Για να γραφτεί η Ιστορία ενός τόπου, χρειάζεται σίγουρα κείμενο. Όμως το ίδιο απαραίτητα για να μην πούμε ότι περισσότερο απαραίτητα, είναι οι γκραβούρες, τα σκίτσα, οι χάρτες, και κυρίως οι φωτογραφίες.

Κι όπως θα διαπιστώνει ο αναγνώστης, σελίδες αυτές έχουν αρκετά φωτογραφικά ντοκουμέντα. Κι αυτό γιατί ο Πόρος συγκέντρωσε από νωρίς το ενδιαφέρον των κάθε λογής φωτογράφων, κυρίως επισκεπτών-φωτογράφων. Ετσι έχουμε φωτογραφίες από το 1900, και ίσως και πιο πριν. Η φωτογραφία «ήρθε» στην Ελλάδα το 1842, από διάφορες ξένες αποστολές –τότε φωτογραφήθηκαν ο Οθων και η Αμαλία - και από το 1849 και μετά ιδρύθηκαν φωτογραφία στη Αθήνα και τον Πειραιά. Το 1882 λειτούργησε στον Πειραιά, στην οδό Μιαούλη, το πρώτο μεγάλο καλλιτεχνικό φωτογραφείο της περιοχής της Πρωτεύουσας, εκείνο του πρώτου φωτογράφου Αναστάσιου Γαζιάδη. Παρ όλα αυτά σήμερα υπάρχουν κάρτες –τοπία του Πόρου και του Γαλατά, των χρόνων 1900,1902,1907, 1911, 1913 κλπ.

Ο παλιός φωτογράφος Μαθητής Σχολαρχείου 1928 Πόρος Κολώνα, 1930

Ο πρώτος ντόπιος φωτογράφος εμφανίστηκε στον Πόρο, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, όταν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο Συνοικισμό οι πρόσφυγες. Ήταν ο Μικρασιάτης Ηλίας Τσακιρίδης, που φωτογράφιζε με μία φορητή μηχανή με τρίποδα, ως τον πόλεμο του 40. Σ αυτόν οφείλονται πάρα πολλές εικόνες της περιοχής και πιθανότατα και εκείνη του καταυλισμού των προσφύγων στο Συνοικισμό.

Μετά την Κατοχή, το Σεπτέμβριο του 1947 λειτούργησε το φωτογραφείο του παλαίμαχου σήμερα ( 2004 ) φωτογράφου κ. Γεώργιου Μωραϊτη, ενώ την ίδια εποχή, διάφοροι Αθηναίοι και Πειραιώτες φωτογράφοι απαθανάτιζαν τα όμορφα τοπία και γεγονότα του Πόρου από το 1948 και μετά, όπως ο Νικ. Τομπάζης, και άλλοι μετέπειτα.

Πάντως ο κυριότερος φωτογράφος του Πόρου υπήρξε ο κ. Γ. Μωραϊτης που επί σαράντα και πλέον χρόνια απαθανάτιζε με το φακό του κάθε στιγμή της Ποριώτικης ζωής, τοπία, καταστάσεις, ενώ δεν έλειπαν οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες (πόζες, γάμοι κλπ). Ο κ. Μωραϊτης διαθέτει ένα πλουσιότατο αρχείο, που αξίζει πολλά, αφού ήταν – και είναι- φωτογράφος με υψηλό καλλιτεχνικό αισθητήριο.

Ο κ. Μωραϊτης έχει φωτογραφίσει και πολλούς διάσημους, όπως την ηθοποιό Υβόν Σανσόν κ.ά.

Σήμερα την παράδοση συνεχίζει ο γιος του Κώστας Μωραϊτης.

Στο Γαλατά φωτογράφοι είναι οι Στέλιος και Γιάννης Σταυρακάκης, και ο Αντ. Γκιώνης.

Στην εικοσαετία μετά το 47, παράλληλα με τον κ. Μωραϊτη υπήρχαν και δύο πλανόδιοι φωτογράφοι, με φωτογραφικές μηχανές με τρίποδο- και φορητές- οι Χονδρογιάννης (Μόμολος) και Γεράσιμος Σιμάτος.

Μοναστήρι 1906 Γαλατάς, Μεγάλη Σκάλα 1930 Συνοικισμός-Πρόσφυγες , 1924

Για την ιστορία αξίζει να σημειώσουμε ότι το 1932, στην Αθήνα, υπήρχε σωματείο 30 φωτογράφων που εθεωρούντο ερασιτέχνες.

Το δε 1952 έγινε ένα πιο επίσημο σωματείο με 73 φωτογράφους, αλλά και αυτοί εθεωρούντο ερασιτέχνες. Αν λάβει κανείς υπ όψη του ανωτέρω, συμπεραίνει εύκολα, ότι ο Πόρος στον τομέα της φωτογραφίας δεν έμεινε καθόλου πίσω.

To ΚΑΛΑΜΑΡΑ, 1953, όπως ήταν αρχικά, ΠΙΝΔΟΣ, 1956, κι ο θρυλικός καπετάνιος του Γιάννης Τρύπος.

στην πλατεία, τα λεωφορεία.

Μετά, όταν προσάραξε στα Τσελεβίνια (1954)

και επισκευάστηκε, διαμορφώθηκε αλλιώς και

ονομάστηκε "ΠΟΡΟΣ".

Για παλιές φωτογραφίες δείτε και άλλες σελίδες σε ΤΡΟΙΖΗΝΙΑΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ