ΤΟ ΜΗΚΟΣ ΚΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΜΙΛΗΣΑΜΕ προηγουμένως για την τηλεπάθεια. Για την επικοινωνία δηλαδή μεταξύ ανθρώπων με ηλεκτρομαγνητικά κύματα.

Εύλογα όμως, θα γεννηθεί το ερώτημα: Καλά όλα αυτά. Αλλά σε πιο μήκος κύματος«λειτουργεί» ο ανθρώπινος πομπός;

Εδώ το θέμα χρειάζεται εντατική έρευνα εργαστηριακή. Κατ' αρχήν είχε καθορισθεί σαν ζώνη επικοινωνίας ο χώρος του φάσματος μετά το υπέρυθρο (1-12m). 'Ομως, αυτό αποκλείσθηκε όταν εφευρέθηκαν τα ραδιο-λιγκ και τα ραντάρ.

Και έτσι έπρεπε να είναι. Γιατί η τηλεπαθητική δραστηριότητα του ανθρώπου έχει δύο σκέλη:

Η πρώτη αφορά στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εκπέμπονται από ουράνια σώματα και τον επηρεάζουν.

Η δεύτερη αφορά στην μεταξύ ανθρώπων εκπομπή και λήψη, ανάλογα με την ευαισθησία κάθε ανθρώπου πομπού -δέκτη. Κι αυτή η δεύτερη περίπτωση είναι πολύ μακριά από την πρώτη.

Ας δούμε την πρώτη:

Οσον αφορά, λοιπόν, στην πρώτη περίπτωση, η τηλεπαθητική δραστηριότητα έχει σχέση με το μήκος κύματος της ακτινοβολίας που εκπέμπεται από το ουράνιο σώμα που εξετάζουμε. Αν είναι ορατή την βλέπει. Αν είναι μικρή υπεριώδης την «πιάνει» στο ανάλογο κύμα αφού επιδρά στα κύτταρα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις υπέρυθρες, τις ραδιοφωνικές κ.λπ. Μια σιγουριά μας δίνει το γεγονός ότι όταν ένας άνθρωπος πλησιάζει μια τηλεόραση χωρίς κεραία η εικόνα, το χρώμα, χαλάει και επανέρχεται μόλις απομακρυνθεί. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος εκπέμπει κάποια κύματα και επηρεάζει ανάλογα. Ετσι όμως επηρεάζει και ένα συνάνθρωπό του. Ακόμη ότι τα ραντάρ και η TV επηρεάζουν πολλούς ανθρώπους.

Ας δούμε τώρα την άλλη περίπτωση, την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων:

Αν λάβουμε υπ' όψη μας το δυναμικό-ηλεκτρικό πεδίο του εγκεφάλου που είναι της τάξης των 5-500mv (χιλιοστά του βολτ) και η οποία εκπέμπεται με μορφή κυμάτων 1-100 κύκλων σε κάθε δευτερόλεπτο, τότε η τηλεπαθητική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων εντοπίζεται στην τελευταία άκρη των ΜΑΚΡΩΝ κυμάτων. 'Εχουμε δηλαδή ένα πάρα πολύ μεγάλο μήκος κύματος, με ελάχιστη συχνότητα. Γίνεται, σ' ένα κανάλι πολύ μακριά από τα γνωστά μας ραδιοφωνικά κύματα. Στα ζώα και στα φυτά σε ακόμη μικρότερη συχνότητα.

Βέβαια τέτοια μέτρηση δεν έχει γίνει ακόμη. 'Ομως, σίγουρα αποκλείουμε τους χώρους:

· Των υπεριωδών γιατί είναι φονικές (Μόνο το μάτιασμα θα μπορούσε να ευσταθήσει εδώ σε κάποιες μικρές υπεριώδεις).

· Του ορατού φάσματος γιατί η σκέψη μας θα φαινόταν.

· Και τέλος τους χώρους από τα ραντάρ μέχρι τα Μακρά που λειτουργούν ήδη γνωστοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Που όπως είπαμε, πολλές φορές συλλαμβάνει το ανθρώπινο νευρικά σύστημα, προκαλώντας ασθένειες ή παρενέργειες. Αν και υπήρξαν άτομα που υποστήριξαν «ότι άκουγαν ραδιόφωνο».

Μένει λοιπόν να εξετασθεί εργαστηριακά ο χώρος των λίγων κύκλων των μακρών μέχρι εκεί που αρχίζει το εναλλασσόμενο ρεύμα ( 100-50) όσοι είναι και οι κύκλοι του εγκέφαλου. Θα το δούμε και αλλού αυτό το θέμα Διότι έχουμε ενδείξεις, δεν έχουμε, όμως, αποδείξεις.

Η περίπτωση να εκμεταλλεύεται ο άνθρωπος ένα μεγαλύτερο μέρος του Φάσματος είναι πολύ πιθανή. Ακόμη δεν είναι απίθανο να υπάρχουν και άλλες συχνότητες που δεν γνωρίζουμε.

Ωστόσο η τηλεπαθητική επικοινωνία , είναι μια πραγματικότητα. Που κάνει πολλά αγαπημένα ζευγάρια να νοιώθουν την ίδια χαρά, την ίδια επιθυμία, ή δυστυχώς και την ίδια πλήξη. Ακόμη είναι εκείνη η δυσμενής πραγματικότητα που μια γυναίκα σκέπτεται ότι ο άνδρα της θα τη χτυπήσει, και κείνος, δυστυχώς, το πραγματοποιεί.

ΤΑ ΖΩΑ «ΑΚΟΥΝΕ ΣΕ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ

Είπαμε πιο πριν ότι τα ζώα «ακούνε» τα τηλεπαθητικά μηνύματα, σε ελάχιστη συχνότητα. 'Ετσι ο άνθρωπος δεν μπορεί να «ακούσει» τηλεπαθητικά έναν σκύλο, ο σκύλος, όμως, «ακούει» τον άνθρωπο. Και καταλαβαίνει πότε ο άνθρωπος φοβάται. Κι όταν φοβάται τότε του επιτίθεται γιατί ο σκύλος βγάζει το συμπέρασμα ότι για να φοβάται κάτι κακό έχει στο νου του.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Είπαμε και προηγούμενα «περί τηλεπάθειας» ότι δεν υπάρχει πάντα επικοινωνία τηλεπαθητική μεταξύ δύο ατόμων. Αυτό συμβαίνει γιατί τα άτομα αυτά δεν εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα. Στην ίδια συχνότητα εκπέμπουν συνήθως τα ψυχικά συγγενή άτομα, οι ερωτευμένοι που ο ένας προλαβαίνει την επιθυμία του άλλου. « Από τα μάτια πιάνεται….» κλπ.

Η ΦΕΡΟΥΣΑ

'Ομως, μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί η «φέρουσα» συχνότητα. Διότι αν είχε, Θα μπορούσε να κατασκευασθεί ένα μηχάνημα που να κατέγραφε τη σκέψη του ανθρώπου. Κάτι που γίνεται μόνο με την τηλεπάθεια και σε ειδικές περιπτώσεις, μεταξύ των ανθρώπων.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η εκπομπή και η λήψη δεν γίνεται μόνο από το μέτωπο ή τα μάτια, αλλά από κάθε σημείο που φεύγουν μαγνητικά ρευστά π.χ. τα χέρια, τα οποία έχουν φωτογραφηθεί με τη μέθοδο Κιρλιάν.

Στα μαγνητικά αυτά ρευστά των χεριών οφείλεται η μείωση του πόνου που νοιώθουμε αν χτυπήσουμε σε κάποιο σημείο και το πιάσουμε με το χέρι μας, η ευχαρίστηση που νοιώθουμε από ένα χάδι, και σε πολλές περιπτώσεις η θεραπεία που επιτυγχάνουν πολλοί με τα χέρια τους σε ασθενή άτομα.

Κοπυράϊτ: ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

Δημοσιογράφος- ερευνητής

Αρχή σελίδας