ΤΟ  ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ   ΤΟΥ   ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

 

    Εντοπίστηκε η περιοχή του ε­γκεφάλου που μετράει μι­κρά χρονικά διαστήματα της τάξεως  λεπτών ή δευτερο­λέπτων. Λειτουργεί με άλλα λόγια  ως χρονόμετρο λεπτών και δευτερολέπτων και το  χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή.

     Για παράδειγμα, βοηθάει να κα­θορίσουμε την ταχύτητα του βα­δίσματός μας για να περάσουμε από τη μια πλευρά του δρόμου στην απέναντι αποφεύγοντας τα αυτοκίνητα ή να συγχρονίσει κά­ποιος τις κινήσεις του, όταν εργά­ζεται στη γραμμή παραγωγής ε­νός εργοστασίου κλπ.

     Είναι  διαφορετικό από το κιρκαρδικό ρο­λόι του οργανισμού. Αυτό  ρυθμίζει το χρόνο  του ύπνου μας, τις εκκρίσεις ορμονών, την πέψη των τροφών και άλλες λειτουργίες σε κύκλους 24 ωρών  με βάση το φως του ήλιου, δια  της εκκρίσεως της ορμόνης μελατονίνης. Το χρονόμετρο μικρών  χρόνων, που ανακαλύφτηκε πρόσφατα, βρέθηκε ότι εδράζεται στην κεντρική περιοχή του εγκε­φάλου, στο ονομαζόμενο ραβδω­τό σώμα, το οποίο φαίνεται ότι χρησιμοποιεί ως νευρομηνυτή τη γνωστή ουσία ντοπαμίνη. Το εύρη­μα αυτό ανακοινώθηκε από τον Warren Meck του Πανεπιστημίου Duke σε ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ενωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης.

     Ο Meck και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν την απεικονιστι­κή μέθοδο της μαγνητικής τομο­γραφίας για τη μελέτη της δραστηριότητος του εγκεφάλου με τον εξής τρόπο. Ζήτησαν από εθε­λοντές να συμπιέζουν στη χούφτα τους μια μπάλα κάθε 11 δευτερό­λεπτα ενώ παρακολουθούσαν  με τον τομογράφο τα συμβαίνοντα στο μυαλό τους. Διαπίστωσαν ότι το ραβδωτό σώμα λειτουργούσε έντονα κατά τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας. Σ' αυτήν και σε άλλες παρόμοιες προσπάθειες το ανθρώπινο μυαλό φάνηκε ότι λει­τούργησε, όπως αυτό των ποντι­κών σε παλαιότερα πειράματα των ίδιων ερευνητών.

     Το εύρημα για τους ανθρώπους υποστηρίζεται και από τα αποτε­λέσματα ερευνών του John Gibbon του Πανεπιστημίου Κο­λούμπια. Εξέτασε τη δυνατότητα ατόμων με ασθένεια Πάρκινσον να ρυθμίζουν διαστήματα χρόνου και διαπίστωσε ότι οι ασθενείς που ευρίσκονται εκτός φαρμα­κευτικής αγωγής αποκατάστασης ντοπαμίνης έχουν δυσκολία να μετρούν μικρά χρονικά διαστήμα­τα. Η ασθένειά τους προέρχεται από βλάβη του ιδίου τμήματος του μυαλού στο οποίο ο Meck πι­στεύει ότι εντόπισε το χρονόμε­τρο μικρών διαστημάτων.

     Η ανακάλυψη του χρονομέτρου δεν φαίνεται προς το παρόν να έ­χει πρακτική χρησιμότητα. Αλλά μπορεί να βοηθήσει τους επιστή­μονες να διαμορφώσουν πιο αποτελεσματικές θερα­πείες για πάσχοντες από την α­σθένεια του Πάρκινσον ή άλλους ασθενείς που έχουν βλάβη σ' αυτό το τμήμα του μυαλού.