Οι νοσταλγίες
ενός δημοσιογράφου
του
δημοσιογράφου Γιώργου Τσιούνη
Νοσταλγώ…
Νοσταλγώ την εποχή που έφηβος ων «ρούφαγα» τον τύπο ως λαθραναγνώστης των περιπτέρων, αλλά και ως… νόμιμος αναγνώστης των εφημερίδων που έφερναν στο σπίτι οι μακαρίτες παππούδες, πατέρας και μπαρμπάδες μου.
Νοσταλγώ την εποχή που διάβαζα λέξη – λέξη, αράδα – αράδα με ιδιαίτερη προσοχή το υπέροχο παλιό «ΕΘΝΟΣ» (όχι ότι δεν είναι καλό και το νέο), που κάθε μεσημέρι στις 2.30, μετά τη δουλειά του στο υπουργείο Τ.Τ.Τ., έφερνε στο σπίτι ο πατέρας μου.
Το διάβαζα, το μελετούσα και απολάμβανα την «ευωδιά» της μελάνης του!!
Και ο μπαμπάς χαμογελώντας έλεγε : «Άστον να διαβάζει, μαθαίνει»
Νοσταλγώ την εποχή (πριν από 59 ακριβώς χρόνια – καλοκαίρι ήταν) που πάτησα το πόδι μου, για πρώτη φορά, σε γραφείο εφημερίδας, με οραματισμό την δημοσιογραφική επαγγελματική μου σταδιοδρομία, παρά τις, τότε, δύσκολες μέχρι άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στον χώρο των μικρών, των θεωρούμενων φτωχών εφημερίδων που ήταν και οι περισσότερες.
Νοσταλγώ την… γοητεία αυτών των δυσκολιών, θυμάμαι την ανέχεια που μας πρόσφεραν, τις στερήσεις, αλλά και τον ωραίο αγώνα που κάναμε με αυταπάρνηση, μικροί – μεγάλοι, για να σταθούμε στα πόδια μας, να επιβιώσουμε, να προκόψουμε, για να ζήσουν οι εφημερίδες μας.
Νοσταλγώ τις παλιές, τις πραγματικές εφημερίδες, εκείνες με τις λίγες μεν σελίδες μεγάλου σχήματος αλλά γεμάτες ειδήσεις, ρεπορτάζ, καμπάνιες, άρθρα, σχόλια…
Νοσταλγώ τις εφημερίδες με την «Ζωή της πόλεως», τις επιφυλλίδες, τα χρονογραφήματα των κορυφαίων χρονογράφων – δημοσιογράφων, ακόμη και τις στήλες της…κοσμικής ζωής.
Νοσταλγώ τα «επί του πιεστηρίου», τα «τελευταία ώρα», τα «Υστάτη στιγμή».
Νοσταλγώ τις πιο παλιές, αυτές των παιδικών χρόνων μου θα έλεγα, την «Πρωία», την παλιά «Εστία» των Κύρου, το «Ελληνικόν Μέλλον» του Ευστρατίου, τα «Καθημερινά Νέα» του αξέχαστου Λουκή Ακρίτα που πρόσφερε ακόμη και τη ζωή του στα κοινά και στην δημοκρατία, το «Ελληνικόν Αίμα» του Λάζαρου Πηνιάτογλου, την σοσιαλιστική «Μάχη» των Σβώλου – Τσιριμώκου.
Νοσταλγώ το «Ελεύθερον Βήμα» και τα «Αθηναϊκά Νέα» του Δημήτρη Λαμπράκη, το «Εμπρός» του Καλαποθάκη, τον «Ασύρματο», την παλιά «Βραδυνή» με διευθυντή τον Λεωνίδα Mπορτολή και το αρχισυντακτικό τρίο Κλάρα – Ρέπα – Πετρομανιάτη.
Νοσταλγώ τον «Ελεύθερο» του γίγαντα Δημήτρη Πουρνάρα, τον «Φιλελελεύθερο», την «Αλλαγή», την «Αθηναϊκή».
Νοσταλγώ τη φωνή του εφημεριδοπώλη : «ΕΘΝΟΣ, ΝΕΑ, ΒΡΑΔΥΝΗ, Η ΕΛΕΕΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ»
Νοσταλγώ την πρωινή μας εφημερίδα ριγμένη σχεδόν αξημέρωτα ακόμη, κάτω από την πόρτα και επίσης νοσταλγώ το διάβασμα του τύπου στο λεωφορείο, από τους αναγνώστες που πήγαιναν το πρωί στη δουλειά τους και αργά το μεσημέρι όταν επέστρεφαν.
Νοσταλγώ… Νοσταλγώ πολλά που τώρα ψάχνω και δεν βρίσκω στις πλούσιες πλέον σε σελίδες και ύλη εφημερίδες.
Βρίσκω δισκάκια ήχου και εικόνας, πολυτελείς περιοδικές εκδόσεις, βιβλία τσέπης και άλλα, λοταρίες για σπίτια, αυτοκίνητα, σκούτερ, ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη. Κάποιες εβδομαδιαίες εκδόσεις προσφέρουν κουβέρτες, μαξιλαροθήκες, παπλώματα, τσάντες, γραβάτες, αρώματα και τελευταία… πολυθρόνες για την πλαζ!!
Δίκαια λοιπόν νοσταλγώ τον τύπο των νεανικών, των εφηβικών και των πρώτων χρόνων της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας.
Επειδή όμως θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής εξομολογούμαι, ότι αγοράζω σωρηδόν τις σύγχρονες εφημερίδες, κρατώ τις προσφορές και ρίχνω μια γρήγορη ματιά κυρίως στις πρώτες σελίδες τους και μετά, κατ’ ευθείαν, στην ανακύκλωση.
Τώρα τι θα κάνω τις χιλιάδες DVD, CD και τα βιβλία – βιβλιαράκια που έχω μαζέψει και πού τα αρχειοθετώ είναι άλλο θέμα.
Εκείνο που φοβάμαι είναι ότι οι εγγονές μου που θα τα βρουν θα πουν : «Για δες τι… έκανε ο παππούς μας και ξόδευε τη σύνταξή του». Και καλά να πουν μόνον αυτό και όχι τίποτα χειρότερο…
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΤΣΙΟΥΝΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΕΣΗΕΑ & ΔΙΕΘΝΟΥΣ
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
(παλαίμαχος – νοσταλγός)