Προσαρτημένο:  http://www.koutouzis.gr/tainies.htm

 

    Τα  φιστίκια  της Αλίκης

 

        Η Αλίκη  ήταν  ανέκαθεν  ένα … πειραχτήρι!….

        Το καλοκαίρι  του 1960,   γύριζε στον Πόρο σκηνές  από  την «Αλίκη στο Ναυτικό» και πηγαινοερχόταν με το πλοίο της γραμμής.

        Ετσι  μια μέρα  βρεθήκαμε πάνω στο «Νεράϊδα», στην μπροστινή  βεράντα. Ηταν συντροφιά  με τον τότε αγαπημένο της Μάριο Πλωρίτη.Ηταν 26 ετών.

       Εγώ  εκείνη την εποχή, 20 ετών,  υπηρετούσα   Λιμενοφύλακας  και μάλιστα ήμουν με τη στολή.

        Της Αλίκης της άρεσε να πιάνει κουβέντα….ερευνητική, και άρχισε να με ρωτάει…

        == Με ξέρεις εμένα;…

        Απάντησα πως ναι,  και κείνη  συνέχισε:

        ==  Ποια σου  αρέσει περισσότερο, εγώ ή Τζένη (Καρέζη);

        Της απάντησα η Τζένη,  αλλά  διευκρίνισα όχι σαν ηθοποιός, αλλά σαν γυναίκα,  γιατί ήταν μελαχρινή….

        Δεν της άρεσε, και αμήχανα μας πρόσφερε, εμένα κι ενός φίλου μου, αιγινίτικα φιστίκια.

         Μετά με ρώτησε αν θα  μείνω μόνιμος… Είπα  όχι και κείνη συνέχισε:

        ==  Και τι δουλειά θα κάνεις;

        ==   Θα γίνω δημοσιογράφος,,,, (μόλις είχα αρχίσει να γράφω)

        ==   Αααα, τσίριξε, τότε να  σε συστήσω  στον κ. Πλωρίτη  να σε βοηθήσει…Τον ξέρεις;

        Εκείνος δεν είπε τίποτα, εγώ απλά χαμογέλασα…

        Μετά  άνοιξα  συζήτηση με το φίλο μου για τον Πόρο, η Αλίκη ρωτούσε διάφορα πράγματα, ώσπου  είπε:

        ==  Πάρτε κι άλλα φιστίκια… πάρτε...για πέταμα τάχω….

        Τότε εγώ τσαντίστηκα…

        ==  Ακούστε κυρία  μου, εμείς αυτά που έχουμε για πέταμα δεν τα δίνουμε  ούτε στα σκυλιά…..

         Ξαφνιάστηκε….

        ==  Πολύ εύθικτος  είσαστε, απάντησε,  δεν ήθελα να σας προσβάλω!

         Αυτή  η κόντρα, έφερε εξοικείωση, κι όσο κράτησε το ταξίδι, ή έμεινε στον Πόρο, μιλούσαμε φιλικά…..

         Αλλά όπως ήταν επόμενο, αλλού αυτή,  αλλού εγώ.

         Μα μετά από 7 χρόνια, ο αρχισυντάκτης  του περιοδικού «ΘΗΣΑΥΡΟΣ»  Κώστας Κύρκος, που  δούλευα,  με έστειλε να μου μιλήσει για τη ζωή της…Θα κάναμε ένα αφιέρωμα με τον  σκιτσογράφο  τον Κώστα το Βλάχο, αδελφό της Νίνας Βλάχου.

         Εγώ  πήγα σαν σε μια  παλιά γνωστή, αλλά  εκείνη εξεμάνη…

          ==  Ποια ζωή μου χρυσέ  μου, ανίδεος  είσαι;…Εδώ την έχουν χιλιογράψει, πάρτην από κάπου αλλού , θα χάνω το χρόνο μου τώρα;…..

         Γύρισα να φύγω.. μα με σταμάτησε….

         ==    Για στάσου… σε ξέρω;…..

         ==   Πιθανόν….

         ==    Για πες  μου;

         Της θύμισα  το  επεισόδιο με τα φιστίκια….

         Εβαλε  τα γέλια, κι έπεσε πάνω μου λέγοντας…

         ==   Συγγνώμη μωρέ, μ έχετε φάει  εσείς οι δημοσιογράφοι!!!!!

         Και το αφιέρωμα έγινε, όπως το βλέπετε  εδώ….

     Όμως  καμιά από όσες ηθοποιούς γνώρισα και συνεργάστηκα, Βλαχοπούλου, Λάσκαρη, Ζουμπουλάκη, Τσοπέη, Καλλιγεράκη, Καλογεροπούλου που της είχα χάσει και τις  φωτογραφίες της, Αννίτα Ναθαναήλ  και τόσες  άλλες, δεν είχαν τέτοια  νευρώδη συμπεριφορά. Η Αλίκη ήταν απρόβλεπτη!

 

                                                                                                               ΒΑΣΙΛΗΣ   Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

                                                                                                                                    9-9-2012

 

Κεντρική  σελίδα