Αν  κάτι   από τον Πόρο  είναι πολύ γνωστό  σ όλη την Ελλάδα, για να μην πούμε σ ολόκληρο τον Κόσμο, αυτό είναι το Λεμονοδάσος.  Οπως  αναφέρεται σε γραπτές  πηγές από τα προεπαναστατικά  χρόνια γίνονταν  εξαγωγές  λεμονιών, από δένδρα που  υπήρχαν  στο Λεμονοδάσος,  στην  Τροιζήνα  αλλά  και  στην  Καλαυρία.

          Αναφέρεται συγκεκριμένα, ότι   πριν  από  το 1750  εκαλλιεργούντο  λεμονιές  στο Λεμονοδάσος   του Πόρου, στο Δαμαλά, στη Φούσα και στη Βαγιονιά. Γύρω στα  1800  γίνονταν  εξαγωγές   στην Κωνσταντινούπολη,  στη Σμύρνη, στη  Θεσσαλονίκη και αλλού.

        Το 1828 που επισκέφθηκε  το Λεμονοδάσος  ο Χάρτλυ, μαζί με τον  αγωνιστή   Κωνσταντή Λογοθέτη- Δουζίνα, υπολογίστηκε ότι υπήρχαν 10.000 λεμονόδεντρα  που παρήγαγαν 8 εκατ. κομμάτια λεμόνια. Αργότερα οι λεμονιές αυξήθηκαν  και φυσικά η παραγωγή.

      Για πολλά  χρόνια  οι λεμονιές  ήταν χρυσωρυχείο, αφού  το λεμόνι είχε   ιδιαίτερη  αξία και τιμή. Και πλούτος για τον Πόρο. Κατά την επιδημία του Δαγγείου  πυρετού (1920) χρησιμοποιήθηκε  σαν φάρμακο. Η αξία του  ήταν υψηλή  ως τα μεταπολεμικά  χρόνια 1950-1960, και γίνονταν  μεγάλες εξαγωγές  στην  τότε Σοβιετική Ενωση,  τη Γερμανία   και αλλού. 

 

  Ο Αγιος Σεραφείμ αφού κόπηκαν οι 2 ελιές (2008).

 

       Εκτεταμένη  λεμονοκαλλιέργεια υπήρχε γύρω στα 1830  και στην Καλαυρία   στην πίσω  πλαγιά από το Μοναστήρι,  Φούσα – Βαγιονιά. Εκεί  όπου καταγράφηκε  και ο οικισμός Αγροκήπια – αν δεν πρόκειται  για τον οικισμό του Λεμονοδάσους. βλέπε και  εδώ.

        Σήμερα  (2006)   η  λεμονοπαραγωγή   στο Λεμονοδάσος   έχει  εγκαταλειφθεί. 

       Το 1873, τα δένδρα του γραφικού Λεμονοδάσους προσβλήθηκαν από «κομίαση» η οποία το κατέστρεψε ολόκληρο. Ξαναφυτεύτηκε το 1882, με τη συνδρομή του Δήμου, επί   δημάρχου    Καραμάνου.  Στην είσοδο του Λεμονοδάσους,   πλάϊ στον Αγιο Σεραφείμ  υπάρχει η επιγραφή:

         

                                                                                                                                                

         Λεμονοδάσος    2009  (πατήστε για μεγέθυνση)

 

•           Σήμερα, περίπου 160  χρόνια  μετά  την  πρώτη  δενδροφύτευση, την  άνοιξη  το  Λεμονοδάσος  εξακολουθεί  να  ευωδιάζει, αλλά   παράλληλα   και να αργοπεθαίνει.  Αν  και έχει  ανακηρυχθεί   από την ΟΥΝΕΣΚΟ  ως τοπίο φυσικού κάλλους. Τώρα πάλι (2003) με τη συνθήκη ΡΑΜΣΑΡ   επιδιώκεται  αναζωογόνησή του. Ολόκληρη η επαρχία  Τροιζηνίας   είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους  (ΦΕΚ 849/8/25-9-79).

Οι 25.000  λεμονιές  ξεραίνονται  σιγά- σιγά και δεν ξαναφυτεύονται.  Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες  τους  τα  έχουν  εγκαταλείψει,   αφού η   συγκομιδή  είναι  αντιοικονομική.  Κι  αφού  «τα  δέντρα  πεθαίνουν  όρθια», το Λεμονοδάσος  γίνεται οικόπεδα. Δεκάδες σπίτια, σπιτάκια και βίλες  ξεφυτρώνουν κάθε τόσο  ανάμεσα στις λεμονιές. Το δάσος   γίνεται  οικισμός.

·         Ετσι αν  κάποτε  οι    γιαγιάδες  ξαναρχίσουν να λένε ιστορίες και παραμύθια ,  θα    αφηγούνται:

     «Μια  φορά και έναν  καιρό, ήταν   ένα μεγάλο  Λεμονοδάσος.  Ψηλά στην  κορυφή υπήρχε ένας  νερόμυλος  που δούλευε  με     καταρράκτη.  Το νερό  στην αρχή προερχόταν   από  φυσικές  πηγές,   μετά   από  γεώτρηση. Το Λεμονοδάσος αυτό και τον  καταρράκτη, τις δεκαετίες 60-70,  επισκέπτονταν  οι τουρίστες   με  γαϊδουράκια,   που  νοίκιαζαν από την Πλάκα. Μετά έγινε αμαξιτός  δρόμος, και   τα    τετράποδα   «ταξί»   εξαφανίστηκαν. Ήταν  το   πασίγνωστο   Λεμονοδάσος  του   Πόρου.   Καταπράσινες   οι   λεμονιές  τον      Αύγουστο, πρασινοκίτρινες  όταν ήταν   φορτωμένες   με   τους   καρπούς    τους,  και  γεμάτες άνθη  την άνοιξη, μοσχομύριζαν   κι  αποτελούσαν   ιδανικό τόπο  για ρομαντικούς περιπάτους….».

 

ΛΕΜΟΝΙΑ.... ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΥΣ... Με αφορμή  κάποιες ταμπέλες  στις λαϊκές αγορές, που

διαφήμιζαν "Λεμονια  Λεμονδάσους", αλλά  δεν ήταν..., είχαμε   γράψει  ότι  το Λεμονοδάσος  παράγει....περισσότερα

σπίτια  παρά λεμόνια. Τότε κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν  ότι," ακόμη, υπάρχουν   καλλιέργειες που παράγουν λεμόνια".

   Ετσι για μας υπήρξε  μεγάλη πρόκληση  η πληροφορία  ότι, πριν   μερικές   μέρες, θα γινόταν  "κοπή λεμονιών" και

μάλιστα "δίφορων". Και σπεύσαμε  στο  Λεμονοδάσος, στο  κτήμα  του κ. Κώστα Μοσχογιάννη, βρήκαμε πολλά τελάρα

φρεσκοκομμένων  λεμονιών, εξαιρετικής ποιότητας, όπως μπορεί να διακρίνει καθείς.

   Ενα γεγονός που μαρτυρεί  ότι το Λεμονοδάσος μπορεί  ακόμη να  προσφέρει "κίτρινο  χρυσάφι" αρκεί  να  θέλουν

οι ιδιοκτήτες των κτημάτων. Την εποχή  αυτή μάλιστα  που η διάθεσή του προσφέρει  ένα σοβαρό έσοδο.

   Βέβαια δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στις γραφικές "ιεροτελεστίες  συγκομιδής" του παρελθόντος  όταν εργάτες

έκοβαν, οι "λεμονάδες" τα μετρούσαν  με το  χέρι για το  πάχος και την ποιότητά τους,- έπρεπε η περιφέρεια να είναι

16 πόντοι  και καθαρά  διότι πουλιόντουσαν μια δραχμή το κομμάτι- άλλοι τα έβαζαν στα καφάσια  και έφευγαν για  την

κατανάλωση και την εξαγωγή, αλλά μπορείνα διαμορφωθεί  μια νέα γραφική κατάσταση!/20-7-13/

 

        Στην είσοδο του Λεμονοδάσους  χτίστηκε   γύρω στο 1900  ο ναός του   Αγίου Σεραφείμ  - υπάρχει   και  σήμερα. Οταν έπεφτε  ακρίδα στην περιοχή   γινόταν  λιτάνευση  της κάρας του για να φύγει.

      Εκεί ήταν  και το φυλάκιο  του αγροφύλακα (Δραγάτη)  και το σημείο εκείνο είχε ονομαστεί  "Δραγατειό".

   Για πολλά χρόνια στο Λεμονοδάσος αγροφύλακας ήταν ο Κωνσταντίνος Γκογκόσης, ο πιο παραδοσιακός Αγροφύλακας της Τροιζηνίας, δεμένος στενά με τη χρυσή εποχή του Λεμονοδάσους του οποίου ήταν κάτοικος. Τον εύρισκε κανείς συχνότερα να γυρνά μέσα σ αυτό, ή στο φυλάκιο του αγροφύλακα (Δραγάτη). Και δεν «περνούσε κουνούπι» που λένε, γράφοντας ιστορία με το δικό του τρόπο, αφού τα κρούσματα κλοπής ήταν πολύ περιορισμένα. Ηταν ο σερίφης της περιοχής, «Εφυγε»  σε ηλικία 97 ετών  στις 13/1/2013.

      Στα  χρόνια  35-36  έγινε ο αμαξιτός    δρόμος  από την Πλάκα ως τον Αγιο Σεραφείμ, ο οποίος  συνεχίστηκε το 1953  ως την Ερμιόνη.

                                                                   

       ***  Κατά τον εξωραϊσμό του εξωτερικού  χώρου του Αγίου   Σεραφείμ  Λεμονοδάσους, δημιουργήθηκε και ένα τραπέζι, το πάνω μέρος του οποίου  αποτελεί μια  πλάκα που κατά τον μακαρίτη  Σπύρο Δουζίνα που έμενε  εκεί δίπλα, προέρχεται από τον τάφο κάποιου Τούρκου  στρατιώτη – είχε βρεθεί  εκεί πιο κάτω στη ρεματιά και κάτω από αυτήν  ήταν στα σπαθόλουρά του. Πληροφορία που δεν έχει ακόμη διασταυρωθεί.

 

Πανηγυριστές  του  1932  στον  Αγιο Παντελεήμονα.

 

              Η ταβέρνα του Καρδάση   με τον καταρράκτη δίπλα

 

         Γύρω  στο 1900  δημιουργήθηκε  ο νερόμυλος του Καρδάση  στο Λεμονοδάσος  που  λειτούργησε για περισσότερα  από 60 χρόνια. Το 1920  λειτούργησε η ταβέρνα.

 

  Οτι απόμεινε από το Μύλο

        Και  τα δυο τα είχε αρχικά  ο Κώστας Μπέρδος.

 

      Ο μύλος  λειτουργούσε με φυσικό καταρράκτη αφού το νερό έτρεχε άφθονο από τις πηγές  (Μπούντρι) που ήταν πιο πάνω , στον Αγιο  Παντελεήμονα, (παλιός ναός που υπάρχει πριν από το 1900).

       Τα  νερά ήταν  τόσα πολλά  που   έχουν δημιουργήσει   τεράστιους πωρόλιθους πολλών ετών. Μέσα στο Λεμονοδάσος , παλιότερα , κάθε 100  μέτρα  συναντούσες και μια πηγή.

       Στο κτήμα   του Λευτέρη   Τζάκα, υπήρχε μια σπηλιά  στην οποία έκανε τόσο κρύο    που φύλαγαν  τα τυριά (σπηλιά ψυγείο).

      Πριν  από το  μύλο Καρδάση, ήταν  οι μύλοι των Τάσου  Κουνέλη, Κώστα Μπέρδου, Σταμάτη Κουνέλη (λειτουργούσε ως το 1910),  και μετά  άλλοι. Λέγεται  ότι  κάποια  εποχή  υπήρχαν εκεί   10 νερόμυλοι.

     Στο  Λεμονοδάσος λειτουργούσαν κατά καιρούς  και    διάφορες ταβέρνες, του Κ. Μπέρδου (1930) Ευγ. Μπέρδου (1935)-σήμερα τη διατηρεί ανέπαφη ο γιος του Μίμης, του  Μπάρμπα Γιάννη   Δουζίνα (ως το 1970) και του Ντούσκου (50 μέτρα αριστερά από τον Αγιο Σεραφείμ).

 

  25-8-1988   Συντροφιά  στην  ταβέρνα  Καρδάση  στο   Λεμονοδάσος  Πόρου.   Από  αριστερά: 

Νότα      Σ. Κουμπή- Ζωγραφάκη,  Γιάννης Σ. Κουμπής, Νάγια    -  Βασίλης,  Βάσω, Τάκης   Κουτουζής

 

 

Αριστερά του Σαμπάνη, ο δρόμος, δεξιά του Κουμπή

 

    Στην Πλάκα ως το 1920 λειτουργούσε η μπακαλοταβέρνα του Κουμπή,   που μετά την πήρε ο Καράμπαμπας – που έκανε και το Λιτρίβι-, κι απέναντι  στου Σαμπάνη άλλη  μία, που την δούλεψαν κατά καιρούς  διάφοροι, όπως ο Σταθάκης.  Λιτρίβι  έκαναν  αργότερα και οι Μουτζουβαίοι, λίγο πιο ψηλά.  Στα  1970-72   έγιναν  τα Σφαγεία, ψηλότερα,  προς το Λιθινό.

      Κι όλα  αυτά γιατί  στις  δεκαετίες 1920 -1950  Λεμονοδάσος - Αρτιμος- Πλάκα  είχαν  πολλούς μόνιμους  κατοίκους, που   χρειάζονταν    διάφορα στέκια , αλλά  και  μπακάλικα  για να ψωνίζουν. Γιαυτό  υπήρχαν και οι μπακαλοταβέρνες.

     Στην  Πλάκα, γινόταν από πολύ παλιά, το μεγάλο πανηγύρι  της Παναγίας της Ελεούσας ( 3-4/6 ) (βλέπε  πιο κάτω)  πολύ πιο μεγάλο  και εντυπωσιακό, απ ότι σήμερα,  με πολλές ορχήστρες - κλαρίνα- και τραγουδιστές, σουβλιστά  αρνιά  και  ξεφάντωμα  δυο μέρες. Επίσης  μεγάλο  πανηγύρι γινόταν  και στον Αγιο Παντελεήμονα (27-7).

     Το  Λεμονοδάσος, μαζί  με  τα  Καραπολίτι,  Μπισσέικα, Ποσειδώνια Πολιτεία,  Περγάρι, Φουρκαρί,  ονομάστηκαν  το  1991  «Κυανή Ακτή», με  251  μόνιμους   κατοίκους.  Και το 2001,  231  κατοίκους.

    Το 1971 το Λεμονοδάσος  είχε μόνο του 115 κατοίκους. Εκτός από τον Αγιο Σεραφείμ, (παλιά εκκλησία) τα  πιο παλιά σπίτια-προ του 40- ήταν των, Κ. Μ. Μουτζουβή, Σολομωνίδη, Λαζάρου –Καρδάση, Σταμ. Κανελλάκη, Κων. Κυριακάκη, Ν. Σοφικίτη, Σαριζιώτη, Βέττα, Μπέρδου, Απ. Γάτσινου, Κ. Γκογκόση, Σκούρτη, Κιζάνη, Ι.Κουτουζή, Γ.Παπαγεωργίου, Ι.Βασιλείου, Δημ.Σαμπάνη, Συξέρη, Λεούση, Ι.Δουζίνα, Σπ. Δουζίνα, Λ. Κατσαρλίνου, Στ. Μακρογιάννη, Στ. Δωρή, Βασιλόπουλου, Ι.Λάφη,Θ.Λάφη,Γερακίτη, Βατικιώτη, Ευσταθίου,  ψηλότερα των Καρρά, Ε. Πάνου, Μητσόπουλου, Μοσχογιάννη, Γούρμα    κι άλλα. Προς την Πλάκα, όπου βρίσκεται  και το Ναϊδριο  της Παναγίας της Ελεούσας, των Μοσχογιάννη, Σαμπάνη, Ξάνθη, Καράμπαμπα, Καραδήμα, Καράτση, Ι. Κουτουζή, Σ.Κοντογιαννόπουλου,Α. Μουτζουβή, στην Αλυκή των Καράμπαμπα, Καραδήμα και άλλα.

    Πότε, ακριβώς κατοικήθηκε  το Λεμονοδάσος δεν είναι γνωστό.   Ευρήματα  πάντως στην Αρτιμο- τάφοι κλπ. - μαρτυρούν  ότι  η περιοχή  κατοικείτο  ανέκαθεν.

---  Κατά  πληροφορίες το 1890 περίπου  είχε κτιστεί  το σπίτι του Κωνσταντίνου Μουτζουβή του Εμμανουήλ,  πού ήταν  πατέρας  των  Μανώλη - παιδιά του οι Κώστας και Ανδρέας - και  του Ανδρέα που έκανε το σπίτι  στην Πλάκα.

 

        

          Το    σπίτι     Σολομωνίδη                                                           Το σπίτι   Ευσταθίου 

 ---Το 1905  χτίστηκε το σπίτι του Σολομωνίδη, (άνω) που υπάρχει ακόμη. Εκεί το 1940 έμεναν 25 άτομα.  Είναι το παλιότερο σωζόμενο. Αλλα παλιά σπίτια  είναι του Δημ. Τζάκα, του  μακαρίτη  Μάνθου  Δημ. Μακρογιάννη , του Λαζάρου.

***   Το 1836   υπηρετούσε  ως  χωροφύλακας  στον Πόρο  ο Ιωάννης Σολωμονίδης ο οποίος πήρε προαγωγή  με διάταγμα  του Οθωνα, με προσόντα ότι γνώριζε  γραφή και ανάγνωση. Ηταν ο προπάππος του γιατρού Στέλιου  Σολωμονίδη

                             Ιωάννης  Σολωμονίδης

                                 │                      │

                                   Ξενοφών               Επαμεινώνδας

                                   --------------            │             │

                                                           Ιωάννης       Δημήτριος (απεβ. 1942)

                                                           ------------            │

                                                                              Στυλιανός-(Στέλιος)

 

   Δείτε ολόκληρο το γενεαλογικό δένδρο Σολωμονίδη

 

     Η  ερειπωμένη βίλα Σοφικίτη                                                          Το   σπίτι  του   Γαλάνου

 

***  Ενα  από τα παλιότερα κτίσματα    του Λεμονοδάσους ήταν  η βίλα του ναυάρχου Σοφικίτη,  στο  κέντρο περίπου,  στην οποία  γίνονταν  λαμπρές διασκεδάσεις, με μαύρους υπηρέτες  και άλλα  σχετικά. Ο Ν.  Σοφικίτης  πρέπει  να έχτισε τη βίλα πριν το 1900. Είχε  παντρευτεί  κάποια  Μοίρα, από τον Πόρο. Η κόρη  του  παντρεύτηκε  κάποιον Δράκο. Η κόρη της οικογένειας  Δράκου, Βαρβάρα, γέννησε  τη σημερινή παρουσιάστρια  της τηλεόρασης   Ρίκα Βαγιάνη.

    

• Το  Λεμονοδάσος  επισκέφθηκε  το 1998    και  ο  Τζώρτζ Μπους (πατήρ), πρώην  πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ το έχουν επισκεφθεί κι άλλοι επώνυμοι.

  ---  Το 1700  περίπου χτίστηκε το εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου-Παναγίας της Αρτίμου, - περιοχή κτημάτων Κυριακάκη - που γιορτάζει στα τριήμερα, στις 17/8. Εκεί υπάρχουν κολόνες και μαρμάρινα σκαλιά από  το ναό της Αρτέμιδας.   Στον περίβολό του υπάρχουν οι τάφοι  ενός ιερέως  του «ΙΔ», και του Μιχάλη Τσαουσόπουλου, προπάππου του λιμενικού αξιωματικού Βαγγέλη Τσαουσόπουλου:

         Μιχαήλ(+1870) >>>( ;)>>>>Μιχαήλ>>> Ευάγγελος>>> Μιχαήλ

 

        

     Στο εκκλησάκι αυτό στις 15-9-2002  η κα  Ζάνα Σολομωνίδη βάπτισε    την μικρούλα  -ενός έτους-  κόρη  ενός ζεύγους Αλβανών  που ζουν και εργάζονται στην περιοχή, του Αντρέα και της Ελλης. Η μικρούλα  που ονομάστηκε  Μαρία-Ελένη (Μαριλένα), γεννήθηκε στο Ναύπλιο  και είναι  φυσικά  Ελληνίδα.

     Το  μυστήριο  τέλεσε ο πατήρ  Θεόδωρος Τσουκάτος, ιερέας της Τροιζήνας,  και παραβρέθηκαν  ο γιατρός και τ. Δήμαρχος κ. Στ. Σολωμονίδης   ο κ. Βαγγέλης Δάγκλης και η σύζυγός  του, ο κ. Τάκης Γιουρδής  με τη σύζυγό του, η κα Σταυρούλα Λίγγρη, ο κ. Αλέκος Μπόγρης με τη σύζυγό του, ο κ. Περ. Καρτσιώλης με τη σύζυγό του και το γιο του, ο κ. Κων. Κεραμιδάς με τη σύζυγό  του, η κ Γεω. Καράτση,  και  ο  κ. Βασίλης Κουτουζής  με τη σύζυγό του.

 

  Η  ΠΑΝΑΓΙΑ  Η  ΕΛΕΟΥΣΑ ΠΛΑΚΑΣ   

                                                                                                                                              Πανηγυριστές του 1932 και ο  γύρω  χώρος

           

         Στη δεκαετία του 1920, ένας ναύτης από τον Πόρο, με το  επώνυμο Αϊβαλιώτης, ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, είδε πολλές  φορές στον ύπνο του, ότι σε ένα πηγάδι υπήρχε μία εικόνα. Πήγε εκεί και βρήκε την εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας. Την πήρε την πήγε στο καϊκι, αλλά ο καπετάνιος, άθρησκος ίσως, την πήρε και την πέταξε στη θάλασσα. Σαν έφτασαν στον Πόρο, όμως, είδαν την εικόνα «κολλημένη» στο καϊκι. Τότε κατάλαβαν πως ήταν θαυματουργή. Κάποιος Μαρίνος που  είχε μανάβικο στον Πόρο, δώρισε το οικόπεδο στην Πλάκα, για να χτιστεί το εκκλησάκι. Και τοποθέτησαν την εικόνα εκεί. Από τότε, κάθε χρόνο, 4 Ιουνίου, γιορταζόταν η μνήμη της και γινόταν μεγάλο πανηγύρι.

        Όμως αργότερα, όπως λέγεται, η οικογένεια Αϊβαλιώτη  πήρε την εικόνα σε κάποια κλινική  της Αθήνας  για να βοηθήσει κάποιον ασθενή και από τότε λείπει από την Πλάκα. Σήμερα ανήκει  στην  κα.  Δεληθανάση Κατσέτου   και είναι αναρτημένη  σε ναίδριο της Αθήνας.  Για το πανηγύρι  δείτε ΗΘΗ-ΕΘΙΜΑ, 4 Ιουνίου.  Δείτε  και εδώ

 

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ   ΤΟΥ  ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΥΣ  

 

---  Το 1941  κρύβονταν στο Λεμονοδάσος πολλοί από τους Αγγλους κομάντος:

 

***  Οι Λαζάρου (Καρδάσηδες)  έκρυβαν  για δυο χρόνια τον  άγγλο  ήρωα   του  Β' Παγκοσμίου Πολέμου σερ Πάτρικ Λη Φέρμορ, ο οποίος  είχε  δράσει  στον Πόρο (Τσελεβίνια) μαζί με  άλλους κομάντος,

     Ο φιλέλλην μεγάλος ταξιδιωτικός  συγγραφέας  Φέρμορ, σύμβολο της ηρωικής αντίστασης κατά των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε γνωστός για τη δράση του στην Κρήτη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως για την απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιπε, το 1944.

     Τα μεταπολεμικά χρόνια είχε εγκατασταθεί στη Μάνη, αλλά ο ίδιος δεν έγραψε ποτέ για το κατόρθωμά του στην Κρήτη. Επισκεπτόταν συχνά τον Πόρο, το Λεμονοδάσος   και το Καραπολίτι  όπου  είχε φίλους,  μαζί με τη σύντροφό του  τη Ρουμάνα πριγκίπισσα Μπαλάσα Καντακουζηνού  όπου εκείνη ζωγράφιζε κι εκείνος έγραφε. Απεβίωσε 10-6-11 σε ηλικία 96 χρονών, στο Ντάμπλτον της Βρετανίας.

 

     Ο Ποριώτης  Γιάννης  Καράτσης, που είχε πολλές φορές συναντηθεί μαζί  του μας λέει:

     "Ηταν  ένας υπέροχος, πολύ απλός άνθρωπος, που  πάνω του διέκρινες  ξεχωριστή  λεβεντιά. Του άρεσε πολύ η περιοχή μας, έλεγε διάφορες ιστορίες από τον Πόλεμο, όχι για τον εαυτό  του, για άλλους. Για τον εαυτό του έλεγε: << Συγκινούμε πολύ όταν έρχομαι στο Λεμονοδάσος. Εδώ έχω περάσει τις πιο συγκλονιστικές  στιγμές της νιότης μου>>. Τότε ο Πάτρικ ήταν 26 χρονών.  /10-6-11/

 

***  Αλλοι κρύβονταν στο υπόγειο του σπιτιού της οικογένειας του Λάκη Γκούμα  και δίπλα σε μια σπηλιά που υπάρχει ακόμη έκρυβαν τα όπλα.

  Όμως  προδόθηκαν από τον απονήρευτο Νικ. Γ. Σαμπάνη, που όταν ρωτήθηκε   από τους κατακτητές  αν υπάρχουν κομάντος στην περιοχή είπε:  «ούου πολλοί». Κι αφού τις έφαγε μαρτύρησε που  τους είχε δει. Δεν τα ήξερε όμως καλά τα πράγματα. Εκείνοι μόλις είδαν τις κινήσεις,  πρόλαβαν κι έφυγαν. 

     Κατά πληροφορίες στο ισόγειο του σπιτιού του Λεωνίδα Κατσαρλίνου στο Λεμονοδάσος που υπάρχει ακόμη και σήμερα 2009, συνελήφθησαν με τις κατηγορίες υπόθαλψης Αγγλων οι Κατσαρλίνος, Ματθαίος Δωρής, ο Βαγγέλης Δ. Μπέρδος  και άλλοι, οι οποίοι τελικά δικάστηκαν από  τους Ιταλούς στην Τρίπολη - δικηγόρο είχαν το Βασίλη Καρρά. Οι Κατσαρλίνος, Δωρής και άλλοι δικάστηκαν σε 4,5 μήνες φυλακή, ενώ ο Μπέρδος  εξορίστηκε στην Ιταλία - σύμφωνα με τις αφηγήσεις.

 

         Ανωτέρω  ένα ντοκουμέντο:  Βεβαίωση του Αγγλου  στρατάρχη    Χ.Ρ. Αλεξάντερ,  προς τον Λεωνίδα Γεωργίου  Κατσαρλίνο  με ευχαριστίες για  την    περίθαλψη   Αγγλων    στρατιωτών,  από το αρχείο του  κ. Σταμάτη Λ. Κατσαρλίνου.

 

         

   H  « άγνωστη φωλιά»  ενός  μεγάλου  έρωτα

 

Πάμπολλες  είναι  οι ιστορίες  του  Λεμονοδάσους  και  παρακαλούμε  όσους  γνωρίζουν  κάποια να  μας  την  γράψουν:   

Ο  ΚΥΡ  ΦΑΝΗΣ  ΚΑΡΑΤΣΗΣ   ΚΑΙ   ΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙΑ  ΤΟΥ 

Το  πρωί  του  Σαββάτου     10/2/18 έφυγε   από τη   ζωή σε ηλικία  89  ετών  ένας   γελαστός  άνθρωπος ο  μπαρρμπαφάνης   Καράτσης, νεροποτιστής    για  χρόνια    στο Λεμονοδάσος.  Τα   τελευταία   χρόνια ως την  ημέρα  που ένα  κάταγμα τον καθήλωσε, τον  βλέπαμε  να κάνει  τη  βόλτα   του   στην  περιοχή  της  Πλάκας   όπου ήταν  το  σπίτι του  και πέρασε  όλη  του   τη  ζωή.   Κι όσοι   περνούσαμε   από   κει τον χαιρετούσαμε: Γειά σου κυρ  Φάνη…..εκείνος  που δεν προλάβαινε να  δει  ποιος ήταν  μέσα  στο   αυτοκίνητο, κύναγε  αόριστα το  χέρι   και  απαντούσε:  Γεια  σου   γειά σου…….     Γειασου   κυρ  Φάνη, καλό στερνό ταξίδι, αναπαυμένο!    Όμως  κανένας   δεν  πεθαίνει   όσο    τον  θυμούνται.          Και τον   κυρ  Φάνη    Καράτση. Την  εμβληματική   αυτή    φυσιογνωμία     της  Πλάκας   και  του   Λεμονοδάσους, πολλοί που τον  γνώρισαν  θα  τον θυμούνται   χρόνια    γιατί  τριγυρίζοντας  μέσα    στα λεμονοπερίβολα,  αποτέλεσε   μέρος  της  καθημερινής τους   ζωής  και  αφηγούνται    διάγορα  περιστατικά  πολλά  από  τα οποία    χαρούμενα  και  εύθυμα, που πιθανότατα  θα μεταδίδονται  από  γενιά  σε  γενιά.Γνωστή  κυρία  μας  αφηγείτο   προ  ημερών   την  ακόλουθη  ιστορία:Είχε  πάει  ο  Κυρ   Φάνης τη  γαιδούρα  του   στη  Βρύση του  Αγίου    Σεραφείμ  να την  ποτίσει    με  καθαρό νερό    από τις πηγές. Όμως εκείνη  παρά  την επιμονήτου   δεν  έπινε.Μετά  από  κάποια  ώρα   την πήρε να  φύγουνε ==Γαιδουρινό  πείσμα….   Μονολόγησε  ο  κυρ  Φάνης……Στο  δρόμο που πήγαιναν  συνάντησαν   μια λακκούβα  με  λασπόνερα.  Τότε  η γαιδούρα    στύλωσε   τα πόδια  να πιεί   νερό.  Σταμάτησαν, κι άρχισαν   να πίνει.   Οπότε  ο κυρ   Φάνης    δεν  άντεξε  και  της γκρίνιαξε  με  το  χιούμορ  που  τον  διέκρινε   και  στάθηκε να  πιει νερό  γαιδούρι.... τον :    Να  πανάθεμά    σε, το  καθαρό νερό  δεν σ άρεσε…  πιες το βρωμόνερο!.............Ο  Κυρ  Φάνης   είχε  πάντα   ένα  γαιδουράκι.  Με ένα  από  αυτά    πήρε  μέρος  στο  γύρισμα της ταινίας  Η  ΑΛΙΚΗ  ΣΤΟ   ΝΑΥΤΙΚΟ,  όταν  μάζεψαν όλα τα  γαιδουράκια   που έκαναν   δρομολόγια   Πλάκα-Καρδάση  μεταφέροντας    εκδρομείς  για  τις  ανάγκες  της παινίας.

Η  Πλάκα   έχει   περάσει   πολλές   ωραίες  μέρες   αλλά    εκείνες   με  την   Αλίκη   ήταν   ανεπανάληπτες   μας   είχε  εκμυστηρευθεί  ο κυρ Φάνης. ΒΚ

 

 

 

    Η  ΠΛΑΚΑ  ΚΑΙ  ΟΙ...... ΠΛΑΚΕΣ   ΤΗΣ   ΑΛΙΚΗΣ

 

 

 

© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS.GR  Αναδημοσίευση  επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή  www.koutouzis.gr .

 

Αρχή σελίδας