Το  μοντάζ  των διαφόρων ρεπορτάζ  των τηλεοπτικών ειδήσεων  δεν είναι μια επουσιώδης διαδικασία. Αντίθετα είναι εκείνη  που μπορεί να θάψει ένα πολύ καλό θέμα, και ένα δεύτερο να το αναδείξει.

    Γι αυτό και  μεγάλη είναι η σημασία που πρέπει να δώσουν τόσο  ο ρεπόρτερ, ο μοντέρ, αλλά   κυρίως  ο υπεύθυνος  δημοσιογράφος  παραγωγής  που είναι και τελικός κριτής.

    Κατ αρχήν  οι εικόνες πρέπει  να ακολουθούν τη σειρά εξέλιξης του γεγονότος.

    Δηλαδή είναι  απαράδεκτο  να βλέπουμε  τον κ. Σιράκ, να παρασημοφορεί  τον κ. Παυλάκη, μετά χωρίς  ουδέτερο πλάνο, να τον  προσφωνεί και να  του ξανακρεμάει  το  παράσημο (7/6).

    Ούτε  άλλες ανακολουθίες   στο γεγονός και  στην εικόνα.  Π.χ. μέσα  στο Μαξίμου ο κ. Καραμανλής  με τον κ. Σημίτη, ο  κ. Σημίτης να  αποχωρεί  και μετά η πληροφορία  και η  εικόνα, ότι τον υποδέχτηκε  ο κ.  Θέμελης.  Και μετά πάλι μέσα να τον ενημερώνει για του πίνακες (11-3). Όλα είναι θέμα διατύπωσης  του κειμένου  από τον  ρεπόρτερ  που πρέπει να είναι ικανός  να το κάνει.

       Για να  είμαστε συγκεκριμένοι:  Το θέμα  και η εικόνα  πρέπει  να  εξελίσσονται με  χρονική  σειρά   που έγινε το γεγονός , την οποία   δίνει ο ρεπόρτερ   με ανάλογη  διατύπωση.   Το ίδιο το  γεγονός είναι ένα σενάριο  στο οποίο βασίζεται η εικόνα  που προβάλλουμε . Και έτσι  γίνεται  πιο εύκολα κατανοητό.

       Ακόμη πρέπει να αποφεύγουμε  πολλά άλλα, όπως πλάνα  που  δεν δένουν  μεταξύ τους. Πχ.  γενικό σε πρόσωπο, κοντινό σε πρόσωπο, χωρίς τη μεσολάβηση  ουδέτερου  πλάνου. Ή κατεβαίνει από το βήμα ο κ. Βουλγαράκης,  ασπάζεται τον κ. Φλωρίδη, ξανά  στο βήμα ο κ. Βουλγαράκης (11/3). Αυτά  κάνουν πολύ άσχημη  εντύπωση  στον τηλεθεατή  άσχετα αν εμείς  το συνειδητοποιούμε τη στιγμή  που μοντάρουμε το ρεπορτάζ.

     Πέρα  από τη σωστή χρονική απόδοση  γεγονότος-σπικάζ και εικόνας ( θέμα για το οποίο  πρέπει να γίνει ένα σχετικό σεμινάριο  σε όλους  τους ρεπόρτερς, πολύ ελάχιστοι λειτουργούν  σωστά )  πρέπει  ακόμα:

==  Το ρεπορτάζ να ενισχύεται  με όποια πιο  «δυνατή»  εικόνα και ήχο έχει. Π.χ  σε  νεροποντές, εκρήξεις  κλπ, αυτά  είναι πιο «δυνατά» και εντυπωσιακά  από τον πιο  σωστό  και καλό λόγο. Η τηλεόραση  είναι εικόνα. Ο λόγος είναι  απλή επεξήγηση.

==  Επιλέγοντας ένα πλάνο, θα πρέπει να ελέγχεται  τι υπάρχει σε δεύτερο πλάνο, πχ. πίσω από ένα πρόσωπο. Ισως υπάρχει κάτι, που στο μάτι  του τηλεθεατή θα προκαλέσει  αρνητικές  εντυπώσεις  από αυτές που θέλουμε.

==  Ένα  «αδύνατο» ή τετριμμένο θέμα  χρειάζονται  «γκράφικς», όσα έχουν  δυνατή εικόνα όχι, αυτά  σπάνε  το θέμα.

==  Γκράφικς, σκίτσα κλπ  μπορούν να χρησιμοποιηθούν  άνετα  όταν δεν υπάρχει εικόνα, ή όταν θέλουμε  να  δείξουμε  πως  έγινε ένα γεγονός, π.χ μια σύγκρουση, μια  επίθεση κλπ. Το τι θα φτιάξει  κανείς  είναι  καθαρά  θέμα φαντασίας  και πληροφοριών που έχει. Και  φυσικά  χρήσης  των διαφόρων εφφέ  που δίνει σήμερα η ηλεκτρονική τεχνολογία.

==  Αν δεν υπάρχει ο απαιτούμενος  ήχος  πάνω στην εικόνα, μπορούμε να τον περάσουμε «ίνσερτ»  εφ όσον στέκει. Η και αντίστροφα: εικόνα πάνω στον ήχο.

==  Είναι πολύ  προτιμότερο να  «δώσουμε   ζωντανό» το θόρυβο που κάνει ένας καταρράκτης, παρά να  πούμε πάνω στο πλάνο  του  ότι αυτός κάνει πολύ θόρυβο. Ο ήχος δίνει την ατμόσφαιρα στο θέμα.

==  Μήνυμα-θέμα   και χρώμα  θα μας δώσουν  ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Κι αυτό  ξεκινάει από τη λήψη. Ένα «γύρισμα» σε ένα άχρωμο  γραφείο  τι εικόνα να δώσει, όσο δυνατό λόγο και αν  έχει. Είναι θέμα οπερατέρ και ρεπόρτερ  οι  οποίοι  πρέπει να έχουν σκηνοθετική ενημέρωση  και άψογη  δημιουργική συνεργασία. Απαραίτητη  είναι φυσικά και η άψογη συνεργασία  με τον μοντέρ, ο οποίος πρέπει να γνωρίζει όλα όσα  είπαμε.

==  Οι εικόνες, η μία με την άλλη, πρέπει να είναι «δεμένες» στο  νόημά  τους και στις καταστάσεις. Π.χ αν κινηματογραφούμε  την άφιξη της νύφης, πρέπει αμέσως μετά  να  πάρουμε το γαμπρό που  την  περιμένει χαμογελαστός, κλπ.

                                                                                                                                                                15-6-06

Βιογραφικό:

Κουτουζής   Παναγιώτης  του  Βασιλείου   

Δημοσιογράφος μέλος   ΕΣΗΕΑ:  αρχισυντάκτης  ΕΡΤ       Γεννήθηκε  17-11-1970 στον  Πειραιά.  Οικογενειακή κατάσταση: Έγγαμος  

  Εργάζεται  27  χρόνια  στην  ΕΡΤ  ως  δημοσιογράφος,  Έχει  περάσει  από πολλούς τομείς:  δημοσιογραφική επιμέλεια   κειμένου εικόνας    οπτικοποιημένων  ειδήσεων   Δελτίων Ειδήσεων  ΝΕΤ,   ΕΤ1  και  ERT WORLD,  κατά  διαστήματα βασικός υπεύθυνος, παρουσίαση (σπικάζ) θεμάτων  και  κίνησης χρηματιστηρίου  κλπ.  

     Από  1-11-1988 

Εχει  εργαστεί    «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ»καθ.εφημερίδα Πειραιά, «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» καθημερινή εφημερίδα   Αθήνας, Περιοδικά  CIAO, ΤΗΛΕΡΑΜΑ και  ΕΓΩ, «ΘΗΣΑΥΡΟΣ» ρ/φ CIAO FM