Ενας    διάσημος   φίλος  μας   ο Μπότης 

Θαλασσινός    ζωγράφος προσωπικοτήτων της  ΑΜΕΡΙΚΗΣ      έφυγε  από  τη  ζωή αρχές  φλεβάρη  2017 σε ηλικία 91 ετών      στην ιδιαίτερη  πατρίδα του  στην  Κρήτη.     Ο  Μπότης   στα  χρόνια  1970-1975 ερχόταν στα  γραφεία  της  ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ   στην οδό Κολοκοτρώνη  απλός. ήρεμος. καθάριοςχωρίς εκκεντρικότητες  και καθόταν  επί ώρες   λέγοντας   διάφορα   από  τη  ζωή του,   όπως     πως   καθιέρωσε  στις  ΗΠΑ να κυκλοφορεί  την  τεράστια   σεβρολέτα  του  χωρίς  αριθμό   αλλά  μόνο με το επύνυμό  του  στις  πινακίδες.Κάποιες  φορές  πηγαίναμε  και  στην  "υπόγα" την ταβέρνα  του πατριώτη του  Κρητικού  Γιώργου  Χουστουλάκη που  ήταν  δίπλα,    για κρητικό μεζέ   και κρασί.

Για  μια  οργανωμένη εικαστική βιβλιοθήκη  

       Μια  ξεχωριστή  επικοινωνία με την περιοχή της Θεσσαλονίκης  αρχίσαμε τελευταία, με πρωτοβουλία του αρχαιολόγου και όχι μόνο  Κώστα Βουδούρη.

       Ο Κώστας Βουδούρης μας ….ανακάλυψε,  και μας έγραψε:

 « Κύριε Κουτουζή, 

 σας στέλνω ορισμένα στοιχεία, τόσο για μένα προσωπικά,  όσο και για τις δραστηριότητές μου,  με την ελπίδα ότι θα με βοηθήσετε στην έρευνα που κάνω  για την Χαρά Βιέννα,   και για την Λέλα Μαλικούτη, ζωγράφοι και οι δύο,  που γεννήθηκαν στον Πειραιά.

       Ο Κώστας Βουδούρης από τη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης,  πτυχιούχος   Πολιτικών Μηχανικών- Δομικών Έργων-ΚΑΤΕΕ Λάρισας,  βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης,   και του τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου  Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στην Αρχαιολογία από το φθινόπωρο του 2008 παρουσιάζει  σε Δήμους  και σχολεία εικαστικούς καλλιτέχνες παρεμβαίνοντας ταυτόχρονα στην διαδικασία μέσω ενός μουσειοπαιδαγωγικού προγράμματος.  Εχει οργανώσει μέχρι σήμερα εκδηλώσεις  στη Θέρμη, στη Δράμα, στο Κιλκίς, στη Χαλάστρα, στην Παναγία Σουμελά και αλλού.

      Σ αυτές τις εκδηλώσεις παρουσίασε την χαράκτρια Άννα Κινδύνη-Μαρουδή (1914-2003), τους  εικαστικούς  καλλιτέχνες Βάλια Σεμερτζίδη(1911-1983) και  Μπάμπη  Βενετόπουλο  κ α.

             Συγκέντρωση  αρχειακού υλικού για τον Τεριάντ  

       Από  το  Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού, Διεύθυνση Νεώτερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, πραγματοποιείται  επανέκδοση   της συλλογής του  μεγάλου ζωγράφου, τεχνοκριτικού κλπ, Τεριαντ, Στρατή Ελεθεριάδη,  στο μουσείο-βιβλιοθήκη στη Μυτιλήνη. 

       Μια ομάδα  με  υπεύθυνη τεκμηρίωσης του έργου την  Άνη  Κοντογιώργη  πραγματοποιεί έρευνα εντοπισμού αρχειακού υλικού για τη ζωή του Στρατή Ελευθεριάδη.

       Στο υλικό  αυτό προστέθηκε  πρόσφατα, μέσω του μέλους της ομάδας του έργου  Σίλα Μιχάλακα, Ανθρωπολόγου-Σκηνοθέτη, και το μοναδικό  αρχειακό υλικό με κινούμενη εικόνα που υπάρχει, μια συνέντευξη του  Τεριάντ  στο δημοσιογράφο  Βασίλη Κουτουζή,  που δόθηκε  το καλοκαίρι  του 1978, για την τότε ΥΕΝΕΔ, από το προσωπικό αρχείο του τελευταίου.

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΒΑΣ Ο Χρήστος Τσεβάς μπροστά στον Τσεβά

         Μεγάλη είναι η προσφορά του λαϊκού ζωγράφου, Χρήστου Τσεβά. Ο Χρήστος Τσεβάς, γέννημα θρέμμα Μενιδίου αυτοδίδακτος μέσα από τους πίνακες του κατάφερε να διαφυλάξει τις Αχαρνές του παρελθόντος. Αποτύπωσε κάθε γωνιά αυτής της πόλης, αλλά και τους ανθρώπους της με στόχο να μην ξεχαστεί αυτή η ομορφιά που σιγά – σιγά καταστρέφεται.

        Ο Χρήστος Τσεβάς, για να μάθουν οι νεώτεροι είναι μία ολόκληρη ιστορία που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχαστεί. Σε καιρούς που η φωτογραφική μηχανή ήταν κάτι το σπάνιο εκείνος βάδιζε σοκάκι – σοκάκι για να αποτυπώσει με ακρίβεια κάθε λεπτομέρεια αυτού του τόπου ώστε να τα αφήσει παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

        Ωστόσο κανείς Καθηγητής δεν αναγνώρισε την αξία του Χρήστου Τσεβά. Το έργο του αναγνωρίστηκε από τους συνδημότες του, και ο Δήμος τον τίμησε γι αυτό. Σήμερα είναι ειδικός Σύμβουλος του Δήμου Αχαρνών. Τον τίμησαν επίσης οι Σύλλογοι της περιοχής.

Στο Δήμο Αχαρνών λειτουργεί το Εικαστικό Εργαστήρι που ιδρύθηκε το 1993 από το λαϊκό ζωγράφο και φέρει το όνομά του. Περιλαμβάνει τμήματα Ζωγραφικής και Αγιογραφίας. Στη Ζωγραφική διδάσκεται ελεύθερο σχέδιο και χρώμα, ενώ στην Αγιογραφία η τεχνική της Βυζαντινής Ζωγραφικής, με προετοιμασία του ξύλου και σχεδίαση της εικόνας. Επίσης λειτουργεί και προπαρασκευαστικό τμήμα για εισαγωγή στη Σχολή Καλών Τεχνών. Η φοίτηση συνοδεύεται από εκπαιδευτικές εκδρομές και εκθέσεις σε μουσεία και πινακοθήκες.

         Στο Δήμο Αχαρνών λειτουργεί η Δημοτική Πινακοθήκη «Χρήστος Τσεβάς» που φιλοξενεί έργα του δωρεά στο Δήμο.

        Στην περιοχή του Λόφου Προφήτη Ηλία στις Αχαρνές, βρίσκεται το ιδιόκτητο κτίριο του συλλόγου Κρητών, το οποίο και αποτελεί σήμερα τη στέγη του. Η αίθουσα που λειτουργούν τμήματα εκμάθησης Κρητικών χορών και Κρητικής λύρας, μουσείο Κρητικής λαϊκής τέχνης και αίθουσα εκδηλώσεων είναι διακοσμημένη με τοιχογραφίες, του Χρήστου Τσεβά. Εργα του υπάρχουν στην ταβέρνα "ΜΗΤΣΗΣ" του Μενιδίου και αλλού.

  

           Το Μενίδι του 1900 ζει! Ζει στην ταβέρνα «Μήτσης», Πάρνηθας 20, χάρη στον 84χρονο Μενιδιάτη λαϊκό ζωγράφο του Χρήστο Τσεβά. Μια τεράστια ελαιογραφία μέσα στο εσωτερικό της ταβέρνας, αντίγραφο φωτογραφίας Γερμανού φωτογράφου, απεικονίζει την γραφική αίγλη του τότε.

 

             Τον περίβολο της ταβέρνας κοσμούν εικόνες από την αρχιτεκτονική του Μενιδίου, και την καθημερινή ζωή του τότε, έργα του ίδιου ζωγράφου.

     Ο Χρήστος Τσεβάς έχει φιλοτεχνήσει την αίθουσα εκδηλώσεων του φιλολογικού συλλόγου «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ», τον πρόναο του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, και έχει εργασθεί σαν διακοσμητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

     Ο Χρήστος Τσεβάς δεν είναι μόνο ένας σπουδαίος λαϊκός ζωγράφος.
Είναι και υπόδειγμα Πολίτη αφού υπήρξε ιδρυτικό μέλος σημαντικών συλλογικών προσπαθειών όπως ο Ορειβατικός, η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρία και η Φιλότεχνη Λέσχη./13-5-12/

 Ένα  βιβλίο  της   Ντενίζ-Χλόης  Αλεβίζου: 

            Η Κρήτη των καλλιτεχνών (19ος - 20ός αιώνας):

              Αγιογραφία, ζωγραφική, γλυπτική

                                                                       Εκδοτικός Οίκος  Δοκιμάκης

                                                                       Τ. Τζουλάκη 8, 71 202 Ηράκλειο Κρήτης. Τηλέφωνο: 2810 288544.

                                                                       FAX: 2810 285541. sales@dokimakis.gr

      Με αναφορές σε περίπου διακόσιους, στην πλειονότητά τους άγνωστους έως σήμερα καλλιτέχνες (αγιογράφους, ζωγράφους και γλύπτες) που έζησαν στην Κρήτη την περίοδο 1800-1950, και με παρουσιάσεις και αναλύσεις έργων τους που συνοδεύονται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, η μελέτη, "Η Κρήτη των καλλιτεχνών", αποσκοπεί να αποτελέσει μία πρώτη γνωριμία με κεντρικές όψεις της παραγνωρισμένης ιστορίας της καλλιτεχνικής ζωής του τόπου. ... Η πρώτη καταγραφή και αποθησαύριση ενός άγνωστου υλικού που διαμορφώνεται αργά και προβάλλει μέσα από τα τεράστια αναχώματα που είχαν στηθεί στα χρόνια της σκλαβιάς και βρίσκει την ολοκλήρωσή του στις μέρες μας. Μια πραγματικά μεγάλη προσπάθεια, ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα, ένας εμπλουτισμός της έρευνας της νεότερης ελληνικής ιστορίας της ζωγραφικής. Μια αποκάλυψη ονομάτων, ζωγραφικών έργων και συλλεκτών, που δεν μπορούν πια να μας αφήσουν αδιάφορους...

                      Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη Επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης        Δείτε περισσότερα για την  Ντενίζ

  ΓΙΩΡΓΟΣ  ΞΕΝΟΥΛΗΣ  Γλύπτης

                Στον  Πόρο, κοντά  στην παιδική  χαρά  και το παλιό Α Δημοτικό Σχολείο Συγγρού   τοποθετήθηκε  την 1-1-2000 «η γοργόνα» έργο  του  γνωστού   γλύπτη   Γιώργου Ξενούλη. Ο Γιώργος  μεγάλωσε  και τελείωσε  το Λύκειο  στον Πόρο, όπου   ο πατέρας  του  υπηρετούσε στην Αγροτική  Τράπεζα.   Σήμερα το  έργο του  κοσμεί τον Πόρο.           

     Ο Γιώργος Ξενούλης έχει δημιουργήσει  πολλά  σημαντικά έργα. Ενα  άλλο γλυπτό του, «Το παιδί και το Δελφίνι», το οποίο  εμπνεύσθηκε από ποίημα του Αρη Αντάνη, στήθηκε  στην  Υδρα από το Δήμο.

   ΙΩΑΝΝΗΣ  ΚΟΣΣΟΣ   (γλύπτης)

    Ο  Ιωάννης Κόσσος γεννήθηκε στην Τρίπολη στα 1822. Μεγάλωσε  στον Πόρο.

Εκθέτει  έργα του στην έκθεση του Πολυτεχνείου στα 1847 και 1848.

Φοίτησε έως το 1850 στο Πολυτεχνείο.

Θα λάβει υποτροφία από το Υπουργείο Ναυτικών ώστε να συνεχίσει με σπουδές στη Ρώμη (1949-1953).

Κατόπιν ταξιδεύει στο Παρίσι  και   το  Λονδίνο.

Θα επιστρέψει στην Αθήνα στα 1855 όπου και θα ανοίξει μαζί με τον αδελφό του καλλιτεχνικό εργαστήριο.

Στα 1862 προτάθηκε για καθηγητής στη Σχολή .

     Όπως σημειώνει ο Τ. Σπητέρης (βλ. 3 αιώνες νεοελληνικής τέχνης 1660-1967, Πάπυρος Αθήνα, 1973 τ.Γ΄, σ.145): «Η ημερομηνία θανάτου του (1873) αναγράφεται στον τάφο του που φέρει την προτομή του καλλιτέχνη με την επιγραφή Γ. Βρούτος, μαθητής του Ιω. Κόσσου, εποίει 1877.

     Εργα του μεταξύ   άλλων είναι ο ανδριάντας  του Ευάγγελου Ζάππα, οι προτομές των αγωνιστών του 21 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ανδριάντας του Ρήγα Βελεστινλή  στα προπύλαια του Πανεπιστημίου,  οι προτομές του Εϋνάρδου και του Καποδίστρια στον Εθνικό κήπο των Αθηνών, οι προτομές του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου (1867) και του Ιωάννη Καποδίστρια (1866).

    (Για τον σημαντικό νεοέλληνα γλύπτη βλ. ενδεικτικά την ειδικότερη βιβλιογραφία  στο σχετικό λήμμα στο Λεξικό Ελλήνων Καλλιτέχνων)

   ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  ΚΟΣΣΟΣ     (γλύπτης)

    Ο  Δημήτριος Κόσσος  γεννήθηκε στην Τρίπολη στα 1817.  Πέθανε  στην Αθήνα  το 1872

Μετά από την περίοδο κοντά στον πατέρα του στο ναύσταθμο του Πόρου θα εγγραφεί μαθητής στο Πολυτεχνείο.

Το 1846, 1847 και το 1848 συμμετέχει στις εκθέσεις  των μαθητών του Πολυτεχνείου.

Στα 1849 εγγράφεται στην  Ακαδημία  του Μονάχου έχοντας λάβει υποτροφία από την Κυβέρνηση.

Κατόπιν φέρεται να διαμένει επί μία δεκαετία στο Παρίσι, όπου και άνοιξε εργαστήριο.

Το 1863 πιθανότερα (ή το 1864) επιστρέφει στην Ελλάδα.

Το 1865 διορίστηκε καθηγητής της Πλαστικής και της Καλλιτεχνικής βιομηχανίας  στο Πολυτεχνείο,   θέση στην οποία παρέμεινε έως τα 1868.

Θεωρείται  «ο αρχαιότερος των καλλιτεχνών της νεοτέρας Ελλάδος» όπως σημειώνει η Μερτύρη αντλώντας  από την εφ. Εφημερίς 29 Μαρτίου 1886,  άρθρο που γράφεται την επομένη της κηδείας του (Μερτύρη ό.π. σ. 337)  καθώς ανέλαβε την έδρα στα 1863 στο Σχολείο των Τεχνών την εποχή της αναδιοργάνωσής του.       

      (Για τον σημαντικό νεοέλληνα γλύπτη βλ. ενδεικτικά την ειδικότερη βιβλιογραφία  στο σχετικό λήμμα στο Λεξικό Ελλήνων Καλλιτέχνων)

     ΑΝΔΡΕΑΣ  ΚΡΙΕΖΗΣ

      Ο διεκεκριμμένος   ζωγράφος   Ανδρέας Κριεζής ή Κρηεζής ( 1816-1880)  ήταν πιθανότατα  αδελφός  του  ναυάρχου   Αντωνίου  Κριεζή,   και   μάλλον γεννήθηκε   κι  αυτός   στην  Τροιζήνα.  Πάντως  όπως   αναφέρει   η   ποικίλη βιβλιογραφία  αγιογραφίες  του   κοσμούσαν  το ναό της Αγίας Ειρήνης,  που   βρισκόταν  100 μέτρα δεξιά από    το   δυτικό άκρο  της κωμόπολης, στο  δρόμο προς το Διαβολογέφυρο. 

      Σήμερα  στο σημείο  αυτό, στο κτήμα Ν. Νικολάου  υπάρχουν ερείπια  του   ναού  και  προσκυνητάρι. Οπως μας είπε   ο  παπα Θόδωρος Τσουκάτος, που λειτουργούσε  χρόνια  στην Τροιζήνα,   γύρω στα 1970 έγινε προσπάθεια  αναστήλωσης   του ναού  αλλά εμποδίστηκε  από τη Μητρόπολη.

       Κανείς δεν ξέρει   τι απέγιναν  οι αγιογραφίες του Κριεζή.    Πάντως ερευνάμε το θέμα μαζί  με την ιστορικό  Τέχνης Ντενίζ    Αλεβίζου  που είχε την πρωτοβουλία. Και παρακαλούμε για  κάθε σχετικό στοιχείο.

        Ο   Ανδρέας Κριεζής  σπούδασε   ζωγραφική  στο Παρίσι. Συγκαταλέγεται  μεταξύ   των  καλλίτερων ζωγράφων  της εποχής   του.   Αφησε   πολλές   προσωπογραφίες   και   εικόνες.   Εργα του  βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη    όπως   η "Προσωπογραφία  Χριστόπουλου", στο Ιστορικό  Αρχείο Υδρας, και την Πινακοθήκη Κουτλίδη  που περιλαμβάνει 10 μεγάλες προσωπογραφίες του.

         Διετέλεσε καθηγητής Ιχνογραφίας στο Γυμνάσιο Σύρου. Νυμφεύθηκε  την Αρχόντω Ραφαλιά  από την Υδρα

      ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΛΑΖΑΡΟΥ (1915- 1988)

     Ο   ζωγράφος  Σταμάτης Λαζάρου είχε  Μεθενίτικη καταγωγή  και  δίκαια θεωρείται ο μεγαλύτερος λαϊκός ζωγράφος στις μέρες μας, αφού  ολόκληρο το  εικαστικό έργο του  θεωρείται  πολύ αξιόλογο στον  τομέα αυτό. Ηταν αυτοδίδακτος, και ασχολήθηκε  με τη ζωγραφική, την ξυλογλυπτική, το σκάλισμα της πέτρας, την πηλοπλαστική, την πυρογραφία, τη χαρακτική και την εικονογράφηση βιβλίων.

     Το μεγάλο  έργο είναι εμπνευσμένο  από τον λαϊκό πολιτισμό, τα ήθη τα έθιμα και το δημοτικό τραγούδι.

     Οι γονείς του  Σταμάτη κατάγονταν από τα Μέθανα. Γνήσιοι Αρβανίτες, κληροδότησαν πολλά από τα Αρβανίτικα προτερήματα  τους στον γιο τους, που είδε το φως της ζωής το 1915 στα Ταμπούρια του Πειραιά.

     Με τα κακοτράχαλα βουνά του χωριού του και τους σκληροτράχηλους συμπατριώτες του είχε συνεχή επαφή. Μόνο δύο τάξεις κατάφερε να τελειώσει στο γυμνάσιο του Πειραιά. Η επιτακτική βιοποριστική ανάγκη της οικογένειας τον ανάγκασε να ριχτεί στην βιοπάλη, μα το πάθος του για την ζωγραφική τον ακολούθησε σε όλες τις σκληρές βιοποριστικές του περιπέτειες. Τα πρώτα τελάρα του νεαρού ζωγράφου ήταν αυτή η ίδια η τσιμεντένια αυλή του σπιτιού του, που την στόλισε με θέματα της καθημερινής πειραιώτικης ζωής.

     Στην αρχή εργάστηκε σαν ξυλουργός και κατόπιν σε μηχανουργείο. Αυτές οι δουλειές ξεκινώντας σαν καθαρά βιοποριστικές παντρεύτηκαν με την ζωγραφική κάτω από την δημιουργική φαντασία του Σταμάτη Λαζάρου. Πλήθος έργων με ξύλο, χαλκό και σίδερο δημιούργησε. Μα και στην άγρια στουρναρόπετρα της πατρίδας του και σ' αυτήν έδωσε πνοή ζωής και ομορφιάς.

    Οι αγώνες του 1821 πάντα ενέπνεαν τον Σταμάτη Λαζάρου και δεν είναι λίγα τα έργα με θέματα αυτών των αγώνων.

     Κάποτε τον ανακάλυψαν. Ανακάλυψαν την αξία των έργων του. Η μια έκθεση ακολουθούσε την άλλη και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από το 1964 ασχολήθηκε πλέον αποκλειστικά με την ζωγραφική δουλεύοντας σε κάθε είδους υλικό. Και καθιερώθηκε σαν ο μεγαλύτερος λαϊκός ζωγράφος και ονομάστηκε "νέος Θεόφιλος" από Έλληνες και ξένους τεχνοκρατικούς.

     Στα 70 του χρόνια δούλευε κάτω από δύσκολες συνθήκες λόγω ενός εγκεφαλικού. Σταμάτησε ουσιαστικά το έργο του, και η τελευταία του χειρονομία ήταν αυτή που συγκίνησε το πανελλήνιο: Το 1985  δώρισε τη συλλογή του,  156 έργα,  στον Δήμο του Πειραιά, που εκτίθενται  στη  Δημοτική Πινακοθήκη.

 Απεβίωσε η ζωγράφος Σωτηρία Ράλλη 

       Μια παλιά μας φίλη, η  σπουδαία  Πειραιώτισσα ζωγράφος Σωτηρία Ράλλη άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 68 ετών 1/12/11.(Ανωτέρω σε φωτό από το αρχείο Βασίλη Κουτουζή, έκθεση στο Δημοτικό Θέατρο 1975).
       Η Σωτηρία Ράλλη -χαιδευτικά   στις παρέες μας, στον Πειραιά,  στο σπίτι της στον Προφήτη Ηλία Κόρακα 13. και στην Αθήνα, τη φωνάζαμε Σούζη - γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι της Κυνουρίας, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αργότερα στο Παρίσι.
        Το Πανεπιστήμιο του Σικάγο την ανακήρυξε «Master of Arts» και την τίμησε με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα της έδρας Καλών Τεχνών.
        Επίσης υπήρξε μέλος του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος της UNESCO Πειραιά και της Διεθνούς Ένωσης Επιστημόνων Γυναικών.

         Κηδεύτηκε  2/1/2011   από τον Ιερό Ναό Αγ. Γερασίμου, στο Κοιμητήριο Σχιστού.  Δείτε περισσότερα.

  ΧΑΡΑ  ΒΙΕΝΝΑ   

         Η   Χαρά Βιέννα   (Χαρίκλεια Βιέννα)   πειραιώτισσα  ζωγράφος,    γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νέο Φάληρο (1924-1982). Φοίτησε στα εργαστήρια γλυπτικής και ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Από τη δεκαετία του 1960 έχει παρουσιάσει εργασίες της σε πλήθος εκθέσεων ατομικών και ομαδικών, πανελλήνιες  όπως στον Πειραιά, στην πανελλήνια Εκθεση Θαλασσογραφίας,  αλλά και στο εξωτερικό, ΗΠΑ, Λωζάνη,  Μιλάνο, στη Ρώμη, στη Μόσχα  και αλλού.  Υπήρξε μέλος της Φιλολογικής  Στέγης Πειραιά, και είχαμε συνεργαστεί στην οργάνωση της έκθεσης θαλασσογραφίας πολλών ετών.   

        Το ζωγραφικό της έργο ανήκει στη νεοακαδημαϊκή τεχνοτροπία, με ζωηρό προσωπικό τόνο και με ιμπρεσιονιστικές επιδράσεις, διακρίνεται δε για την λεπτή ευαισθησία του στην επιτυχή χρήση των αποχρώσεων. Τελευταία επιδόθηκε περισσότερο στο πορτραίτο.

       Τιμήθηκε  με τα  βραβεία   σχεδίου Μάρσαλ (χρηματικό), Έπαινο της διεθνούς έκθεσης Σπέτσια, καθώς επίσης αργυρό μετάλλιο και δίπλωμα στο 6ο Φεστιβάλ Μόσχας. Οι Δήμοι Πειραιά και Αθήνας  έχουν αγοράσει έργα της.

     Εργα της ή στοιχεία της   υπάρχουν και στο Τελλόγλειο Ιδρυμα Θεσσαλονίκης.ΒΚ

     Μαλικούτη Λέλα

       Η  ζωγράφος   Λέλα Μαλικούτη  γεννήθηκε στον Πειραιά  το  1917.

      Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής στο Μό­ναχο. Επηρεασμένη από τους παλαιότερους ρομα­ντικούς θαλασσογράφους, ζωγράφισε εικόνες θάλασσας και ουρανού, με όλες τις καιρικές συν­θήκες και τις άπειρες παραλλαγές τους. Τονίζοντας την ατμοσφαιρικότητα του φωτός, αποτύπωνε την ποιητική διάσταση του θέματος σε ιμπρεσιονι­στικά οράματα μεγάλης διαφάνειας.

       Παρουσίασε  το έργο της σε ατομικές («Παρ­νασσός», 1980, 1981, 1983) «Δημόκριτος»  1986,  «Δάδα» 1988) και έχει πήρε  μέρος σε ομαδικές εκθέσεις (Φιλολογική Στέγη Πειραιώς, 1978, 1979, 1980,1981,1982)  Πειραϊκός Σύνδεσμος, 1985 κ.α.. Εργάστηκε  ως ξεναγός και καθηγήτρια πιάνου.

    Στα ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ  πρέπει να αναφερθούν,  ο ζωγράφος Νεκτάριος  Δράνιας    που μένει   στο Λεμονοδάσος  του Πόρου όπου έχει  και την γκαλερί του  που την ονομάζει "Λεμονοδάσος", και ο φωτογράφος Γιάννης Παπαματθαίου από την Καλλονή. Να αναφέρουμε  ακόμη εδώ τον Ποριώτη ζωγράφο  Νικόλαο Κανναβό, και κάποιους μεγάλους ζωγράφους που "δούλεψαν"  στον Πόρο ή για τον Πόρο, όπως ο   Στάκκελμπεργκ,  ο Λίντον, ο Καρλ Ρότμαν, ο Λέο Κλέντζε, ο Νίκος Χειμώνας, ο Κωστής Παρθένης, ο Σπύρος Βασιλείου, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο  Ραφαήλ Τσέκολι, η Σοφία Λασκαρίδου, ο Κρατσάιζεν, ο Μαρκ Σαγκάλ, η Ρουμάνα πριγκίπισσα Μπαλάσσα Καντακουζηνού  και άλλοι.

       Πανελλήνια  Εκθεση  Καρτ-Ποστάλ  και Τεκμηρίων

       Ο Σύνδεσμος  Ελλήνων  Συλλεκτών, με συνεργασία  του Πνευματικού  Κέντρου του Δήμου Αθηναίων και  του περιοδικού «Συλλογές»,  οργάνωσαν  την 8^η Πανελλήνια  Εκθεση  Καρτ-Ποστάλ  και Τεκμηρίων στην αίθουσα   Κόντογλου του Πνευματικού Κέντρου ,  Ακαδημίας 50, από 7-11 Μαϊου  2008.

       Η έκθεση είναι αφιερωμένη στις «Ανθρώπινες Σχέσεις».

        Μερικά από τα εκθέματα ήταν: Επος 40-41, Νέο και Παλαιό Φάληρο, τραμ, Σιδηροδρομικοί σταθμοί, Εικονογραφημένα  τιμολόγια και επιστολόχαρτα των αρχών του 19^ου αιώνα, καθημερινότητα της Μακεδονίας, Ρολόϊ  του Πειραιά,  η Σμύρνη και ο κόσμος της, ξενοδοχεία της Αθήνας, Σκίτσα για το Κυπριακό, επαγγέλματα Κωνταντινούπολης,  Πυρκαιά  Θεσσαλονίκης, επαγγέλματα Σμύρνης, Τα Ε Ελληνόπουλα τη δεκαετία 1940-1950, η εκστρατεία  της Μ.Ασίας.

      Στην έκθεση συμμετείχε  και ο αρχιτέκτων Γεώργιος Π. Βασιλακόπουλος, από την Αλωνίσταινα Αρκαδίας,με δύο θεματικές ενότητες:

1.- Πόρος . Σπάνιο φωτογραφικό υλικό και καρτ ποστάλ του Πόρου, του περασμένου αιώνα(όπως  είναι η επίσκεψη του Ελευθέριου Βενιζέλου  στο νησί) και,

2.- Ένα παιδικό όνειρο ταξιδεύει με το  παλαιό υπεραστικό  λεωφορείο  της Αρκαδίας(με τις ανάλογες φωτογραφίες).

   Οι παιδικές μνήμες,  όπου έχουν αποτυπωθεί, σ ένα μικρό,   παιδί, όπου τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν δεν υπήρχε σχολείο, ταξίδευε με οδηγό του λεωφορείου  τον πατέρα του Παναγιώτη, (τις δεκαετίες  του 1960και 1970)   διανυκτερεύοντας στο χωριά της Αρκαδίας, ώστε να γίνει το πρωινό δρομολόγιο και να πάρουν   τον αγρότη, την αγρότισσα, το γέροντα, τη γερόντισσα,  με τις πραμάτειες τους και να τους μεταφέρουν στην Τρίπολη.

     Φυσικά ο βραδινός ύπνος γινόταν μέσα στο λεωφορείο (πάνω στα καθίσματα)  λόγω στενότητας χρημάτων κι ήταν   υπέροχος.

      Το  λεωφορείο μεταφέρθηκε από την Τρίπολη  ( με ειδικό όχημα) στον Πόρο  και η όλη ανακατασκευή του έγινε από τον καλό τεχνίτη Βασίλη Ανδρικόπουλο, στον Κάμπο    Τροιζηνίας. Μετά την επισκευή του έχει τοποθετηθεί στο κτήμα της οικογένειας Κωστελένου.

     Ο πατέρας του  Παναγιώτης πέθανε το Νοέμβριο του 1975  πάνω στο λεωφορείο, κάνοντας το δρομολόγιο από το χωριό Ασέα προς Τρίπολη,

   Εκθέσεις  ζωγραφικής  του  παρελθόντος στον Πειραιά

24/7/1963   2η Πανελλήνια Έκθεση Θαλασσογραφίας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. mam.avarchive.gr

11/10/1963  Πλωτή έκθεση ιταλικής ζωγραφικής στο ατμόπλοιο «Αγαμέμνων» mam.avarchive.gr

10/11/1970  Εκθεση ζωγραφικής στο Δημαρχείο Πειραιά mam.avarchive.gr

2/7/1971    Έκθεση ζωγραφικής με θέμα «Πειραιάς- Θάλασσα» από το Δήμο Πειραιά στο Δημαρχείο Πειραιά  mam.avarchive.gr

26/6/1972   Έκθεση εικαστικών τεχνών από τον Οργανισμό Λιμένα Πειραιά στο λιμάνι του Πειραιά  mam.avarchive.gr

16/1/1973   Έκθεση ζωγραφικής της Σοφίας Μάγκουρα στον Πειραιά.  mam.avarchive.gr

7/12/1973    Εγκαίνια έκθεσης κεραμικής της καλλιτέχνιδας Βανιώς   στο Δημαρχείο Πειραιά  mam.avarchive.gr

Πειραιώτες ζωγράφοι γλύπτες (κατ αλφαβητική σειρά):

Α.Βασιλάκης, Γεράσιμος Βώκος. Χαρά Βιέννα, Κωνσταντίνος Βολανάκης, Δημήτριος Γαβριηλίδης, Ιωάννα Γλυμή, Λιλή Καλαφάτη, Ιωάννης Κούτσης, Ανδρέας Κρυστάλλης, Βαρβάρα Κωνσταντοπούλου, Πολυχρόνης Λεμπέσης, Επαμεινώνδας Λιώκης, Εμμανουήλ Μαντάς, Στυλιανός Μηλιάδης, Αγγελική Ντάγκαρη, Μιχάλης οικονόμου, Ματθαίος Παπαθεοδούλου, Αλέξανδρος Παπακωνσταντίνου, Παύλος Παυλίδης (γελοιογράφος), Αντώνης Πολιτάκης, Σωτηρία Ράλλη,  Μάνος Σοφιανός, Δημήτρης Τηνιακός , Γιάννης Τσαρούχης, Δήμητρα Τσερκέζου, Μαρία Ωνασιάδη- Περράκη κ α.

          Αλλοι Πειραιώτες: ο γλύπτης Πέτρος Γεωργαρίου, οι ζωγράφοι Στρατής Αθηναίος, Ανθή Αντάσουρα – Κοκκίνου, Μαίρη Βλαχάκου, Πασχαλιά Γιαννοπούλου – Λυμπέρη (αγιογράφος), Δέσποινα Γιατράκου – Κωνσταντάκου (αγιογράφος), Μανώλης Καζάκης, Τριανταφύλλη Καλογερόγιαννη, Γιώργος Κέντζογλου, Μαρίνα Κριτσωτάκη, Ειρήνη Μονογιού, Βασίλειος Μόσχου, Κωνσταντίνος Σαρίδης, Γρηγόρης Σερεμετάκης, Βασιλική Σωτηρίου, Θωμάς Τουρναβίτης, Σταμάτης Τσάγκαρης, Κορίνα Τσοπανάκη, Πόπη Χατζηδάκη.

ΠΡΟΣΩΠΑ:

* Κωστής Παρθένης  (1878-1967) κορυφαίος ζωγράφος, προσκλήθηκε  στον Πόρο το 1907-1908 από τον εύπορο φίλο του και ευεργέτη του τόπου Γ. Μιχαήλ και αγιογράφησε με περίτεχνες εικόνες τον ναό Αγ. Γεωργίου, ενώ επίσης απαθανάτισε και τις ομορφιές του νησιού και του Μοναστηριού του σε πολλούς άλλους αριστουργηματικούς πίνακές του.

* Νικόλαος Χειμώνας (1866-1929) διάσημος ζωγράφος, απαθανάτισε τις ομορφιές του Πόρου σε αρκετούς πίνακές του τη δεκαετία του ’20.

* Σοφία Λασκαρίδου  (1882-1965) διάσημη ζωγράφος, απαθανάτισε τις ομορφιές του Πόρου σε πίνακές του τη δεκαετία του ’30.

*  Σπύρος Βασιλείου (1902-1990) αγιογράφησε το παρεκκλήσι Αγ. Σοφία  της βίλλας Διαμαντοπούλου στο λιμανάκι της Αγάπης στον Πόρο στα 1948.

* Νίκος Καναβός  (1898-1942)  Ποριώτης λαϊκός ζωγράφος και αγιογράφος με ποικιλία καλαίσθητου και αναγνωρισμένης τεχνικής έργου.  Σωρεία πινάκων και εικόνων του βρίσκεται σε ποριώτικα σπίτια, ναούς και παρεκκλήσια.

* Πάνος Ζουρδός:  (1872-1917) Ποριώτης φαροφύλακας στο ΠΝ, και  ζωγράφος

     Αρχή σελίδας