Βιογραφικά παλαίμαχων δημοσιογράφων

                        (Με αλφαβητική σειρά)

                                    Προσαρτημένο στο   http://www.koutouzis.gr/enimerosi.htm

 

  Νίκος Επιτροπάκης

  

       Ο  δημοσιογράφος  Νίκος Επιτροπάκης  (μέλος της ΕΣΗΕΑ) γεννήθηκε  το 1931   στους Μολάους Λακωνίας  όπου  υπηρετούσε τότε ο πατέρας του.

       Ξεκίνησε ως πολιτικός γελοιογράφος στη «ΜΕΣΟΓΕΙΟ» Ηρακλείου Κρήτης το 1953 εγκαταλείποντας τις σπουδές του. Το 1954  (20 Ιανουαρίου) με τη στρατιωτική θητεία και βρέθηκe στο ΚΕΝ Κορίνθου απ όπου με ενέργειες της εφημερίδας  μετατέθηκε στο Ηράκλειο  και του εξασφαλίστηκε άδεια να δημοσιογραφεί. Κατά τη θητεία του συνεργαζόταν  με την εφημερίδα καθημερινά και  λίγο μετά μεταπήδησε στην «ΠΑΤΡΙΔΑ», επίσης του Ηρακλείου. Μετά τη απόλυσή του εργάστηκε στην «ΠΑΤΡΙΔΑ» αρχικά ως ρεπόρτερ και στη συνέχεια εσωτερικός  ως αρθρογράφος  και επί της ύλης. Πολύ ενωρίς του ανατέθηκε η αρχισυνταξία και παράλληλα είχε την αρχισυνταξία στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΚΡΗΤΙΚΟ ΦΩΣ» και  παρά το φόρτο εργασίας εύρισκε χρόνο να ασχολείται  με διάφορες εκδηλώσεις όπως θεατρικές παραστάσεις, ρεβύ πίστας και επιθεωρήσεις  που  έγραφε και παρουσιάζονταν πάντα για φιλανθρωπικούς   σκοπούς, όχι μόνο στο Ηράκλειο αλλά και εντός  και εκτός νομού, με κορυφαία εκδήλωση το μνημόσυνο του Καζαντζάκη το 1960  για τα δύο χρόνια από το θάνατό του που είχε πανελλήνια απήχηση.

      Το 1965 μεταπήδησε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» των Αθηνών, μετά από πρόσκλησή της για την παραπολιτική στήλη «Ελευθεροστομίες», με  την οποία  ως  τότε συνεργαζόταν τηλεφωνικά με πολιτικό στίχο. Κατά τα Ιουλιανά συνεργαζόταν και με σατυρικά έντυπα ( Σκούφος  Δημοκρατίας, Γαργάλατα). Με τη δικτατορία έκλεισαν και  οι τρεις εφημερίδες στις οποίες εργαζόταν,  «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», «ΜΑΧΗ» «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΗΤΗ» και τότε στράφηκε στα περιοδικά ποικίλης ύλης «ΘΗΣΑΥΡΟΣ», «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ», «ΠΡΩΤΟ» « και για λίγο στο «ΦΑΝΤΑΖΙΟ» και διάφορα  άλλα με ευθυμογραφήματα και χρονογραφήματα.  Επίσης εργάστηκε στη «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» και όταν έκλεισε στο «ΝΤΕΡΜΠΥ» και ταυτόχρονα στην εβδομαδιαία  «ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ»(αν και ΑΕΚτζής!) Επίσης και στη «Ραδιοτηλεόραση» και την ΕΡΤ 1 με την εκπομπή «Ταξιδεύοντας εδώ κι εκεί».Στη μεταπολίτευση εργάστηκε  μόνιμα στην ΕΡΤ  στα βραχέα με την εκπομπή «Ακούμε, βλέπουμε, συζητάμε» και παράλληλα αργότερα με την εκπομπή «Κάθε  Μέρα Παντού». Επίσης με την ΑΘΗΝΑΙΚΗ, στο BLOY SKAI κai σto κανάλι του Ηρακλείου GRETA CHANEL”. Έχει γράψει δύο πρωτοχρονιάτικες επιθεωρήσεις με συνεργασία με άλλους «Γαλαξίας του 70» στην ΕΡΤ και «Πρωτοχρονιάτικη  Αθήνα» (το 1971 στην τότε «ΥΕΝΕΔ».Έχει γράψει τρία παιδικά θεατρικά έργα που παρουσιάστηκαν στη Θεσσαλονίκη από το Παιδικό Θέατρο Μακεδονίας του Γιάννη Μαλλούχου «Δαίδαλος και  Ίκαρος» το 1990, το  Παιχνίδι του Θησαυρού»1991 και «Μιλάτε Ελληνικά;» το 1992.Έχει εκδώσει δύο βιβλία «Απρόοπτα της Ζωής» ( Ευθυμογραφήματα 1979) και «Ευρωφουστανέλλα»(Εκδόσεις Γιάννη Βασδέκη 1984). Eχει γράψει, πολλά σενάρια βιντεοταινιών τα περισσότερα με τον Κώστα Καραγιάννη. Αρκετά από αυτά διατίθενται  ακόμα και σήμερα ως DVD  με προσφορές aπο περιοδικό ποικίλης ύλης το οποίο πρόσφατα είχε τις ταινίες «Εραστής», «Η Μεγάλη των Γάτων Σχολή», «Ο Φακίρης», « η «Αλήτισσα», «Τρελάδικο Πολυτελείας» σε σκηνοθεσία Κ. Καραγιάννη,  με τον οποίο έχει κάνει κάπου 30 ταινίες «Ο Οπαδός» (σκηνοθεσία Τάκη Βουγιουκλάκη) και αρκετές ακόμη. Επίσης δυο σήριαλ στον ΑΝΤΕΝΑ  «Κουτσομπόλες» (σκηνοθεσία  Ερρίκου Θαλασσινού] και «Γαλάζια Κρουαζιέρα» που έγραψε σε συνεργασία με τον Καραγιάννη ο οποίος και την σκηνοθέτησε. Γενικά δεν υπάρχει είδος δημοσιογραφίας που να μη έχει ασχοληθεί ακόμη και στη Σχολή Δημοσιογραφίας «Όμηρος» δίδαξε για ένα σύντομο  διάστημα. Σήμερα έχει εγκατασταθεί στο Ηράκλειο και επειδή, όπως λέει,  η επαγγελματική διαστροφή μας ακολουθεί τους περισσότερους σε όλη μας τη ζωή στέλνει καθημερινά φιλικές συνεργασίες στη «ΜΕΣΟΓΕΙΟ» από την οποία ξεκίνησε και στην «Κρητική  Επιθεώρηση» που τον συνέδεε μακροχρόνιος φιλικός δεσμός με τον  Στέλιο Καλαϊτζάκη, πατέρα του σημερινού  εκδότη της. Διότι, λέει,  αργία μήτηρ  πάσης κακίας……

     Κατά  τα  άλλα  …συνταξιούχος, που επί πλέον ασχολείται και με τα τρία εγγόνια του από τα τρία παιδιά του.

 

      Τώρα  ο Νίκος  γράφει  στη  γειτονιά  των  αγγέλων  από  16/1/2015. Τελευταίο του κείμενο:    

                   Η   λίστα  της   Λαγκάρντ   χρονίζει     ???????

 

 

        Η «ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ»   του Νίκου Επιτροπάκη

 

     Το τελευταίο του βιβλίο, μια  ποιητική  συλλογή  με τον τίτλο « ΠΑΝΣΠΕΡΜΙΑ» μια επιλογή, από τα  «Νεανικά, ώριμα  και γεροντικά  στιγουργήματά του», Εκδόσεις Νικολαίδη 2012, μου έστειλε ο παλαίμαχος συνάδελφος και συνεργάτης  Νίκος Επιτροπάκης.

     Τι να σημειώσει κανείς  για τον Νίκο Επιτροπάκη που έχει  διαπρέψει σε όλους τους τομείς;

      Ο ίδιος στη συλλογή του σημειώνει:

« Με την ποίηση δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, καθώς με είχε απορροφήσει η δημοσιογραφία εξ ολοκλήρου….»

     Και αφού αναφέρεται στην πολύπλευρη δημοσιογραφική του καριέρα, αλλά και τη θεατρογραφία του καταλήγει:

     «Τα ποιήματα δεν αποτελούν κύκλο με συγκεκριμένο θέμα. Σκόρπια είναι, γραμμένα κατά καιρούς. Αυτά λοιπόν τα σκόρπια  ποιήματα που οφείλονται  σε νεανικά, ώριμα και γεροντικά μου  αμαρτήματα , αποτελούν αυτή τη συλλογή».

      Από αυτή τη συλλογή παραθέτουμε δύο.. αμαρτήματα….Τον Νίκο Επιτροπάκη  τον έχετε γνωρίσει άλλωστε από τις στήλες μας, και τον απολαμβάνεται, ακούραστο, καθημερινά.

      Εδώ όμως θα γνωρίσετε  έναν άλλο Επιτροπάκη, τον πολύ ευαίσθητο και ρομαντικό, τον πραγματιστή   Νίκο Επιτροπάκη  με το ανεξάντλητο  χιούμορ:

 

Τα παιδικά μου όνειρα  

 

Τα παιδικά μου όνειρα   τα φύτεψε η μοίρα

 στην άμμο και τα μάρανε   της θάλασσας η αλμύρα.

 

Τα παιδικά μου όνειρα   τα φύτεψε στα βράχια

η μοίρα και τα όνειρα   μαράθηκαν σαν στάχια.

 

Τα παιδικά μου όνειρα  τα φύτεψε στις στράτες

 η μοίρα και τα πάτησαν    αδιάφοροι διαβάτες...

 

Ναυάγιο και τα κύματα    σε Λυβικού ακρογιάλι

 ξεβράσανε τα όνειρα   κλεισμένα σε μπουκάλι.

 

Συνάντηση

 

Βρήκα παλιούς συμμαθητές  με απουσίες αρκετές ( πολλές δεκαετίες).

Με το κρασί γουλιά, γουλιά να θυμηθούμε τα παλιά,  γλέντια και ασωτίες....

 

Και τι δεν θυμηθήκαμε, όπως ξαναβρεθήκαμε..   Θέματα ποικιλία.

Κοπάνες, φλερτ, διαγωνισμούς, πείσματα και εγωισμούς και πλάκες στα σχολεία...

 

Είπαμε για τα τωρινά, μ’ ευχή να σμίξουμε ξανά, αλλά χωρίς απόντες

ίσως στο ίδιο καπηλειό...

Έπεσε και κουτσομπολιό    και μεταξύ μας σπόντες.

 

Μιλούσαμε, μιλούσαμε και όπως νοσταλγούσαμε της νιότης μας τις τρέλες

λέγαμε, λέγαμε γι αυτά   ώσπου απ’ τα χασμουρητά μας φύγανε οι μασέλες...

 

                                                                    ΒΑΣΙΛΗΣ  ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ  12-12-12

 

   Γιώργος Ν. Τσιούνης (παλαίμαχος, όχι απόμαχος) 

   

          ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ  

 

     Ο  Γιώργος  γράφει   στο    μπλογκ  του   http://gtsiounis.blogspot.com

 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

Γιώργος Τσιούνης

Παλαίμαχος Δημοσιογράφος

Tακτικό μέλος της Ε.Σ.Η.Ε.Α.

και της ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ.


ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Παλαίμαχος αλλά όχι απόμαχος...


Οι δημοσιογράφοι δεν… αποστρατεύονται ούτε… παροπλίζονται.


Παραμένουν δημοσιογράφοι ισοβίως. Ισόβια δεσμά στην υπηρεσία ενός δύσκολου, κοπιαστικού, ανθρωποβόρου θα έλεγα, λειτουργήματος. Ναι λειτουργήματος…

Η «απελευθέρωση» τους έρχεται μαζί με την τελευταία τους ανάσα, όταν αρχίζουν το, χωρίς επιστροφή, μεγάλο ταξίδι.


Μιλάμε βέβαια για τους πραγματικούς δημοσιογράφους, όχι για κάποιους άλλους…


      Μπήκα (εγώ) στον χορό, στην μεγάλη περιπέτεια, έφηβος, σχεδόν παιδί, πριν από εξήντα δύο (62) χρόνια. Το καλοκαίρι του 1950, απόφοιτος (για την ακρίβεια μετεξεταστέος που καθάρισε τον Σεπτέμβρη) του τότε οκταταξίου γυμνασίου, μεγαλοφυούς δημιουργήματος του μεγαλοφυούς δικτάτορα Γιάννη Μεταξά (Θεός σχωρέστον).

     Λίγο πριν από τον πόλεμο, μικρό παιδί 7 - 8 χρόνων, «επιστρατεύτηκα» μαζί με όλα τα παιδιά στη νεολαία της 4ης Αυγούστου, ως «σκαπανέας».

     Ήμουν ένα μικρό «σκαπανάκι» που έλεγε κάποτε ο μέγας Μίκης Θεοδωράκης.
    «Σκαπανάκι» 7 - 8 χρόνων που μαζί με τα άλλα «σκαπανάκια» μας τραβολογούσαν από δω κι από κει με αποτέλεσμα, από την ταλαιπωρία και την κούραση, να κατουριόμαστε στα βρακιά μας!!
Μπράβο στην Ε.Ο.Ν. (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας). Μπράβο...

     Το μεγάλο δημοσιογραφικό ταξίδι αρχίζει με όχημα τον «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ», το καλοκαίρι του 1950.

     Παιδί για όλες τις δουλειές, τις δημοσιογραφικές εννοείται, αλλά και για μερικά μικροθεληματάκια, σα νεαρούλης. «Κύριε συναδελφάκο» με προσαγόρευε, ο μακαρίτης Γιώργος Αποστολόπουλος, βοηθός, τότε, του μεγάλου Γιώργου Καράντζα, στην αρχισυνταξία της εφημερίδας και αργότερα αρχισυντάκτης στο «ΒΗΜΑ».

      Οι πρώτοι μου δάσκαλοι Νίκος Ευαγγελόπουλος (διευθυντής), Γιώργος Καράντζας, Γιάννης Μαρής (Τσιριμώκος), Γιώργος Αποστολόπουλος, Νίκος Τσιφόρος, Γιώργος Δρόσος, Μέμος Φαράκος (νεαρός τότε αλλά φθασμένος δημοσιογράφος) Λούης Δάνος και βέβαια ο κολοσσός ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, με οδήγησαν στους σωστούς δρόμους. Τους ευγνωμονώ.

      Μετά τον Πλαστηρικό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» στεγάστηκα δημοσιογραφικά στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ» (και στις δύο φάσεις της ημερήσιας έκδοσής του), του άλλου μεγάλου δασκάλου μου, του αξέχαστου Δημήτρη Πουρνάρα. Αργότερα, καθιερωμένος πλέον συντάκτης, πρόσφερα τις υπηρεσίες μου και στην εβδομαδιαία έκδοσή του που η κυκλοφορία της ήταν ιλιγγιώδης.

      Ο «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» υπήρξε μια έπαλξη λαϊκών δημοκρατικών αγώνων, ταγμένος στην Κεντροαριστερά.

      Η περιπετειώδης επαγγελματική μου πορεία συνεχίστηκε σε πολλές άλλες, μεγάλες και μικρές εφημερίδες, αθηναϊκές, επαρχιακές, κυπριακές και σε αρκετά περιοδικά και άλλα έντυπα.
Μερικές στάσεις της περιπλάνησης μου, αν θυμάμαι καλά : «ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ» «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ», «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» Κύπρου, «ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΚΑΙ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» Κερκύρας, «ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ» και «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ» Αθήνας.

      Παράλληλα για μια περίπου εικοσαετία μέχρι την συνταξιοδότησή μου την 1η Μαρτίου 1988, διετέλεσα συντάκτης, προϊστάμενος και υπεύθυνος ύλης, καθώς και αρχισυντάκτης των ραδιοφωνικών δελτίων ειδήσεων της Ε.Ρ.Τ. 2, της παλιάς Υ.ΕΝ.Ε.Δ, η οποία έγινε Ε.Ρ.Τ. από τον αείμνηστο Βαγγέλη Αβέρωφ που με τιμούσε με την φιλία του.

      Μετά την μεταπολίτευση νάμαι σε καίρια πόστα στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», που δημιούργησε σχολή κι έβγαλε πολλούς άξιους συναδέλφους, οι οποίοι τώρα μεσουρανούν.

      Όλοι μαζί, οι μακαρίτες Κίτσος Τεγόπουλος (ιδιοκτήτης), Αλέκος Φιλιππόπουλος (διευθυντής) Λυκούργος Κομίνης, Σταύρος Απέργης, Δημήτρης Μαρούδας και οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι που δραστηριοποιούνται ακόμη σαν έφηβοι, πάντα γεροί και δυνατοί, Δημήτρης Κουμπιάς, Νίκος Νικολαΐδης, Σπύρος Καρατζαφέρης και ο Σεραφείμ Φυντανίδης που άξια κουμαντάρησε την «Ε» μετά τον Φιλιππόπουλο, όλοι μαζί δουλέψαμε για την εφημερίδα μας, τη δημοσιογραφία και την ελευθεροτυπία.

      Η σύνταξη ήρθε, όπως είπα την 1η Μαρτίου του 1988 αλλά η περιπέτεια συνεχίζεται…

     Ίδρυσα με φίλους το σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΝΕΑ ΚΙΟΣ», που πέτυχε, αλλά τελικά «κατέβασε ρολά» παρά την επιτυχία του, για λόγους που, οπωσδήποτε, δεν θα ενδιέφεραν τον αναγνώστη.

      Άσκησα μια δημοσιογραφία αθόρυβη, χωρίς φανφάρες και ρεκλάμες.

     Αν ξαναγινόμουν νέος (τι λέω τώρα…), πάλι δημοσιογράφος θα γινόμουν και πάλι την αθόρυβη και σεμνή δημοσιογραφία θα προτιμούσα.

       Σας αγαπώ όλες και όλους.

       Εύχομαι προκοπή, καλή πρόοδο, υγεία, ευτυχία, δύναμη.

                                               Γιώργος Ν. Τσιούνης

      Υ.Γ. Από την χούντα κυνηγήθηκα γιατί ήμουν πιστός στη μνήμη και τις υποθήκες του ΓΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Γεωργίου Παπανδρέου.
Βέβαια δεν διεκδικώ δάφνες αντιστασιακού. 

 

     ΣΣ: Δυστυχώς ο Γιώργος μας, που είχε γεννηθεί στην Καλλιθέα  το 1933 έφυγε  8/10/13 σε ηλικία  80 ετών. Εμείς θα τον θυμόμαστε ΠΑΝΤΑ!

 

   

 

  Αρχή σελίδας

 

Κεντρική σελίδα