Αποψη του  ναού  του   Αγίου  Δημητρίου ,           Αγιογραφίες  στον πρόναο.             Και απομεινάρια  των φούρνων

 

 

 

       Εδώ και πολλά χρόνια γράφαμε  ότι έπρεπε να αναστηλωθεί  το  παμπάλαιο μοναστήρι   του Αγίου Δημητρίου  Τροιζήνας  (Δαμαλά) , που καταρρακωμένο  από το χρόνο, αγωνιζόταν   να σταθεί  όρθιο  στην πλαγιά   των Αδερών  περιμένοντας  το ανθρώπινο ενδιαφέρον. Σε πείσμα των αιώνων που πέρασαν,  διατήρησε, εκτός από την εκκλησία, και  τις θαυμάσιες αγιογραφίες  τόσο στον πρόναο  όσο και στο εσωτερικό, αν και κάποιοι  ασβέστωσαν  πολλές  από αυτές .

      Και επί τέλους  άρχισε η  προσπάθεια   αναστήλωσής του και  επαναλειτουργίας του. Με την υπ αριθμ. 1364 από 22-12-2005 απόφαση του μητροπολίτη  Υδρας Σπετσών Αιγίνης Τροιζηνίας  Ερμιονίδος κ. Εφραίμ έγινε ανασύσταση της Μονής, ως γυναικείας, υπό τον αρχιερατικό επίτροπο Τροιζηνίας π. Γεώργιο Στόκο.    Και  στις   19-6-10  έγινε αγιασμός  από τον Μητροπολίτη  για την έναρξη των εργασιών αναστήλωσης και αποκατάστασης της νοτιοδυτικής πτέρυγας της Μονής (κουζίνα, κελλάρι, αρχονταρίκι) με χρήματα που συγκεντρώθηκαν από δωρεές φίλων της Μονής.

Ετσι  μετά από σχεδόν δύο αιώνες εγκατάλειψης, που κατά καιρούς  δέχτηκε  τη φροντίδα  κάποιων πιστών όπως της ευγενικής  ψυχής Ευαγγελίας /Λίτσας  Χατζημελέτη-ιστορική οικογένεια/έφυγε από τη ζωή στις 3/6/  2020/  που  συγκέντρωσε  χρήματα  και τοποθετήθηκε   μπλε  φωτεινός Σταυρός το 2011 το έγκαταλειμένο,ιστορικό μοναστήρι πήρε ζωή. Αυτό κοντά  στις άλλες της  αγαθοεργίες.  Ο αγώνας με την γραφειοκρατία των υπηρεσιών του κράτους κερδήθηκε με την  επιμονή και υπομονή και τις συστηματικές προσπάθειες της φιλολόγου καθηγήτριας  Ιωάννας Ρουμάνη που ζει εκεί, μοναχή πλέον.   και των φίλων της Μονής. 

 

    Σήμερα, 5-4-11 δείτε τί έχει γίνει εκεί:

 

       

Αεροφωτογραφία  (2002) Με βέλος σημειώνεται η      Ο αγιασμός επί τη ενάρξει του έργου αναστηλώσεως 

δυτική πτέρυγα  που ανακαινίστηκε                                 19/6/2010

 

 

Η αναστηλωθείσα δυτική πτέρυγα. Στο ισόγειο κουζίνα       Το Αρχονταρίκι της Μονής.Ολα τα έπιπλα  από

και βοηθητικοί χώροι. Ανω αριστερά το Αρχονταρίκι.         δωρεές!

 

   

Η κουζίνα και βοηθητικοί χώροι. Και εδώ τα έπιπλα από       Ο κατανυκτικός ναός, πλήρως εξοπλισμένος με

 δωρεές.                                                                            σεβασμό στην παράδοση, από δωρεές προσκυνητών.

 

 

Η νότια πτέρυγα (κελιά).Προλήφθηκε η πλήρης                 Η ανατολική είσοδος της Μονής, προσωρινώς

κατάρρευση!!                                                                                              διασκευασθείσα

 

                                                                          Η   ΜΟΝΗ  ΣΤΟ   FACE   BOOK

 

   Τώρα  που ανοίχτηκε  ο αμαξιτός δρόμος (1999)  οι επισκέπτες του πληθαίνουν.  Να σημειωθεί ότι ο δρόμος ανοίχτηκε πάνω στον αρχαίο  δρόμο που   οδηγούσε   από την Τροιζήνα στην   Ερμιόνη –μέσω Ηλιόκαστρου-  και  τον οποίο περπάτησε ο Παυσανίας  το 150 μ.Χ.

    Το μοναστήρι του Αγίου  Δημητρίου  ιδρύθηκε το 1455, δυο χρόνια μετά την Αλωση   της Πόλης, και φαίνεται πως ήταν μια σθεναρή  αντίδραση  στον Μωαμεθανισμό για τη διατήρηση  και διάσωση του Χριστιανισμού.

 

                        

                                          Επιγραφή   και  αγιογραφίες στον πρόναο έργα του ιερομονάχου  Νεκταρίου -1694

 

     Και πράγματι ο στόχος επιτεύχθηκε. Το μοναστήρι « επανδρώθηκε» σημαντικά και κάποιες εποχές είχε  ακόμη και 100 μοναχούς.

     Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Παϊσιος  ο Β, με  «σιγίλιό»  του –έγγραφο σε μεμβράνη είχε  χαρακτηρίσει τη Μονή  Σταυροπηγιακή, δηλαδή ότι στα θεμέλιά της  είχε κτισθεί  σταυρός.

    Το  Μάρτη του 1798, διαρκούσης της Τουρκοκρατίας   ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε, με δικό του «σιγίλιο»  επικύρωσε το προηγούμενο. Εκείνα τα χρόνια  η Μονή «έζησε»  τις καλύτερες μέρες, ενώ αποτελούσε πάντα φάρο της ορθοδοξίας, αφού οι Τούρκοι είχαν παραχωρήσει πολλά προνόμια στις Μονές.

      Η  Μονή του Αγίου Δημητρίου  είχε  πολεμίστρες, στα χρόνια του 21 δε, αποτέλεσε τόπο συνάντησης των φιλικών  και αγωνιστών. Κατά την επανάσταση  οι Τούρκοι  επεχείρησαν να την κάψουν  αλλά δεν τα κατάφεραν. Εφυγαν όμως οι  λίγοι  πλέον μοναχοί, εννέα  τον αριθμό λέγεται- μερικοί  πήγαν  στη Μονή της Κοίμησης της   Παναγίας στο Βίδι, που καταργήθηκε αργότερα από τον Οθωνα, και άλλοι στο Μοναστήρι του Πόρου- και έκτοτε  εγκαταλείφθηκε,  ως το  2010.

                                                                                                             Β.   ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ     5-4-11

 

 

© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS.GR   Αναδημοσίευση  επιτρέπεται μόνο με αναφορά

στην πηγή  www.koutouzis.gr .