Από τα περίεργα θέματα

ΤΟ ΡΑΔΙΟΝ, ΤΟ ΡΑΔΟΝ, ΟΙ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΕΣ, ΚΑΙ Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

Στην Αργολίδα, απέναντι από τον Καραντζά της Τροιζηνίας, υπάρχει το χωριό Ράδο, που όπως λένε μερικοί, έχει πάρει το όνομά του από το ραδιενεργό ορυκτό - αέριο ράδιο που δήθεν έχει η περιοχή του Ορθολιθίου όρους.

Ομως, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών , ΙΓΜΕ, (έγγραφό του 376/86782/12-12-05) μας πληροφόρησε ότι στα αρχεία του δεν αναφέρεται " η ύπαρξη ραδιενέργειας και ραδίου στην περιοχή του Ορθολιθίου όρους. Προτείνει όμως μία νέα έρευνα. Να σημειωθεί ότι το ΙΓΜΕ δεν έχει πολλά χρόνια ύπαρξης.

Ωστόσο ύστερα από έρευνα που κάναμε διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν τρεις εκδοχές:

1.- Η πρώτη από το ράδιον, - προφορική παράδοση- που φαίνεται μάλλον απίθανη, γιατί η λέξη – που σημαίνει ακτίνα - καθιερώθηκε μετά την ανακάλυψη του χημικού στοιχείου το 1898 από τους Κιουρί, ενώ το χωριό υπήρχε από την Τουρκοκρατία. Βέβαια υπήρχε η αρχαία λέξη ράδιος –ία –ιον, αλλά σήμαινε εύκολος –η-ον, την οποία μάλλον δανείστηκε το Λατινικό Λεξιλόγιο και καθιέρωσαν οι Κιουρί.

2.- Το χωριό πήρε το όνομά του εξ αιτίας οικογενειών που εγκαταστάθηκαν εκεί κατά την Τουρκοκρατία, (Προφορική παράδοση),προερχόμενες από το χωριό Ράδος της Δημητσάνας. Δεν υπάρχει , όμως, αναφορά από πού πήρε το όνομά του το χωριό της περιοχής Δημητσάνας.

3.- Από την Αλβανική λέξη – ρήμα rrενdoj ή/και rrανdoj που έχει την έννοια του αποκόπτω , κατ επέκταση Ράντον = αποκομμένος οικισμός, («Πελασγικά» του Ιάκωβου Θωμόπουλου σε ανατύπωση (1994) της έκδοσης του 1912).

Πάντως και τα δύο χωριά μοιάζουν αποκομμένα από τις άλλες κατοικημένες περιοχές.

Γι αυτό και στις περιοχές της Τροιζηνίας και της Αργολίδας συνηθιζόταν παλιότερα η φράση « Μούτζο (Μούτζωσε ) κατά του Ράδου» – όταν ήθελαν να πουν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ωστόσο σε πληθυσμιακή έρευνα στην Πελοπόννησο που έγινε μεταξύ 1829 και 1830 από Γαλλική επιστημονική αποστολή που ακολουθούσε το στράτευμα του στρατηγού Μαιζώνος, ο οικισμός «Ράδον» αναγράφεται ως ”Rhado”, φέρεται να ανήκει στην επαρχία Κορίνθου με πληθυσμό 7 οικογενειών. (βλ. “Expedition Scientifique de la Moree”, Vol II, p.64, Paris 1834 του Bory de Saint-Vincent)- τη βιβλιογραφία μας παρεχώρησε φίλος αναγνώστης.

Το 1836 καταγράφονται επίσημα για πρώτη φορά οι κατοικημένοι οικισμοί κατά την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτος στο παράρτημα του ΦΕΚ 80 / 28-12-1836. Σε αυτή την επίσημη καταγραφή ο Δήμος Δρυόπης αποτελείται από τους οικισμούς: ΦΑΝΑΡΙ, ΕΣΤΕΜΟΝ, ΚΑΤΩ ΦΑΝΑΡΙ, ΠΟΤΑΜΙ, ΛΕΣΧΙΑ, ΡΑΔΟΥ, ΜΠΕΔΕΝΙ, ΤΡΑΧΙΑ, ΚΑΡΑΤΣΑ, ΜΗΤΟΝ, μονή ΒΥΔΙ (είναι η πρώτη επίσημη αναφορά της Ελληνικής Διοίκησης στον οικισμό «Ράδου».

Με τον Νόμο ΚΕ’ του 1845 ΦΕΚ 32/8-12-1845 οι νομοί Αργολίδος και Κορινθίας επανενώνονται και μία επαρχία του νέου νομού είναι αυτή της Υδρας και Τροιζηνίας, Σπετσών και Ερμιονίδος και έδρα του επάρχου ορίζεται η Υδρα με το Β.Δ. της 5/12/1845 ΦΕΚ 34/20-12-1845. Σε εφαρμογή αυτού εμφανίζεται η πρώτη καταγραφή των οικισμών που συνιστούν τους Δήμους. Ο Δήμος Δρυόπης συνιστάται από τους οικισμούς: Κάτω Φανάρι, Άνω Φανάρι, Ράδος, Ποτάμι, Λεσιά (είναι η δεύτερη αναφορά του «Ράδου» που θυμίζει ελληνικοποιημένα αυτήν της Γαλλικής επιστημονικής αποστολής που ακολουθούσε τον στρατηγό Μαιζώνα το 1828 ).

**** Κοντά στο χωριό αυτό υπάρχει μια περίεργη τρύπα που οδηγεί σε σπήλαιο, αλλά κανείς μέχρι σήμερα δεν το έχει εξερευνήσει.

Ράδος (ή του Ράδου), είναι ένα μικρό χωριό του Μαινάλου, 11 χιλ. δυτικά της Δημητσάνας και 3 χιλ. από την Καρκαλού. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1180 μ., και περιτριγυρίζεται από πανέμορφο και πυκνότατο δάσος. Σήμερα αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Δημητσάνας. Το χωριό έχει ερημώσει από τη μετανάστευση και οι μόνιμοι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 20 (67 απογράφηκαν στην απογραφή του 2001). Το καλοκαίρι ζωντανεύει με αρκετούς παραθεριστές που διατηρούν εκεί σπίτια.

Η διαδρομή από την Καρκαλού προς το χωριό είναι από τις ωραιότερες του Μαινάλου. Η μικρή πλατεία του χωριού, με δύο μικρά παραδοσιακά καφενεδάκια, είναι ένα μπαλκόνι στο απέραντο ελατόδασος που απλώνεται γύρω, προσφέροντας υπέροχη θέα.

Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στην Παναγία και είναι έργο του 1886. Δίπλα της είναι το παλιό δημοτικό σχολείο, όπου κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου, ο τοπικός σύλλογος διοργανώνει τη "γιορτή του Τσοπάνη", τοπικό πανηγύρι αφιερωμένο στους κτηνοτρόφους του χωριού. Η γιορτή αυτή γίνεται με παραδοσιακά σπιτικά φαγητά και παραδοσιακά μουσικά όργανα, συγκεντρώνει αρκετό κόσμο και διαρκεί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Η διαδρομή από τον καταπράσινο κάμπο της Καρκαλούς προς το χωριό περνά από τη θέση Παλαιοκατούνα, στην οποία βρίσκονται διάσπαρτα τα ερείπια της αρχαίας Θεισόας. Αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν αποκαλύψει υπολείμματα της ακρόπολής της αρχαίας κώμης, λείψανα οχυρωματικού περιβόλου, αρχαίου ιερού (αφιερωμένου μάλλον στον Δία που σχετίζεται άμεσα με τον Λούσιο), καθώς επίσης και οικοδομημάτων ρωμαϊκών και ελληνιστικών χρόνων.

ΤΟ ΡΑΔΙΟ, Η ΣΠΗΛΙΑ, Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΕΡΒΕΡΟΣ

Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν ότι κάπου στην Τροιζηνία, υπήρχε ένα σπήλαιο απ όπου ο Ηρακλής έβγαλε τον Κέρβερο από τον Αδη.

Θα πρέπει να πρόκειται για μια αλληγορική απόδοση κάποιου γεγονότος.

Στα πρανή του Ορθολιθίου όρους, στα ψηλά της Καλλονής Τροιζηνίας, υπάρχει μια μεγάλη σπηλιά. Κι όπως αναφέρεται – υπάρχουν και ενδείξεις - ότι η περιοχή έχει ραδιενεργά ορυκτά.

Σήμερα 2005, η περιοχή αυτή συκεντρώνει το μυστηριώδες ενδιαφέρον πολλών ξένων. Είναι η περιοχή μεταξύ του Ευαγγελισμού (Σκαπέτι) –Ποταμού- Χώρας (Χώριζας)- Ράδου. Την επισκέπτονται πολλοί και ψάχνουν, ποιος ξέρει τι. Κατά μία εκδοχή, ερευνούν στην περιοχή για το ραδιενεργό ορυκτό «Ράδιο», το οποίο είναι γνωστό πως υπάρχει εκεί, αφού στο παρελθόν ντόπιοι είχαν βρει πετρώματα με το ραδιενεργό αυτό στοιχείο, - που είναι το πιο ενδιαφέρον από τα ραδιενεργά στοιχεία της φύσης, - και είχαν κατασκευάσει μικρά ραδιοφωνάκια. Ράδιον σημαίνει ακτίνα.

Οι αρχαίοι Ελληνες, τουλάχιστον από την εποχή του Δευκαλίωνα ( 1530 π.Χ.), γνώριζαν την ύπαρξη των μαγνητισμών του Σύμπαντος και της Γης, την ύπαρξη ηλεκτρικών ρευμάτων και των ακτινοβολιών που εκπέμπει κάθε σημείο του πλανήτη μας, και βάσει αυτών καθόριζαν τη χρήση του.

Σε τόπους ευμενούς(θεραπευτικής) δύναμης ίδρυαν ιερά, μαντεία, θεραπευτήρια, γυμναστήρια και θέατρα, με βάση τη διάταξη των ουράνιων σωμάτων.

Οι αρχαίοι σοφοί στην Ελλάδα, όριζαν τους ιερούς τόπους σε συγκεκριμένα μέρη, μέρη τα οποία θεωρούσαν ότι διοχέτευαν αυτές τις ουράνιες ενέργειες, σε κείνα τα μέρη υπήρχε ένα είδος Ιερογαμίας, μια ένωση της Γης με τον Ουρανό.

Γι αυτό και οι αρχαίοι Ελληνες, που θεωρούσαν τους θεούς φυσικές δυνάμεις, πίστευαν ότι κατοικούσαν στον Ολυμπο, γιατί σαν ψηλότερο βουνό της χώρας, εκπέμπει περισσότερο μαγνητισμό, έχει αυξημένη ραδιενέργεια, δέχεται περισσότερες ηλιακές ακτίνες λόγω διαύγειας, έχει χαμηλότερη ατμοσφαιρική πίεση- το μισό της θάλασσας. Εκεί έζησε και ο πρωτοπόρος Ορφέας.

Το ερώτημα είναι πως ήξεραν ότι είναι το ψηλότερο βουνό.

Άλλη μια πανάρχαια γνώση, όχι μόνο των Ελλήνων, έχει σχέση με την αρνητική ακτινοβολία της Γης τη γεωακτινοβολία, πάλι σε καθορισμένα σημεία, τα ονομαζόμενα παθολογικά σημεία ή κόμβοι- του Hart-mann, προς τιμήν του ανθρώπου που πρώτος τα μελέτησε στη σύγχρονη εποχή. Η γεωακτινοβολία προέρχεται από πυρηνικές διασπάσεις που συμβαίνουν ασταμάτητα στο κέντρο της Γης και είναι αυτοί οι τόποι που στον ανατολικό πολιτισμό εντοπίζονται με τη μέθοδο του Φενγκ - Σούι.

Οι αρχαίοι είχαν βρει τον τρόπο να εξουδετερώνουν την αρνητική, γεωπαθητική ενέργεια ενός χώρου, κατασκευάζοντας στο επίκεντρό του μια πυραμίδα ή ένα θολωτό κτίσμα για να διαθλούνται οι δίνες των γεωπαθητικών σημείων (π.χ. οι θολωτοί τάφοι των Μυκηνών ή οι τρούλοι των βυζαντινών εκκλησιών).

Ετσι, μάλλον, επειδή στο Ορθολίθι λόγω της ύπαρξης ραδίου, εκπέμπεται αρνητική -φονική, θανατική – ακτινοβολία, πίστευαν ότι κάποιο σημείο, το σπήλαιο, - πολλά σπήλαια εκπέμπουν αρνητική ακτινοβολία- επικοινωνεί με τον Αδη, απ όπου ο Ηρακλής έβγαλε τον Κέρβερο.

Δηλαδή κατάφερε να δαμάσει, να εξουδετερώσει αυτή τη φονική ακτινοβολία, που έβγαινε από τα βάθη της Γης, από τον Αδη.

ΑΡΧΑΙΟΙ, ΜΕΤΑΛΛΕΥΜΑΤΑ,ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΧΡΥΣΩΝ

Αναζήτηση ορυκτών κατά τους νέους χρόνους