Προσαρτημένο στο http://www.koutouzis.gr/galatas.htm
Οταν λες Κρυονέρι για την Τροιζηνία, εννοείς……
Όταν λες Κρυονέρι, σίγουρα φαντάζεται μια δροσερή πηγή με γάργαρο δροσερό νερό. Τι όμως, συμβαίνει με το Κρυονέρι Τοιζηνίας, τη γνωστή αυτή περιοχή;;; Πως πήρε το όνομά της;;;
Η περιοχή Κρυονέρι και δίπλα το Δρεπάνι από το δορυφόρο
Oπως μας αφηγήθηκε ο κ. Κούλης Κωστελένος, στο κτήμα αυτό που έχουν σήμερα, και αρχικά το είχε πάρει με παραχωτήριο του Οθωνα ο Σπυρίδων Α. Μάνεσης κατά τη διανομή γής όπως και πολλοί άλλοι, Εκεί υπήρχε ένα πηγάδι που έβγαζε το πιο κρύο νερό της περιοχής. Ετσι η περιοχή ονομάστηκε Κρυονέρι.
ΤΟ 1837, όταν στον Πόρο εξαπλώθηκε η πανώλης, τoυς υγιείς τους πήγαιναν στο Κρυονέρι που ήταν ιδεώδης τόπος αναψυχής.
Μετά το Μάνεση το πήρε ένας αξιωματικός Σπηλιόπουλος και μετά οι Κωστελεναίοι αλλά η ονομασία διατηρήθηκε.
Στο Κρυονέρι ήταν το κτήμα του Πέτρου Ταγκαλάκη, που σήμερα έχει ο κ. Κώστας Ταγκαλάκης.
Ο βιομήχανος κ. Κώστας Π. Ταγκαλάκης έχει και Ποριώτικη καταγωγή – η μητέρα του ήταν το γένος Καραμάνου.
Αλλά ο Πέτρος Ταγκαλάκης είχε μια «διπλή» σχέση με τον Πόρο.
Η μία ήταν από την μεγαλύτερη αδελφή του Κορίνα που είχε παντρευτεί τον Ποριώτη έμπορο Σπύρο Χρυσανθόπουλο.
Η δεύτερη από την σύζυγό του, Σταματίνα θυγατέρα του ιερέα(;) Δημητρίου Καραμάνου, της γνωστής Ποριώτικης οικογένειας Καραμάνου.
ΤΟ 1934 ο Πέτρος ίδρυσε την εταιρεία Π.ΤΑΓΚΑΛΑΚΗΣ Α.Ε. που κατασκεύαζε αμαξώματα λεωφορείων. Στην εταιρία θέλησε να συμμετάσχει ο ανιψιός του, Ιωάννης, γιός της Κορίνας Σπ. Χρυσανθοπούλου. Αλλά μη έχοντας τα απαιτούμενα κεφάλαια σε μετρητά για τη συμμετοχή του, εισέφερε το αγρόκτημα που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του Σπυρ. Χρυσανθόπουλο.
Έτσι η εταιρεία Π. ΤΑΓΚΑΛΑΚΗΣ Α.Ε. απέκτησε τότε το πρώτο τμήμα του αγροκτήματος, με επιφάνεια περίπου 40 στρέμματα, ενώ αργότερα, το 1939 αγόρασε άλλο ένα τμήμα αγροκτήματος, με έκταση άλλα 80 στρ. περίπου από άλλον ιδιοκτήτη.
Στο Κ ρυονέρι είχε πάρει κτήματα και ο Πλαπούτας.
Κατά την διάρκεια της κατοχής η εταιρεία ανέστειλε κάθε δραστηριότητα αφού το εργοστάσιο είχε επιταχθεί από τα στρατεύματα της κατοχής. Η εταιρεία επαναδραστηριοποιείται το 1945 και κατά το 1946 κατασκεύασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα λεωφορείο με αμάξωμα εξ ολοκλήρου μεταλλικό. Τα γνωστά μπλε λεωφορεία.
Τότε μετά την λήξη του πολέμου που επαναδραστηριοποίηθηκε η βιομηχανία ο Πέτρος αγόρασε από αυτήν ολόκληρο το αγρόκτημα.
Μετά το θάνατο του Πέτρου για την αντιμετώπιση των φορολογικών υποχρεώσεων, πουλήθηκε ένα τμήμα του κτήματος, αυτό που σήμερα αποτελεί την ιδιοκτησία του ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΙΣ, Ενώ το υπόλοιπο παραμένει στην ιδιοκτησία της οικογένειας Κώστα Ταγκαλάκη.
Για τη διαμονή της οικογένειας στο Κρυονέρι κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο κ. Κώστας Ταγκαλάκης μας αφηγείται:
Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, ο πατέρας μου φοβούμενος ότι οι Ιταλοί θα βομβαρδίσουν την Αθήνα, μας πήρε όλη την οικογένεια και μας εγκατέστησε στο αγρόκτημα στην περιοχή Κρυονέρι στο Γαλατά του Πόρου Τροιζηνίας όπου μείναμε μέχρι το 1942 επειδή τότε οι Ιταλοί συνέλαβαν τον πατέρα μου επειδή έκρυβε κάτι Νεοζηλανδούς στρατιώτες, που είχαν ξεμείνει στην περιοχή μας. Τότε η μητέρα μας αποφάσισε να γυρίσουμε στην Αθήνα για να επισκέπτεται και τον πατέρα μου που είχε μεταφερθεί στις φυλακές ΑΒΕΡΩΦ στην Αθήνα».
Αποψη του κτήματος Ταγκαλάκη που όπως και του Κωστελένου φθάνουν ως τη θάλασσα
Το κτήμα Ταγκαλάκη στο Κρυονέρι Γαλατά έχει επισκεφθεί πολλές φορές ο πρίγκιπας ο Νικόλαος, φίλος του Πέτρου Ταγκαλάκη του νεότερου. Ο Νικόλαος βρίσκει πολύ συμπαθητικό το Γαλατά, και πολλές φορές αγόρασε διάφορα είδη από το σούπερ μάρκετ του Θανάση Μπίσδα, όπου στο πόδι έπινε και τα ουζάκια του. Από την άλλη ο Πέτρος παραβρέθηκε τον Αύγουστο του 2010 στο μπάτσελορ πάρτυ του Νικόλαου στη Τζια στο σπίτι του στενού του φίλου και κουμπάρου και Νάσου Θανόπουλου ;;;;;;;
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΗ ΓΙΩΡΓΙΟΥ
Ο κ. Κώστας Ταγκαλάκης μας αφηγήθηκε ακόμη 18-4-07, μια αληθινή ιστορία της Κατοχής, ένα «θαύμα» θάλεγε κανείς, όπως τόζησε;
«Ήταν ανήμερα του Αγίου Γεωργίου του 1941. Οι Γερμανοί είχαν μπει στη χώρα μας αλλά εμείς, εκεί κάτω στο Κρυονέρι (κοντά στο Βίδι) του Γαλατά δεν είχαμε νοιώσει ακόμα τι πάει να πει «κατοχή». Εμείς βρισκόμαστε στο δικό μας παράδεισο!!!
Ήταν ένα ήσυχο ανοιξιάτικο απόγευμα, τότε που η συντροφιά μας είχε πιάσει τις κατάλληλες θέσεις για το απογευματινό «καρτέρι» στα ανοιξιάτικα τρυγόνια, κάτω από μια συστάδα πελώριες λεύκες, δίπλα στη θάλασσα, στο κτήμα μας, δίπλα στη σημερινό ΣΤΕΛΛΑ ΜΑΡΙΣ…….. Η συνέχεια εδώ
Τμήμα των φυτωρίων Κ. Κωστελένου και δεξιά το εσωτερικό του παλιού λιτριβιού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το αφιέρωμα αυτό θα διαμορφώνεται όσο προκύπτουν νεότερα στοιχεία που μπορεί να παράσχει κάθε ενδιαφερόμενος.
Βασίλης Κουτουζής
Δημοσιογράφος ερευνητής
15 -3-2016