Zorbas pastry shop! Omiloume ellinika!
Ένας Ζορμπάς στη καρδιά του Σικάγο
Συνημμένο στο http://www.koutouzis.gr/afieroma.htm
Όταν δεν ψήνουν ψωμί απαγγέλλουν ποιήματα για Την Κρήτη τη πατρίδα τους:
Mike και Debby Lembidakis Halsted street Chicago- Illinois.
Η Δέσποινα και ο Μιχάλης Λεμπιδάκης διατηρούν ένα φούρνο με ελληνικές λιχουδιές που μιλά ελληνικά στη καρδιά του Σικάγο.
Έχουν τον χάρτη της Κρήτης κάτω από την διαφημιστική τους καταχώρηση και από πάνω το εξής ποίημα:
« Απ’ το γαλάζιο πέλαγο σε ξαγναντεύω Κρήτη!
Του δειλινού τα σύννεφα χρυσό σου πλέκουν στέμμα
κι ο ήλιος βασιλεύοντας κατά τον Ψηλορείτη σμίγει το αίμα του ουρανού με το δικό σου αίμα».
Πιο κάτω με μεγάλα γράμματα έχουν την ημερομηνία που έγινε η μάχη της Κρήτης και γίνεται εξιστόρηση των βασικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν τότε στη Μεγαλόνησο.
Αυτή τους η ανάγκη να τονίσουν το ελληνικό στοιχείο και την κρητική τους προέλευση μέσα από μια απλή διαφημιστική καταχώρηση που τους προβάλλει σαν επαγγελματίες σε ένα ξένο τόπο, ένα τόπο που μπορεί ευκολότερα να σε αφομοιώσει προκειμένου να σε ενσωματώσει, αυτό από μόνο του το κάνει λαμπρό.
Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς τους σημερινούς Νεοέλληνες ζούμε σε μια δεδομένη και βαθιά τελματωμένη σχέση με τον τόπο μας και όπως όλοι γνωρίζουμε ότι σε ένα περιβάλλον τελματώδες δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθούν τα πράγματα που είναι ζωτικής σημασίας!
Έχουμε σταματήσει να σκεφτόμαστε η προσπαθούν να μας αναγκάσουν να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε, πράγμα που είναι πολύ σοβαρό.
Γιατί η σκέψη είναι μέρος της παραγωγικής διαδικασίας της υγιούς ανθρώπινης συμπεριφοράς και ύπαρξης που έχει σαν συνέπεια την αποτελεσματικότητα.
Την κλιμάκωση δηλαδή των ενεργειών που χρειάζονται έτσι ώστε από σκέψη να υπάρξει να πραγματοποιηθεί η ενέργεια εκείνη που μας καθορίζει σαν ατομική συμπεριφορά. Άρα τι έχει συμβεί και η ελληνική φυλή που κάποτε μύριζε μπαρούτι τώρα να μυρίζει αρμάνι και γκούτσι. Ένα γκάλοπ να γίνει το κίνημα του ωχαδερφισμού θάρθει πρώτο έξω από την πόρτα μας και ότι θέλει ας γίνει. Τα περισσότερα παιδιά δεν ξέρουν και δε θέλουν να ξέρουν τι έγινε στη μάχη της Κρήτης ή στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Κάποια απ’ τα αδέλφια μας όμως της ελληνικής παροικίας ανά τον κόσμο διψούν.
Σε μας ακούγεται παρωχημένο. για εκείνους όμως είναι ένα μήνυμα που στέλνεται για να μας θυμίζει ότι τίποτα δεν είναι πιο δεδομένο και καταστροφικό από έναν άνθρωπο που αρνείται την ιστορία του.
Είναι και αυτοί Ακρίτες των συνόρων της ξενίας γης. Μιας γης που την εκπροσωπούν και την προβάλλουν με όποιο τρόπο μπορούν. Ακόμα και μέσα από έναν φούρνο με Κρητικές λιχουδιές στη καρδιά της αμερικανικής συνοικίας.
Φαίνεται πολύ καλά πως για αυτούς τα αρχέγονα στοιχεία της εστίας και της βρώσης πολύ καλά δεμένα στο κρητικό τους κύτταρο αποτελούν στοιχειά κοινά για όλους τους λαούς. Αν λοιπόν ένα πολύτιμο διατροφικό στοιχείο όπως το ψωμί μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να το συνδέουν με την μετάδοσης της ελληνικής ιστορίας μέσα απ’ την κρητική τους καταγωγή έχουν γίνει η καλύτεροι πρεσβευτές της χώρας τους.
Ολγα Μιχαλοπούλου – Κωνσταντοπούλου
© KOUTOUZIS.GR Αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή www.koutouzis.gr .