Συνημμένο στο http://www.koutouzis.gr/methana.htm
Η ΚΑΜΜΕΝΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΜΕΘΑΝΩΝ
Ολόκληρη η Χερσόνησος των Μεθάνων είναι ένας φανταστικός τόπος για αναψυχή. Για πεζοπορία, για θαυμασμό του άγριου της φύσης, κάτι που δημιούργησαν τα ηφαίστεια.
Η περιοχή εκτός των άλλων έχει δυο ξεχωριστά στοιχεία, το «κοιμώμενο» ηφαίστειο της Καμμένης Χώρας, ένα από τα τρία της ελληνικής γης- και τα φυσικά ψυγεία - θερμοφόρες. Η «Καμμένη» πήρε το όνομά της από ότι κάηκε η γη από τη λάβα.
Να μιλήσουμε για αυτά τα ψυγεία- θερμοφόρες:
Ακριβώς απέναντι από τον παραδοσιακό οικισμό της Καμμένης, στους όγκους της σβησμένης λάβας που παρέμενε χιλιετίες άδενδρη, υπάρχουν διάφορες σπηλιές, μικρές και μεγάλες, που:
= Το χειμώνα βγάζουν θερμό αέρα και μέσα σ αυτές σταβλίζουν οι κάτοικοι τα αιγοπρόβατά τους, και
= Μικρότερες, που το καλοκαίρι βγάζουν τέτοια ψύξη, ώστε οι κάτοικοι αποθηκεύουν εκεί τα τρόφιμά τους για να μη χαλάσουν. Τις χρησιμοποιούν για ψυγεία. Τους έχουν φτιάξει μάλιστα και πόρτες.
Στα Μέθανα βρίσκονται τα λείψανα πολλών ηφαιστειακών εκρήξεων, καθώς έχουν καταμετρηθεί τριάντα ηφαιστειακοί κρατήρες. Από αυτούς ξεχωρίζει το ηφαίστειο κοντά στο παραδοσιακό χωριό Καμμένη Χώρα.
Από του κρατήρες αυτούς, αυτοί που έδρασαν τελευταία ήταν οι παρακείμενοι στην Καμμένη Χώρα. Αυτό αποδεικνύεται από το μεταλλευτικό υλικό που παραμένει ως έχει, καθώς και από την σημερινή μορφολογική κατάσταση (ελάχιστη διάβρωση). Ο Fougue παραδέχεται, ότι η έκρηξη της Καμμένης είναι αυτή που ανέφερε ο Στράβωνας, ο Οβίδιος και ο Παυσανίας.
Ο Παυσανίας αναφέρει στα «Τροιζηνιακά» την έκρηξη του ηφαιστείου και την εμφάνιση θερμών πηγών για πρώτη φορά στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. Η τελευταία έκρηξη του κρατήρα, που βρίσκεται στην Καμμένη Χώρα. σε ύψος 417 μ., σημειώθηκε το 276 π.Χ.
Τα πετρώματα στην Καμμένη είναι πολύ μαύρα -ζωντανή λάβα, αλλά τα πεύκα έχουν ριζώσει για τα καλά, και σήμερα 2009 μπορεί να δει κανείς τριγύρω μεγάλους πευκώνες.
Πότε ακριβώς δημιουργήθηκε το χωριό Καμμένη δεν έχουμε στοιχεία. Οι πρώτοι κάτοικοί της ήταν σίγουρα Ελληνες-Αρβανίτες που ήρθαν στην Ελλάδα μετά το 1350 -1440. Ακόμα και σήμερα συχνά μιλούνται τα «Αρβανίτικα», όπως σε ολόκληρη τη Χερσόνησο.
Οι κάτοικοι του χωριού, όπως όλης της Χερσονήσου έχουν τραγουδήσει διάφορα «αρβανίτικα» δημοτικά τραγούδια και αφηγούνται διάφορες ιστορίες και μύθους. Η κοινωνική τους ζωή ήταν ανέκαθεν μάλλον συντηρητική με κύριο και αδιάρρηκτο το θεσμό της οικογένειας. Οι άνδρες αγρότες, τεχνίτες, κι ακόμη ψαράδες και ναυτικοί. Πολλοί έβγαζαν από τα παραπλήσιο προς το μεγάλο ποτάμι πεύκα ρετσίνι το οποίο και εμπορεύονταν. Οι γυναίκες ασχολούνταν με το νοικοκυριό, την ανατροφή των παιδιών αλλά και με δουλειές της γης και την χειροτεχνία πριν απ όλα. Σώζονται ακόμη και σήμερα περίφημοι αργαλειοί, όπου οι κοπέλες ύφαιναν περίτεχνα έργα τέχνης. Η παραδοσιακή φορεσιά των γυναικών είχε χαρακτηριστικό της την όμορφη κεντημένη ποδιά, την υφαντή μάλλινη μπόλκα και την μεγάλη άσπρη μαντήλα.
Στις 31-8-1912, ξεχώρισαν 1) η Κοινότητα Μεθάνων ( Δήμος το 1934) με τους οικισμούς Μεθάνων, Βρωμολίμνης και Δριτσέϊκων, 2) Η κοιν. Κουνουπίτσας (ως το 1955 υπήρχε και κοιν. Μακρυλόγγου) με Μακρύλογγο, Αγ. Νικόλαο και παλαιά Λουτρά, 3) Κυψέλης -ως το 1955 λεγόταν Αγ. Θεοδώρων και περιλάμβανε τους δύο οικισμούς, και 4) Μεγαλοχωρίου, με τους οικισμούς Βαθέος, Μεγ.Ποταμιού και Καμένης Χώρας.
Το 2001 το Δημοτικό Διαμέρισμα ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ είχε 413 κατοίκους (Μεγαλοχώρι 167, Βαθύ 170, Μεγάλο Ποτάμι 41 Καμμένη Χώρα 35 ).
Στο χώρο μπροστά από την Καμμένη αποβίβαζαν κομάντος τα υποβρύχια, κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Παραλιακά, βόρεια της Καμμένης, προς τον Αγιο Νικόλαο βρίσκεται το εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς».
Ο θρύλος λέει ότι παλιά, κάποιος είχε φορτώσει τη βάρκα του με βαρέλια κρασί και πήγαινε στην Αθήνα να τα πουλήσει. Στο δρόμο τον έπιασε φουρτούνα και παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει να πάει καλά στον προορισμό του και θα έφτιαχνε ένα εκκλησάκι από κρασί. Πραγματικά η Παναγία τον βοήθησε και, όταν γύρισε, έφτιαξε ένα εκκλησάκι πολύ μικρό. Για το χτίσιμο ανακάτεψε χώμα με κρασί αντί για νερό και, γι' αυτό, το μέρος που έχτισε το εκκλησάκι ονομάστηκε Κρασοπαναγιά.
Σε άλλη παραλλαγή ο άνθρωπος αυτός είναι έμπορος, Δεν φτάνει στον προορισμό του αλλά, αφού σώθηκε με τη βοήθεια της Παναγίας, στη συνέχεια έχτισε το εκκλησάκι χρησιμοποιώντας το λίγο κρασί που του είχε απομείνει.
Το εκκλησάκι της Κρασοπαναγιάς είναι χτισμένο σε βράχια χωρίς πρόσβαση από στεριά.
Όλα τα κολπάκια μέχρι την Κρασοπαναγιά προσφέρονται για ψάρεμα, μόνο που σε μερικά, η πρόσβαση γίνεται αποκλειστικά από τη θάλασσα .
Στην περιοχή της Κρασοπαναγιάς υπάρχει η ιχθυοκαλλιέργεια θαλάσσιων ψαριών της εταιρείας ΥΔΡΟΦΑΡΜ ΕΠΕ.
Ο θρύλος της "Στέρνας του Γαμπρού"
Ο θρύλος αυτός αναφέρει ότι κάποτε ένα υποψήφιος γαμπρός ξεκίνησε από την Καμμένη Χώρα για να πάει να πάρει την νύφη από κάποιο χωριό της Βόρειας πλευράς των Μεθάνων. Στο δρόμο δίψασε και έσκυψε να πιει νερό από μια στέρνα. Όμως ο άτυχος νέος γλίστρησε και έπεσε στην στέρνα και πνίγηκε. Από τότε λέγεται, ότι το χωριό που υπήρχε εκεί κοντά, πήρε το όνομα "Στέρνα Γαμπρού".
Η «Στέρνα Γαμπρού» βρίσκεται σε υψόμετρο 449 μέτρων.
Αλλοι θρύλοι και εικασίες
Η παράδοση και οι θρύλοι αναφέρουν ότι τα Μέθανα στηρίζονται σε τρεις ή πέντε κολώνες. Οι περισσότερες έχουν ραγίσει και μία έχει σπάσει τελείως. Άμα σπάσουν όλες, τα Μέθανα θα καταστραφούν.
Μα το ίδιο λένε και για τη Σφαιρία του Πόρου. Επειδή βρίσκονται πάνω σε κρατήρα ηφαιστείου.
Αλλοι θρύλοι αναφέρουν την ύπαρξη χρυσών αντικειμένων. Ενας θρύλος λέει ότι παλιά στα Μέθανα βρισκόταν μια πριγκίπισσα. Αυτή είχε μαζί της μία τεράστια χελώνα και τα χελωνάκια της και ήταν όλα από χρυσάφι. Αυτή η χελώνα και τα χελωνάκια της ήταν θαμμένα σε μια περιοχή των Μεθάνων.
Για το πού βρίσκονται τα χελωνάκια υπάρχουν πολλές απόψεις. Άλλοι λένε πως τα κλέψανε κι άλλοι πως βρίσκονται σε κάποιο από τα χωριά των Μεθάνων. Η μεγάλη χελώνα δεν έχει βρεθεί.
Παλιά, έλεγαν ότι στη θέση Θρονί υπήρχαν επτά χρυσές χελώνες, μια μεγάλη και έξι μικρές. Όταν έγινε ο πόλεμος με τους Γερμανούς, μας πήραν τη μεγάλη και αγνοείται η τύχη των υπολοίπων.
Ωστόσο ευφάνταστοι και κυνηγοί θησαυρών συνεχίζουν να ψάχνουν.
ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ
Δημοσιογράφος - Ερευνητής
© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS.GR Αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή www.koutouzis.gr .
Αρχή σελίδας Επιστροφή Κεντρική σελίδα