Επιμέλεια  - φωτογραφίες : Νίκος Θεοδωράκης

   ΑντικεΙμενο  του έργου, που ο επιλέξιμος   προϋπολογισμός του ανέρχεται στα  2.972.030,00 €, αποτελούσε η απαλλο­τρίωση του περιβάλλοντος χώρου καθώς και η εσωτερική διαμόρφωση της σπηλαιοδιαδρομής (φωτισμός, ηχητικά εφε και τεχνητή είσοδος). Επίσης η κατασκευή στον εξωτερικό χώρο του σπηλαίου κτιρίου ενημέρωσης των επι­σκεπτών του και σπηλαιολογικής εκπαίδευσης, κυλικείου και χώρου στάθμευσης.  

     Η "ΑΙΧΜΗ»  επισκέφτηκε τα σπήλαια του Κάψια μαζί με τον δήμαρχο Μαντινείας Γιώργο Τσαγγούρη. Μαζί περπατήσαμε τα 330 μέτρα των διαδρόμων τους. Φωτογραφήσαμε τους υπέροχους σταλακτίτες και σταλαγ­μίτες τους που σχηματίζουν εικόνες απίστευτης ομορφιάς και μείναμε έκθαμβοι από την ποικιλία των χρωμάτων και ανταυγειών πού σχηματί­ζουν, μόλις το στιγμιαίο φλας της φωτογραφικής μηχανής πέσει επά­νω τους! Με δυο φωτογραφικές μη­χανές "παγιδεύσαμε" την απείρου κάλους ομορφιά που συναντήσαμε από τα πρώτα πενήντα μέτρα της διαδρομής και απορήσαμε: για την απάθεια που είχαν επιδείξει μέχρι χτες όλες οι κυβερνηθείς και η Το­πικά Αυτοδιοίκηση νια την ανάδειξη τους.

             Γ. ΤΣΑΓΓΟΎΡΗΣ: ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΑΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ 350 ΧΙΛ €

    "Η ολοκλήρωση της ανάδειξης των σπηλαίων θα βοηθήσει σημαντικά στην αναβάθμιση της τουριστικής δραστη­ριότητας της περιοχής αφού θα αποτε­λέσει πόλο έλξης αφ' ενός για πολ­λούς επισκέπτες απ' την Ελλάδα και το εξωτερικό και αφ' ετέρου χώρος επι­στημονικής μελέτης και εκπαίδευσης μαθητών και φοιτητών", τόνισε στην "ΑΙΧΜΗ" ο δήμαρχος Μαντινείας και σημείωσε ότι η προστασία και η ανάδειξη των μνημείων φυσικού κάλους πέρα από χρέος της Πολιτείας, αποτελεί και βα­σική δραστηριότητα οικονομικής ανά­πτυξης, ενώ τόνισε και την ικανοποίηση του νια το γεγονός ότι είναι έτοιμες οι μελέτες.

                     ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ  ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ

     Η σύγχρονη ιστορία του σπηλαίου που παρουσιάζει όχι μόνο σπηλαιολο­γικό αλλά και ιστορικό ενδιαφέρον, ξεκινά το 1892, όταν γίνεται η πρώτη του εξερεύνηση από τους Γάλλους Γκαντουλώ και Βαλίς σε συνεργασία με τον τότε νομομηχανικό Αρκαδίας Ν. Σιδερίδη. Οι εξερευνητές μένουν έκ­πληκτοι από την μοναδική ομορφιά των σταλακτιτών, αλλά έντρομοι ανακαλύ­πτουν σε μία από τις τρεις αίθουσες κρανία και οστά ανθρώπων διαφόρων ηλικιών.

   "Ήταν ένα φοβερό θέαμα. Καμιά σαρανταριά κρανία ανθρώπινα και μακριά οστά ανακατεμένα,  υπήρχαν σε 2 - 3 μονοπάτια. Τα περισσότερα κρα­νία ανήκαν σε μικρά παιδιά. Πως αυτά τα άτομα μπήκαν μέσα ατό σπήλαιο και πως βρήκαν τόσο τραγικό ομαδικό θά­νατο;" καταγράφουν στην έκθεση - με­λέτη τους που δημοσιεύεται το 1911 στο γαλλικό περιοδικό SRELUNGA - οι πρώτοι ερευνητές του σπηλαίου. Η ο­μάδα θεωρεί ότι είναι απαραίτητη η αξιοποίηση του σπηλαίου και ζητά από την Εταιρία Σιδηροδρόμων Πελοπον­νήσου την κατασκευή ξενοδοχείου στον Κάψια και την οργάνωση υπηρε­σίας ξεναγών με σκοπό την ανάδειξη του.

          ΟΙ   ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ   ΕΡΕΥΝΕΣ  ΣΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ  ΠΛΟΥΤΟ

    Το 1976 ομάδα επιστημόνων αποτε­λούμενη από τον βιολόγο Αντ. Μπαρ-τσιώκα, τον γιατρό Κωνστ. Μερδενισιάνο και τον ανθρωπολόγο Κωνστ. Ζαφειράτο μελετούν τα ανθρωπολογικά ευρήματα και καταλήγουν ατό συμπέρασμα ότι τα οστά ανήκουν σε πιστούς, που πνίγηκαν στη μία και μοναδική με­γάλη πλημμύρα του σπηλαίου που συ­νέβη μεταξύ 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ, ε­νώ τελούσαν τα θρησκευτικά τους κα­θήκοντα. Δεν είναι γνωστό αν ήταν Χριστιανοί ή ειδωλολάτρες γιατί ενώ την ί­δια εποχή λειτουργούσαν οι κατακόμ­βες στη Μήλο (συνεπώς μπορεί να το χρησιμοποιούσαν Χριστιανοί), στην Αρ­καδία έχουμε το δεδομένο ότι οι κάτοι­κοι της περιοχής ήταν από τους τελευ­ταίους που ασπάστηκαν το Χριστιανι­σμό και μέχρι τον 5ο αιώνα έχουμε δείγματα τελετών αφιερωμένων στον Πάνα.

     Από τότε έγιναν πολλές προσπά­θειες αξιοποίησης του σπηλαίου - έ­χουν καταγραφεί προτάσεις της κοινοτικής αρχής του Κάψια το 1994, αλλά και ερωτήσεις στη Βουλή -από τους βουλευτές Πέτρο Κουναλάκη και  Σπύρο Δανέλλη (του Συνασπισμού) και Πέτρο Τατούλη (της Ν.Δ.) - οι οποίες, όμως έπεσαν στο κενό, καθώς η απά­ντηση του υπουργείου Πολιτισμού ήταν ότι "η επικινδυνότητα του σπηλαίου εί­ναι μεγάλη λόγω της σχέσης που υπάρ­χει μεταξύ του υδροφόρου ορίζονται και των καταβόθρων" και οποιεσδήπο­τε τεχνικές εργασίες δεν θα μπορού­σαν να αποκαταστήσουν την ασφάλεια των σπηλαίων.

      Βέβαια, η απάντηση αυτή έχει και τον αντίλογο της, αφού οι κάτοικοι του Κάψια και των Σημιάδων υποστηρίζουν ότι γνωρίζουν τη θέση μιας μεγαλύτε­ρης καταβόθρας η οποία αποστράγγιζε όλη την περιοχή, την οποία, όμως, έφραξαν οι Τούρκοι φεύγοντας από την Αρκαδία, με σκοπό να πλημμυρίσει ο ο­νομαστός και παραγωγικός κάμπος του Κάψια και έτσι να εκδικηθούν τους κατοίκους του.

   Πάντως, το σίγουρο είναι ότι η σύ­ντομη ολοκλήρωση του έργου δημιουρ­γεί νέες ελπίδες στους κατοίκους που πιστεύουν ότι η αξιοποίηση του σπηλαί­ου θα δώσει νέα ζωή σε ολόκληρη τη Μαντινεία.

                                             ΑΙΧΜΗ  της  Αρκαδίας  φύλλο 136/ 26-10-2004