Αναζητώντας το παρελθόν

Αναζητώντας το παρελθόν

ΑΡΧΑΙΟΙ, ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΑ,ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΧΡΥΣΩΝ

Αναζήτηση ορυκτών κατά τους νέους χρόνους

Όταν στο ναό του Ποσειδώνα έψαχναν για χρώμιο

Τα τελευταία χρόνια, επιχειρηματικά- κερδοσκοπικά, της μόδας είναι οι.. ανεμογεννήτριες, τα αιολικά πάρκα και τα φωτοβολταϊκά πάρκα. Αυτά προσπαθούν να δημιουργήσουν, με διάφορες επιδοτήσεις, μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις.

Παράλληλα το δημόσιο λέει ότι θα καταφέρει να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, το χρυσό κλπ.

Υπήρξε, όμως μία εποχή που όλοι οι φιλόδοξοι επιχειρηματίες είχαν στραφεί στη γη. Επιχειρούσαν να βγάλουν ορυκτά, χρώμιο, χαλκό, σίδηρο, μαγγανίτη κλπ. Ηταν τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Γεωργίου του Α. Τα χρόνια 1872, 1873 η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευε απανωτά διατάγματα με τα οποία παρεχωρούντο άδειες σε διαφόρους, για τον εντοπισμό και ανόρυξη διαφόρων μετάλλων, σ όλη την Ελλάδα. Και φυσικά και στην Τροιζηνία.

== Από τις πρώτες άδειες που δόθηκαν , ΦΕΚ 49 12-12-1872 ήταν στους Κ. Κριεζή και Χρήστο Πάλλη για εξόρυξη χρωμίου στην Καλαυρία του Πόρου, 150 μέτρα δυτικά των ερειπίων του Ναού του Ποσειδώνα , προς την Κούταλη και τη Βαγιονιά.

Ο Κ. Κριεζής είχε πάρει άδειες και για Ερμιόνη και Δίδυμα.

Πληροφορίες για το τι απέγινε δεν υπάρχουν. Πάντως στις άδειες υπήρχε ο όρος να αρχίσουν οι εργασίες μέσα σε έξι μήνες. Ισως καταφέρουμε να βρούμε στοιχεία.

Πολλές άδειες δόθηκαν για την Πελοποννησιακή Τροιζηνία.

Το μόνο ορυχείο σιδήρου, που έχουμε δει με τα ίδια μας το μάτια, είναι το ορυχείο σιδήρου στο κτήμα Σαραντόπουλου, στη Θέση Πλατάνια Καραπολίτι, Πόρου – 100 μέτρα περίπου από τον επαρχιακό δρόμο προς την Ερμιόνη. Αυτό το επισκέφθηκα το 1973. Είδα τότε μακριές στοές, σε πολλά σημεία στηριγμένες με ξύλα και πηγάδια μεγάλους βάθους. Όπως μου είπαν, υπερήλικες της εποχής, λειτουργούσε γύρω στα 1900, αλλά εγκαταλείφθηκε γιατί δεν ήταν αποδοτικό. Ένα άλλο έχει εντοπιστεί στη Χώριζα (Χώρα) ΝΔ της Καλλονής,

Πότε ακριβώς ανοίχτηκε της Χώριζας δεν έχει μέχρι στιγμής διαπιστωθεί, με αποτέλεσμα να λέγονται διάφορα. Από υπερήλικες της εποχής, αναφέρεται ότι η εταιρία Μποδοσάκη το άνοιξε προπολεμικά, αλλά δε λειτούργησε ποτέ, διότι δεν είχε ενδιαφέρον. Συμπεραίνεται και από το γεγονός ότι δεν έχει στοές και πηγάδια.

Αδειες για την περιοχή της Τροιζηνίας είχαν δοθεί στους:

n Αντώνιο και Στ Τσαμαδό στο κτήμα τους στην Κοκκινιά, ανατολικά των ερειπίων του ναού της Παναγίας, για χρώμιο, ΦΕΚ 15 1873.

n Δημ. Τσιτσάρα, στην περιοχή Δρυόπης, θέση Γκούρα για χρώμιο ΦΕΚ 18 1873.

n Μεταλλευτική εταιρία Κέκροψ για χαλκό περιοχή Δρυόπης Καραμούντζα –Τσουκαλιά-Λιόσσια Μαρόχι κλπ ΦΕΚ 21 1873.

n Λενωνίδα Κορωναίο-Αριστείδη Βουσάκη, Ιωάννη Καραγιαννόπουλο, Ιωάννη Παπαγκίκα για χαλκό στην περιοχή Δρυόπης , Λιθάρι Κόκλας-Σκίνεζα-Στραβοπόδι κλπ, ΦΕΚ 23 1873.

n Στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρία για χαλκό, στον περιοχή Δρυόπης, στην κορυφή «μαλιλαρόσκαλ- θύρα αρχαίου τείχους- Μπέστι νησί Σερμέριζα κλπ ΦΕΚ 23 1873.

n Στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρία για χαλκό, στον περιοχή Δρυόπης, στο λόφο Κιάφα Μπέφενι- Κιάφα Μπετένι ή Παλαιόκαστρο κλπ ΦΕΚ 23 1873.

n Στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρία για χρώμιο στην περιοχή Δρυόπης Μαλ-Ιμπίερι, Χάνιζε, ΦΕΚ 27 1873.

n Λεωνίδα Μηλιώτη για χαλκό περιοχή Ράδου, Κούλα-Θέριψα-Λίση ΦΕΚ 36 1873.

n Σταύρος Τσαμαδός, Κ.Κριεζής,Φίλιππος Πάλλης για χρώμιο πριοχή Τροιζήνος, Λάκκα Μακροσταμάνη-Βράχου Σταμάτη-Καστράκι. ΦΕΚ 36 1873.

n Αριστείδη Δόσιο και Εμμανουήλ Τομπάζη για σίδηρο στην περιοχή Δρυόπης, Λυκόρεμα-Κονοπίτζα-Ποτάμι-Ορθολίθι-Βρωμονπερι.ΦΕΚ 44 1873.

n Στην Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρία για χαλκό, στον περιοχή Δρυόπης, Σερμερίτα-Ράχη Γκέρα-λιθάρια Χότζα –Κόκλα. ΦΕΚ 46 1873.

Οποιος ξέρει κάτι σχετικό, ας μας ενημερώσει.

Γεγονός πάντως είναι ότι σιδηρά όργανα και εργαλεία εχρησιμοποιούντο στην Ελλάδα προ του 1.400 π.Χ.

Ο αείμνηστος καθηγητής Μεταλλογνωσίας του ΕΜΠ Κων/νος Κονοφάγος τοποθετεί την εποχή του σιδήρου, που ακολούθησε τις εποχές του Χαλκού (5000-3000 π.χ.) και του Κρατερώματος (κράμα Χαλκού- Κασσιτέρου), το 2600 – 1000 π.χ.

== Το 2.500 π.Χ. Πρωτοελλαδική εποχή, υπήρχαν θερμομεταλλουργικοί κλίβανοι στα Αγιωργίτικα Μαντινείας και χυτήρια χαλκού.

Τι γνώριζαν, όμως οι αρχαίοι Τροιζήνιοι σχετικά με τα μεταλλεύματα, απ ότι αποδεικνύουν τα ευρήματα της περιοχής;

*** Χάλκινα δαχτυλίδια σαν φίδι βρέθηκαν στον τάφο της κοπέλας 3.000 χρόνων π. Χ, στη θέση Ντουλάπι, οικόπεδο του Ευαγ. Αγγελόπουλου.

*** Χάλκινο είναι το σπαθί της Μαγούλας (Μουσείο Πόρου) Βρέθηκε 1994-95.

Αναφέρεται ότι κατά τις ανασκαφές που έγιναν τέλος του 2004 - και συνεχίζονται ακόμη - στον Αγιο Γεώργιο Καλλονής διαπιστώθηκε η ύπαρξη λειψάνων αρχαίων χυτηρίων χαλκού (1.500 π.Χ.).

Χρυσός:

Χρυσά που βρέθηκαν στη Μαγούλα το 1994-1995

Γνωστός τουλάχιστον από το 2.000 π.Χ. Βρέθηκαν χρυσά κοσμήματα και στεφάνι στην Τροιζήνα (Μουσείο Πόρου).

Σίγουρο πάντως πρέπει να θεωρείται ότι οι αρχαίοι Τροιζήνιοι γνώριζαν το Θειάφι.

Τώρα η φαντασία πολλών εξάπτεται με την ύπαρξη και αναζήτηση του χημικού στοιχείου «ράδιον», στα πρανή του Ορθολιθίου Ορους, ανατολικά της Χώριζας.

Ιδιαίτερη έξαψη της φαντασίας για αναζήτηση αρχαίων χρυσών αντικειμένων υπήρχε στο παρελθόν, αφού, σύμφωνα με τους θρύλους, πολλοί πίστευαν ότι υπήρχαν:

== Χρυσό στεφάνι της θεάς Αρτεμης στο ιερό της στην Ψίφτα.

== Ένας άλλος θρύλος αναφέρει ότι στα ορεινά της Αρτίμου, κοντά στο κτήμα Καρρά, υπήρχε ένας ακόμη ναός. Κι ότι εκεί βρέθηκαν μια χρυσή γουρούνα με χρυσά γουρουνάκια, που τάχε τάξει κάποιος στη θεά Αρτεμη για να τον κάνει καλά.

Από χρυσά που αναζητούνται είναι ακόμη ο χρυσός αϊτός, μέσα σε μια σπηλιά, που βρίσκεται κοντά στου Μητσόπουλου στα ορεινά του Λεμονοδάσους - είχαν ψάξει κάποιοι-, και άλλα. Κοντά στου Μητσόπουλου, υπάρχει και πηγάδι, που λένε ότι καταλήγει στην Αρτιμο.

ΤΟ ΡΑΔΙΟΝ, ΤΟ ΡΑΔΟΝ, ΟΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ, ΚΑΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

Στην Αργολίδα, απέναντι από τον Καραντζά της Τροιζηνίας, υπάρχει το χωριό Ράδο, που όπως λένε μερικοί, έχει πάρει το όνομά του από το ραδιενεργό ορυκτό - αέριο ράδιο που δήθεν έχει η περιοχή του Ορθολιθίου όρους. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ