Η λάσπη στην πολιτική δια μέσου των αιώνων

Η «λάσπη» στην Πολιτική μέσα στους αιώνες

Μπορεί σήμερα όλοι μας να κατηγορούμε και να καυτηριάζουμε το πολιτικό σύστημα, να σχολιάζουμε τις πράξεις των διαφόρων πολιτικών και με μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθούμε την μεταξύ τους ανταλλασόμενη λασπολογία.

Αλλά αυτά συνέβαιναν πάντα, ακόμα και πριν 100 χρόνια, ακριβώς, επί εποχής Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ο Βενιζέλος στην Ελλάδα

Το καλοκαίρι του 1909, Αύγουστο μήνα, ξέσπασε στην Αθήνα στρατιωτική επανάσταση στο Γουδί γνωστή ως κίνημα στο Γουδί. Τότε παραιτήθηκε η κυβέρνηση Ράλλη και σχηματίσθηκε καινούργια υπό τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη. Όμως, επειδή είχε δημιουργηθεί πολιτικό αδιέξοδο, ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος (η οργάνωση των αξιωματικών που είχε κάνει την επανάσταση), ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία, προσκάλεσε τον Βενιζέλο από την Κρήτη να αναλάβει την πρωθυπουργία. Ήλθε λοιπόν στην Αθήνα ο Βενιζέλος και, αφού είχε διαβουλεύσεις με τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και με εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου, εισηγήθηκε τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης και τη σύγκληση αναθεωρητικής Βουλής. Η Βουλή αυτή, όμως, θεωρήθηκε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για το καθεστώς. Ο Βενιζέλος σταμάτησε τότε όλες τις επαφές του κι ετοιμαζόταν να γυρίσει στην Κρήτη. Ο Γεώργιος Α΄, φοβούμενος κλιμάκωση της κρίσης, συγκάλεσε συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι του συνέστησαν να δεχθεί τη λύση Βενιζέλου. Ο βασιλιάς, μετά από πολλές αναβολές, συμφώνησε και ανέθεσε στον Στέφανο Δραγούμη (ήταν υπόδειξη του Βενιζέλου) να σχηματίσει κυβέρνηση που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. (Βικιπαίδεια)

Ο Βενιζέλος έφυγε ταξίδι στην Ελβετία έγιναν εκλογές στις 8 Αυγούστου 1910 και εξελέγη σχεδόν παμψηφεί βουλευτής Αττικής. Ο Δημήτριος Ράλλης υπέδειξε στον βασιλιά να βάλει τον Βενιζέλο στην κυβέρνηση. Στις 5 Σεπτεμβρίου ήλθε στην Αθήνα ο Βενιζέλος όπου έτυχε θερμής υποδοχής από τον λαό. Σε ομιλία του, παρουσίασε τις πολιτικές του θέσεις, τόνισε δε ότι η χώρα χρειαζόταν αναθεωρητική Βουλή ενώ ο κόσμος από κάτω φώναζε "Συντακτική". Η κυβέρνηση Δραγούμη, που δεν είχε τη δύναμη στη Βουλή ώστε να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούσε ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, παραιτήθηκε. Στις 19 Οκτωβρίου 1910 ο Βενιζέλος έγινε πρωθυπουργός. Επειδή, όμως, δεν είχε την πλειοψηφία στη Βουλή, στις 21 τη διέλυσε και προκήρυξε εκλογές, στις οποίες δεν πήραν μέρος τα παλιά κόμματα. Η καινούργια Βουλή αναθεώρησε το Σύνταγμα διαλύθηκε κατόπιν και προκηρύχθηκαν νέες εκλογές.

Την ίδια εκείνη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων πρωθυπουργού από το Βενιζέλο, άρχισαν σφοδρές ίντριγκες και λασπολογία. Ολοι κοίταζαν ποιος θα εξοντώσει ποιόν;

Μια ομάδα πολιτών επιτέθηκε κατά ενός πολύ προβεβλημένου ατόμου που το επώνυμό του είναι σχεδόν ταυτόσημο με εκείνο σημερινού πολιτικού, που όμως δεν έχει καμία σχέση, αφού ο ένας καταγόταν από τη Βόρειο Ελλάδα, και ο άλλος από την Πελοπόννησο.

Η ομάδα αυτή έστειλε στο Βενιζέλο την ακόλουθη επιστολή εναντίον του Οθωνα Ρουσόπουλου –γράφεται με ένα «σ», δείτε πιο κάτω ποιος ήταν – η οποία φυλάσσεται στο «Εθνικό Ιδρυμα Ελευθέριος Βενιζέλος».

«Εν Αθήναις τη 20 Οκτωβρίου 1910

Κύριε Πρόεδρε

Σύμπας ο Ελληνισμός παρακολουθεί .......... καί μετά μεγάλης συγκινήσεως τόν ανορθωτικόν αγώνα, όστις συντελείται υπό τήν ηγεσίαν Υμών. Ως δ΄ ό αγών ούτος είναι αγνός, αγνοί επίσης καί ανεπιλήπτου χαρακτήρος δέον νά ώσι πάντες οί μέλλοντες νά συντελέσωσι μεθ Υμών είς τήν αποπεράτωσιν τού ηρακλείου αληθώς άθλου όν αναλάβατε.

Εννοούμεν τούς μέλλοντας υποψηφίους βουλευτάς Φιλευθέρους, οίτινες πρέπει νά διακρίνονται ού μόνον επί αξία, αλλά και επί ασπίλω ιδιωτικώ τε και πολιτικώ παρελθόν των.

Επειδή όμως είνε φύσει αδύνατον να γνωρίζετε καλώς πάντα τά διεκδικούντα θέσιν έν τώ συνδυασμώ τών Φιλελευθέρων πρόσωπα, θεωρούμεν καθήκον ημών και νομίζομεν ότι συντελούμεν εις τον ανορθωτικόν αγώνα, γνωστοποιούντες Υμίν, ότι ό φερόμενος ως υποψήφιος Αττικοβοιωτίας κ. Οθων Ρουσόπουλος, εν Γερμανία, και υπήρξεν αρχαιοκάπηλος, εν Αθήνας δέ διέφθειρε καί ήρπασε την σύζυγον τού παιδικού φίλου, ευεργέτου καί συνεταίρου του κ. Γεράκη, μητέρα δύο τέκνων. Νομίζομεν ότι μόνον ό τελευταίος ούτος τίτλος είνε ικανός να απαλείψη τον Ρουσόπουλον έκ τού καταλόγου τών Φιλελευθέρων υποψηφίων.

Διατελούμεν μετά τιμής και σεβασμού ( 6 υπογραφές ευανάγνωστες)

Ευστράτιος Παπαγεωργίου

Β. Χαρίτων

Κ. Βλαδίμηρος

Ιωάννης Κ. Φιλιππίδης

Γ.Π.Σαραντόπουλος

Ν. Κ.Μουτζόπουλος

Δεν γνωρίζουμε αν κάτι από αυτά είναι αλήθεια. Γεγονός όμως είναι ότι πολύ πριν, στα 1900 περίπου, ο συνεταίρος του Οθωνα Ρουσόπουλου, στη δημιουργία της «Βιομηχανικής και Εμπορικής Ακαδημίας», Ιωάννης Γεράκης αποχώρησε από την Ακαδημία. Αιτία; Κανείς δεν ξέρει.

Αλλά οπωσδήποτε η επιστολή μαρτυρεί λάσπην, αφού κι αν υπήρξε κάποιο γεγονός, δεν γνωρίζουμε κάτω από ποιες συνθήκες υπήρξε. Ιδίως αφού δεν διεταράχθη η οικογένεια Ρουσόπουλου - τότε ο Οθων Ρουσόπουλος ήταν 55 ετών.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Αθανάσιος Ρουσόπουλος (1823-1898) ήταν Φιλόλογος και Αρχαιολόγος από το Βογάτσικο της Μακεδονίας. Το 1855 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής της Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1860 τακτικός, το δε 1868 μετετέθη στην έδρα της αρχαιολογίας. Έγραψε: «Ελληνική αρχαιολογία», «Εισαγωγή εις τον Θουκυδίδην», «Έγχειρίδιον Ελληνικής αρχαιολογίας», «Ό Παρθενών» (όπου κηρύσσεται εναντίον πάσης διορθώσεως του Παρθενώνος), «Όδηγός των φοιτητών του πανεπιστημίου "Οθωνος», «Περί Ζαμόλξιδος» και πολλές άλλες μελέτες.

Γιος του ήταν Ο Οθων Ρουσόπουλος (1855-1922) που γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Σπούδασε χημεία στα πανεπιστήμια Αθηνών και Βερολίνου. Δίδαξε χημεία στις σχολές Ευελπίδων και Δοκίμων. Διετέλεσε χημικός του Αρχαιολογικού Μουσείου, και πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην εύρεση και τελειοποίηση του τρόπου καθαρισμού και συντήρησης των αρχαιολογικών ευρημάτων της Αρχαιολογικής Εταιρείας και του Αρχαιολογικού Μουσείου.

Διαφήμιση της Ακαδημίας στο "ΝΟΥΜΑ" του 1907 Επιτάφια πλάκα στο Α Νεκροταφείο

Στις 5 Μαϊου του 1901, ο Όθων Ρουσόπουλος ανακοίνωσε πανηγυρικά ότι ο καθαρισμός των χάλκινων ευρημάτων που προέρχονταν από τη θαλάσσια περιοχή των Αντικυθήρων (Μηχανισμός Αντικυθήρων κλπ) έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Ο ίδιος δήλωσε ότι τα ευρήματα στην αρχή τα έβαλαν μέσα σε αποσταγμένο νερό για να απομακρυνθεί το αλάτι και στη συνέχεια προχώρησαν στη «δι’ υδρογόνου εν τω γεννάσθαι αναγωγή...».

Το 1894 ιδρύθηκε στον Πειραιά η «Εμπορική και Βιομηχανική Ακαδημία Ρουσόπουλου», από τον χημικό Οθωνα Ρουσόπουλο και τον φυσικό Ιωάννη Γεράκη με την οικονομική ενίσχυση του γνωστού βιομήχανου και δημάρχου Πειραιά Θεόδωρου Ρετσίνα, σαν «ιδιωτικόν ίδρυμα ανωτέρας τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης» σύμφωνα με το καταστατικό της, «και με σκοπό την θεωρητικήν εκπαίδευσιν και πρακτικήν εξάσκησιν των βιομηχάνων και ιδίως των χημικών βιομηχάνων». (Δείτε περισσότερα)

Συνέβαλε δια διαλέξεων, άρθρων και λοιπών ενεργειών στην ίδρυση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, το δε 1914 διετέλεσε και γενικός γραμματέας του. Το 1915 εξελέγη βουλευτής Φλωρίνης. Εξέδιδε το μηνιαίο «Δελτίον της Βιομηχανικής και Εμπορικής Ακαδημίας» και έγραψε: «Θεμελιώδεις γνώσεις της Χημείας», «Έμπορευματολογία», «Χημεία ανόργανος και οργανική», «Χημική ονοματολογία», «Οινολογικά», κλπ.

Η Ελένη Ρουσοπούλου (1870-1950) ήταν η σύζυγος του Οθωνα εκ της οικογενείας Ναούμ της Καστοριάς, γεννηθείσα στη Λειψία. Σπούδασε στη Γερμανία, και στο πατρικό της σύχναζαν οι σπουδάζοντες εκεί Ελληνες. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε τον Οθωνα Ρουσόπουλο ήρθε στην Αθήνα και πρωτοστάτησε με την Καλλιρόη Παρρέν στη γυναικεία κίνηση. Υπήρξε εκ των Ίδρυτριών του Λυκείου Ελληνίδων και των οργανωτριών του πρώτου εθνικού γυναικείου συνεδρίου. Διετέλεσε επί σειράν ετών αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ελληνίδων, από του 1933 δε ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού «Έλληνίς». Κατά τον Έλληνοϊταλικό πόλεμο και την Κατοχή ανέπτυξε έντονη κοινωνική και φιλανθρωπική δράση.

Η Αγνή Ρουσοπούλου (1901-1977) ήταν κόρη των Οθωνα και Ελένης, και γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών και Λειψίας. Δικηγόρος, φεμινίστρια, συγγραφεύς, 'Εκ των πρώτων Ελληνίδων δικηγόρων, προκειμένου να διαγωνιστεί το 1929 ως εισηγητής του Συμβουλίου Επικρατείας, προκάλεσε την απόφαση 42/1929 του δικαστηρίου τούτου, δια της οποίας οι γυναίκες αποκλείονταν του δικαστικού κλάδου. Ως στέλεχος των κυριωτέρων γυναικείων σωματείων αγωνίστηκε για την ισοπολιτεία της Ελληνίδας. Το 1930-1932 συμμετέσχε των Βαλκανικών διασκέψεων που οργανώθηκαν υπό του Α. Παπαναστασίου. Το 1934 πρωτοστάτησε στην εισαγωγή του μαθήματος «Αγωγή του πολίτου» στη μέση εκπαίδευση και δίδαξε το μάθημα στο Μαράσλειο και πλείστα άλλα σχολεία. Κατά την Κατοχήν σημείωσε ζωηρή κοινωνική και αντιστασιακή δράση. Το 1955 εξελέγη σύμβουλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και αργότερα αντιπρόεδρος του Ταμείου Προνοίας Δικηγόρων (ή πρώτη γυναίκα στις θέσεις αυτές). Κατά τις εκλογές του 1974 ήταν υποψηφία της ΕΔΗΚ-ΝΔ. Κυριότερα έργα της: «Τι πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης», «Όδηγός Ιδρυμάτων Κοινωνικής Προνοίας», «Πρώτα στοιχεία Κοινωνικής Προνοίας», «Ή γυναικεία εργασία», «Ή μετανάστευσις» και πλείστα άρθρα και μελέτες σε νομικά και οικονομολογικά περιοδικά, Ελληνικά και ξένα.

Η Πολυξένη Ρουσοπούλου - Ματέϋ (1902-1999). Καθηγήτρια της ρυθμικής, μουσικής, ήταν η δεύτερη κόρη των Οθωνα και Ελένης. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Γερμανία μουσική και ρυθμική. Το 1925 παντρεύτηκε τον Ρουμανικής καταγωγής ζωγράφο Γ. Ματέϋ, εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο και έπαιρνε μέρος ως σολίστ σε συναυλίες στη Γερμανία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα. Επανελθούσα το 1931 στην Ελλάδα συνεργάσθηκε για 4 χρόνια με τη σχολή Κούλας Πράτσικα. Το 1937 ίδρυσε σχολή γυμναστικής και ρυθμικής στην Αθήνα και συνεργάσθηκε με το Έθνικό Θέατρο (χορογραφία «Ιππολύτου»). Το 1950 εμφάνισε δια πρώτη φοράν στην Ελλάδα χορόδραμα με συνεργασία Ελλήνων μουσουργών και ζωγράφων. Συνεργάτις του Γερμανού συνθέτου Κάρλ "Ορφ, ή Πολυξένη Ρουσοπούλου εφάρμοσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το μουσικοπαιδαγωγικό σύστημα, που εισήγαγε ο Ορφ .

Δείτε για Ρουσόπουλο και εδώ

ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

9-12-10

Κεντρική σελίδα