  

                                                                                                        (από ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ)

 

  Το   "ΠΛΩΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΝΕΡΑΪΔΑ" και η Ιστορία του
 

      Σύντομη ιστορία του    ORANGE SUN, ΠΟΡΤΟΚΑΛΗ ΗΛΙΟΥ, ΓΙΩΡΓΗ

 

       Ο  «Γιωργής  είναι  ένα καράβι, που έγραψε τη δική του λαμπρή ιστορία στον Αργοσαρωνικό και που συνεχίζει να ταξιδεύει ακόμα (;), σαν κρουαζιερόπλοιο, με το όνομα ΓΙΩΡΓΗΣ.
       Ναυπηγήθηκε το 1959 στο Αμβούργο, από τα ναυπηγεία J.J. Sietas KG Schiffswerft GmbH & Co, με αριθμό κύτους 448, ως ORANGE SUN. Οι διαστάσεις του είναι 61,80 x 9,53 x 3,20 m, η ταχύτητά του 14 κόμβοι περίπου και είχε δυνατότητα μεταφοράς 600 επιβατών.

 

1959     1967     2008

                                                                                                                                           και   κλικ   για μεγέθυνση
      Δρομολογήθηκε στη γραμμή Κοπεγχάγη Δανίας-Μάλμοε Σουηδίας, μέχρι το 1960, που επωλήθη στην   Παναμαική Mary Ann Gully & M. Berns. Στη συνέχεια και μέχρι το 1961, αγοράστηκε από διάφορες άλλες Παναμαικές εταιρείες. Το 1967, ήρθε στον Πειραιά, αγορασμένο από την Costas Spyrou Latsis Coast Lines of Greece, πήρε το όνομα ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΗΛΙΟΣ και δρομολογήθηκε, σε γραμμές του Αργοσαρωνικού.
         Το 1972, χωρίς να αλλάξει το όνομα που το έκανε πασίγνωστο, η καινούρια εταιρεία που το πήρε, η Aegean Shipping & Tourist Enterprises S.A με έδρα τον Πειραιά, το δρομολόγησε Ηράκλειο-Σαντορίνη.
         Το 1997, επωλήθη στην Υδραική Ναυτική Εταιρεία, η οποία το μετονόμασε σε ΓΙΩΡΓΗΣ και κάνει μέχρι σήμερα, μονοήμερες κρουαζιέρες, από το Τροκαντερό στα νησιά του Σαρωνικού.

   *** Το ΓΙΩΡΓΗΣ  είχε προσαράξει  στις   8 Οκτωβρίου του 2003.  Το πλοίο είχε αναχωρήσει από το Τροκαντερό για ημερήσια κρουαζιέρα στον Αργοσαρωνικό με 382 επιβάτες και 19 μέλη πληρώματος. Κατά τη διάρκεια των χειρισμών πρόσδεσης στο λιμάνι της Αίγινας προσέκρουσε στο λιμενοβραχίονα, με αποτέλεσμα να προκληθούν δύο μικρά ρήγματα στο πρωραίο στεγανό τμήμα του. Η κινητοποίηση  τότε  ήταν άμεση. Όλοι οι επιβαίνοντες μεταφέρθηκαν με ασφάλεια στο λιμάνι της Αίγινας.

    ***  Το « ΓΙΩΡΓΗΣ»- στις  23  του  Νοεμβρίου  2007 είχε προσαράξει   στην Αίγινα  χωρίς συνέπειες.

    ***  Με επιτυχία  έληξε  στις 18.00  της 13-3-08 η τεράστια επιχείρηση εκκένωσης του Ε/Γ - Τ/Ρ πλοίου «ΓΙΩΡΓΗΣ», το οποίο με 278 επιβαίνοντες κυρίως Ιάπωνες, και 35μελές πλήρωμα, προσάραξε στις 3.15 το απόγευμα της 13-3-08 στη νησίδα Πλατιά, βορείως του Πόρου, ενώ πραγματοποιούσε ημερήσια κρουαζιέρα στα νησιά του Αργοσαρωνικού.

        Εκτός από τις  τρεις προσαράξεις  που αναφέρθηκαν, το πλοίο είχε  πιάσει και φωτιά ενώ  βρισκόταν ελλιμενισμένο στην περιοχή Dock 3 του Κεντρικού Λιμένα Πειραιά  στις 18-2-2008, χωρίς ευτυχώς μεγάλες  ζημιές.

 

    ΤΟ  « ΑΝΝΑ ΜΑΡΟΥ»

 

   κλικ 
      Ημερήσιες κρουαζιέρες  στα νησιά του Σαρωνικού  πραγματοποιεί  αυτές τις μέρες (26-3-08) το κρουαζιερόπλοιο  «ΑΝΝΑ  ΜΑΡΟΥ», μεταφέροντας κυρίως Γιαπωνέζους.

      Το «ΑΝΝΑ ΜΑΡΟΥ»  είναι  ένα συμπαθέστατο σκαρί, φτιαγμένο από Ελληνικά  χέρια στο Πέραμα  το 1991.

      Το πλοίο   παραγγέλθηκε από κάποιον Ελληνοαμερικανό, ο οποίος, όμως, το εγκατέλειψε στην πορεία της ναυπήγησης, στον κατασκευαστή, την εταιρεία Μ.Ε.Κ.Α.Ρ. Ltd., ιδιοκτησίας Παναγιωτόπουλου. Ο κ.  Παναγιωτόπουλος  το αποτελείωσε και βρέθηκε πλοιοκτήτης   Το πρώτο του όνομα  ήταν    JOHN P.

      Όταν το αγόρασε η Υδραϊκή Ναυτική Εταιρία  ονομάστηκε  «ΑΝΝΑ  ΜΑΡΟΥ» - η εταιρία έχει ακόμα τα πλοία  «ΓΙΩΡΓΗΣ», «ΑΙΤΖΙΑΝ  ΓΚΛΟΡΥ»  και «ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ».

 

 Κεντρική σελίδα