Η Τροιζηνία όταν γεννιόταν

Η Τροιζηνία όταν γεννιόταν ο Ιησούς

Αναδιφώντας εκείνη την εποχή βρίσκουμε ότι η περιοχή της Τροιζηνίας, όπως άλλωστε και όλη η περιοχή της Μεσογείου βρισκόταν σ ένα σημείο 0. Τα πάντα άλλαζαν…….ήταν εποχή ανακατατάξεων.

Τότε οι Ρωμαίοι με τον σκληρό Λεύκιο Μόμιο, διέλυσαν την Aχαϊκή Συμπολιτεία, υποδούλωσαν και κατέστρεψαν πολλές πόλεις της Πελοποννήσου. Όχι όμως την Τοιζήνα διότι είχε καλλιεργήσει διπλωματικές σχέσεις μαζί τους.

Ας δούμε πως περίπου ήταν η περιοχή Πόρου- τροιζηνίας- Μεθάνων στο σημείο ΜΗΔΕΝ με βάσει έγγραφες μαρτυρίες, που για μια γενιά, 30 χρόνων δεν διαφοροποιούν και πολύ τις καταστάσεις, και ίσως σχηματήσουμε μια εικόνα της εποχής. τότε που και οι Τροιζήνιοι πίατευαν στο 12θεο, άλλά και στον ωρο και Ισιδα, που είχε φέρει στην περιοχή ο πρώτος Βασιλιάς της Ο Αιγύπτιος Ωρος

Στοσημείο 0 λοιπόν στη χερσόνησο των Μεθάνων βρυχάται το ηφαίστειο, που δημιουργήθηκε κατά την τριτογενή περίοδο ( 11 εκατ. χρόνια πριν ). Δύο αιώνες περίπου πριν από τη ΓΕΝΝΗΣΗ, 270-240 π.Χ.- από τη συνεχή ηφαιστειακή δραστηριότητα της περιοχής δημιουργείται ο κρατήρας της Καμμένης Χώρας Μεθάνων και η Σφαιρία, με το ξεχωειστό πέτρωμα τραχείτη, που καλύπτει τον κρατήρα ηφαιστείου που έσβησε πριν εκδηλωθεί περισσότερο,-ο θρύλος λέει ότι η Σφαιρία στηρίζεται σε τρεις κολώνες ,οι δύο έχουν σπάσει, στην οποία κιι όπως αναφέρει ο Παυσανίας πήγαινες πεζή σ αυτή,προφανώς από σημείο Μπούγιας- Σταυρού που υπάρχει και το νησάκι ως το 150 μ.Χ. Σύμφωνα με υποθέσεις από το σημείο αυτό περνούσε και αγωγός νερού που έφθανε στο ναό της Απατουρίας Αθηνάς που ήταν στο σημείο που είναι σήμερα ο ναός του Ευαγγελισμού και το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, εκεί που βρέθηκαν κιονόκρανα αιγυπτιακού ρυθμού με φύλλα φοίνικα--που είχαν καθιερωθεί μετά τον ερχομό του πρώτου βασιλά της περιοχής Ωρου 1400 π.Χ. από την Αίγυπτο.τότε εμφανίστηκαν και τα ζεστά ιαματικά λουτρά τα οποία αναφέρονται από τον Παυσανία στις «Ελλάδος περιηγήσεις» που επισκέφθηκε την περιοχή γύρω στο 150 μ.X.: Χρόνοι κοντινοί για να ακούσει κανείς από πρώτο ή δεύτερο «στόμα» και να γράψει. όσα είχε να μεταδώσει η προφορική παράδοση.

« τα νερά των λουτρών ανέβλυσαν για πρώτη φορά στα χρόνια της βασιλείας του Αντίγονου, γιου του Δημητρίου του Μακεδόνος382-301 π.Χ.. Το νερό δε φάνηκε αμέσως. Στην αρχή βγήκε από τη γη μια μεγάλη φλόγα. Κατόπιν η φλόγα έσβησε, και άρχισε να τρέχει νερό πάρα πολύ ζεστό, που και σήμερα ακόμη τρέχει».

Ο Παυσανίας σίγουρα αναφέρεται στις ανεκμετάλλευτες πηγές της Κουνουπίτσας στο Μακρύλογγο, στον οικισμό Μούσκα, στο βόρειο άκρο της Χερσονήσου των Μεθάνων όπου υπάρχουν ερείπια τειχών και δεξαμενής των Ρωμαϊκών χρόνων.

Αυτό προκύπτει από το γεγονός που ο ίδιος αναφέρει ότι δεν μπορούσε κανείς να μπει στη θάλασσα, χωρίς να κινδυνεύει από τα θαλάσσια θηρία, τα οποία ο Αριστοφάνης, ο Ξενοφών, ο Ασπιανός και ο Νίκανδρος ονόμαζαν γαλέους, σκύλους, δράκαινες και καρχαρίες.

Μια τρομακτική έκρηξη του ηφαιστείου των Μεθάνων, περιέγραψε το 8 μ.X. ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος (43 π.Χ.-17 μ.Χ.), όταν πήγαινε για εξορία στην Μαιώτιδα λίμνη -την Αζοφική θάλασσα του Εύξεινου Πόντου, που οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν σαν τόπο εξορίας. Γράφει, σχετικά, ο Οβίδιος:

«Παρά την Τροιζήνα ευρίσκεται ύψωμα άδενδρον και απότομον, το οποίον άλλοτε ήτο πεδιάς. Το έδαφος, όμως, της πεδιάδος ταύτης ελήφθη λόγω της ισχυροτάτης πιέσεως των αερίων, των εγκεκλεισμένων εντός σκοτεινών σπηλαίων, τεινόντων να εξέλθουν, εις την επιφάνειαν της γης, όπως αναδύεται φλύκταινα εις το πρόσωπον του ανθρώπου. Το έξαρμα εκείνο, παρέμεινε μόνιμον , λαβόν την μoρφήν λόφου, μετά την επί μακρόν χρόνον διαρκέσασαν στερεοποίησιν».

Τους δύο προηγούμενους συμπληρώνει ο Στράβων (έζησε 68 π.Χ.-20 μ.Χ.) και παρέστη αυτόπτης μάρτυς μιας έκρηξης του ηφαιστείου. Αναφέρει ο Στράβων στα «Γεωγραφικά του»:

« Περί Μεθώνην δε εν τω Ερμιονικώ κόλπω, από όρος επταστάδιον το ύψος, ανεβλήθη γεννηθέντος αναφυσήματος φλογώδους, μεθημέραν μεν απρόσιτον υπό του θερμού και της θειώδους οσμής, νύκτωρ δε εκλάμπον πόρρω και θερμαίνων, ώστε ζέειν την θάλατταν επί σταδίους πέντε, θολεράν δ ' είναι επί είκοσι σταδίους, προσχωθείναι δε πέτρας απορρώξι, πύργην ουκ ελάττωσιν».

Στα χρόνια εκείνα, από το 300 π.Χ. ως το 20 μ.X, όπως υποστηρίζει και ο ηφαιστειολόγος Φουκέ, δημιουργήθηκε η Καμένη Χώρα, που είναι η πιο πρόσφατη έκρηξη του ηφαιστείου, όπως μαρτυρούν τα πετρώματα και η βλάσΤηση. Συμπίπτει με την εμφάνιση των θερμών πηγών, που περιγράφει ο Παυσανίας.

ΟΙ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΙ ΜΕΘΑΝΑ

Ο Ιησούς γεννήοηκε ενώ γινόντουσαν γεωλογικές ανακατάξεις στην Τροιζηνία και έσβηνε η αμαρτωλή δυναστεία των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο, η οποία ΉΔΗ είχε πατήσει το πόδι της στην τροιζηνία.

τα Μέθανα, αποτέλεσαν αποικία των Πτολεμαίων, και για ένα διάστημα 100 χρόνων είχαν το όνομα «Αρσινόη», προς τιμήν της συζύγου του Πτολεμαίου του Δ. Βασίλεψε από το 220 έως το 204 π.Χ. στο πλάι του συζύγου και αδερφού της, Πτολεμαίου Δ’ του Φιλοπάτορος.

Νόμισμα των Μεθάνων = Αρσινόη: στα αριστερά διακρίνεται η κεφαλή της Αρσινόης και

στα δεξιά πολεμιστής με ασπίδα και δόρυ. Τρίχαλκο του 221-203 π.Χ.

Το 2008, κατά τις ανασκαφές του Σουηδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στο ναό του Ποσειδώνα Καλαυρίας, βρέθηκε μια πλήρης επιγραφή, μια αφιέρωση στον Ποσειδώνα των δίδυμων αγαλμάτων της Βασίλισσας Αρσινόης Γ και του Βασιλιά Πτολεμαίου Φιλοπάτορα της Αιγύπτου, από τους κατοίκους της Αρσινόης=Μεθάνων,που αναπέμπει σε εκείνη την εποχή. Δεδομένη ήταν η Αιγυπτιακή φρουρά η οποία θα αντιμετώπιζε τους μακεδόνες. Στη Σφαιρία ο τάφος του Σφαίρου καΙ ο ναός της Απατουρίας Αθηνάς συγκέντρωνε προσκυνητές και ντόπιους εορταστές. Στην Καλαβρία στις δόξες του ακόμη ο ναός του Ποσειδώνα Στην Καλαβρία γινόταν η αμφικτυονία. Εκεί ζούσαν οι απόγονοι του Καλαβρού εξ Αρκαδίας δισέγγονου του Αρκάδος και της Λεάνειρας, από 100 χρόνια π.Χ. Ηταν περίπου τότε που ο πρώην βασιλιάς της Υπέρης μαζί με άλλους Καλαβρούς και Αχαιούς αποδήμησε στην Κάτω Ιταλία. Από αυτούς ολόκληρη περιοχή ονομάστηκε η Καλαβρία του σήμερα (περίπου το 1250 π.Χ.). Εκεί αργότερα ιδρύθηκε και η πόλη Ποσειδωνία. Στην Καλαυρία Νότια Ιταλία ή ΜεΓΆΛΗ Ελλάδα- όπου και σήμερα μιλούν Ελληνικά, και υπάρχει και ένα βουνό που ονομάζεται Πόρος - το "Monte Poro". τη εποχή του Υπέρη. Ο Καλαυρός - ή Καλαβρός που παρέμεινε στην περιοχή αφού πέθανε ο Τροιζήν είχε ένα γιο τον Πόρο. Ο Πόρος – εραστής της Αίθρας, κόρης του Πιτθέα - είχε πάρει το όνομά του από τον μυθολογικό Πόρο (πλούτο).

Κανένας από τους ιστορικούς και τους γεωγράφους, ούτε αυτός ο Παυσανίας που περπάτησε από την Τροιζήνα στην Ερμιόνη δεν αναφέρει άλλα ονόματα, ούτε ποιοι ζούσαν στον τόπο αυτό , αναφέρονται μόνο βασιλείς και κατακτητές. Είχαν αποχωρήσει οι Μακεδόνες και οι Τροιζήνιοι προσχώρησαν στην Αχαϊκή συμπολιτεία τελευταίος στρατηγός ο ς ο Μεγαλοπολίτης Διαίος. Το 141 π.Χ ήρθαν οι Pωμαίoι με τον σκληρό Λεύκιο Μόμιο, διέλυσαν την Aχαϊκή Συμπολιτεία, υποδούλωσαν και κατέστρεψαν πολλές τις πόλεις της Πελοποννήσου.

Λίγα χρόνια πριν είχε παύσει να υφίσταται η επίδραση των Σοφιστών της Αρχαιότητος ΄μεταξύ των οποίων και οι

Δημήτριος ο Τροιζήνιος ο Γραμματικός, ποιητής Αγίας ή Ηγίας και ο Δημόκριτος ο Τροιζήνιος,

Από εκεί και μετά τα χρόνια κύλησαν υπό την Κατοχή των Ρωμαίων, με αρκετή δραστηριότητα αφού στο Φουρκαρί βρέθηκε και Ρωμαική βίλα .

Και κάτω από τη ρωμαίκή λόγχη μαθεύτηκε το γεγονός της γέννησης, ενώ συνεχιζόταν η λατρία των παλιών Θεών στο ναό του Ποσειδώνα στην Καλαυρία, της Αθηνάς στη Σφαιρία, της Αρτέμιδας στη Φοιβαία λίμνη και στην Αρτιμο όπου ιέρεια ήταν η Αύρα που βιάστηκε και μετά αυτοκτόνησε. Ετσι φαίνεται να επέζησε η περιοχή κατά τούς παλαιοχριστιανικούς χρόνους. Αυτό μαρτυρούν παλαιοχριστιανικά γλυπτά που βρέθηκαν κατά τnν ανασκαφή της μεσαιωνικής Εκκλησίας (…). Αλλλωστε η κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. ύπαρξη της Τροιζήνας μαρτυρείται και εκ του γραμματικού Ιεροκλέους, ο οποίος περιλαμβάνει την “Τρυζένα” μεταξύ των πόλεων της Αχαΐας.

Αλλά σιγ.αο σιγά επικράτησε στην περιοχή ο Χριστιανιαμός.Δείτε άλλα λήματα.Τροιζήνα. Μονή Αγίου Αθανασίου, Μινή Αγ'ίου Δημητρίου. ΖωοΔόχου Πηγής κλπ.

τα πρώτα πρώτα Χριστιανικά χρόνια της περιοχής Τροιζηνίας, μαρτύρησε ένας εξέχων κληρικός, ο άγιος Λεωνίδης [ 249-251 μ.Χ.], ο οποίος αναφέρεται και ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Όπως αναφέρει ο ιερός συναξαριστής, ήταν έξαρχος πνευματικού χορού. Και έκτοτε συνεχίστηκε η χριστιανική πορεία της περιοχής.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΤΟΥΖΗΣΣ 5-12-2018