Στα 194 χρόνια ύπαρξης του ν

Προσαρτημένο στο http://www.koutouzis.gr/Poros-Rosoi.htm

Στα 194 χρόνια ύπαρξης του νέου Ελληνικού Κράτους, μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν, οι ρόλοι μένουν ίδιοι!

Διαβάστε, θυμηθείτε γεγονότα και καταλήξτε!

Ο ήρωας Τσάμης (Δημήτρης) Καρατάσος

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ευθύς εξ αρχής απόκτησε πολλούς εχθρούς, για διάφορους λόγους, επειδή κάποιοι έχασαν τη μάσα, επειδή κάποιοι άλλοι την επεδίωκαν και πάει λέγοντας…..

Ενας από τους φανατικούς διώκτες του ήταν ο Δημήτριος ή Τσάμης Καρατάσος (γεννήθηκε στο Διχαλεύρι (Στενήμαχο) Νάουσας το 1798 και πέθανε στο Βελιγράδι 1861)

Ηταν γιὸς τοῦ Ἀναστάσιου Καρατάσου, ἀρματολοῦ τῆς Μακεδονίας, αγωνιστής του 1821. Τὴν περίοδο τῆς Ἐπανάστασης ἔδρασε στὶς Βόρειες Σποράδες καὶ τὴν Εὔβοια. Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1828 ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας στὴν Ἀνατολικὴ Στερεὰ Ἑλλάδα. Φανατικὸς ἀντικαποδιστριακὸς πρωτοστάτησε σὲ ἀποτυχημένες ἐξεγέρσεις κατὰ τοῦ κυβερνήτη.

Στασιαστική κίνηση για ανατροπή του Κυβερνήτη εκδηλώθηκε το Μάϊο του 1831 από τον ταγματάρχη Τσάμη Καρατάσο στην Αταλάντη της Φθιώτιδας, αλλά δεν υποστηρίχτηκε ουσιαστικά από κανένα άλλο πολιτικό ή στρατιωτικό ηγέτη, απέτυχε και εκείνος κατέφυγε στην Ύδρα.

Από εκεί τον Ιούλιο – Αύγουστο 1831, έδρασε πλάι στον Χριστόδουλο Μέξη στα γεγονότα του Πόρου.

Στις 22 Ιουλίου και εν αναμονή της άφιξης στον Πόρο των Αγγλογάλλων μοιράρχων, ο Μιαούλης αφού καθησυχάζει πάλι τους Υδραίους ότι από μέρους του δεν θα δοθεί η παραμικρή αιτία, τους ζητάει να στείλουν από την Ύδρα στη Ρούμελη τον Τσάμη Καρατάσο να φέρει τα στρατεύματά του στο Γαλατά για αντιπερισπασμό, κάτι που απορρίφθηκε από τους Υδραίους.

Γι αυτές του τις κινήσεις ο Καρατάσος είχε παραπεμφθεί σε δίκες αλλά δεν είχε ποτέ εμφανισθεί και ήταν φυγόποινος και φυγόδικος μαζί.

Συνεπεία αυτών, στις 10 Αυγούστου 1931 ο Κωνσταντίνος Αξελός, λοχαγός Επιθεωρητής της Κεντρικής Στρατιωτικής Σχολής, εισηγητής του Α Διαρκούς Συμβουλίου που συνεδρίαζε στο Ναύπλιο,εισηγήθηκε και αποφασίστηκε να γίνει «έρευνα για τον φυγόδικο αυτό, και κάθε πολίτης είχε υποχρέωση να φανερώσει τον τόπο διαμονής του (γράφει η Γενική Εφημερίς της Ελλάδος φύλλο 64/183).

Αλλά ο Καρατάσος ουδέποτε συνελήφθη.

Με τὴν ἐγκαθίδρυση τῆς βασιλείας ἔγινε ὑπασπιστὴς τοῦ Ὄθωνα. Συμμετεῖχε ἐνεργὰ ὡς «ἀρχιστράτηγος τῆς Μακεδονίας» στὸ ἀπελευθερωτικὸ κίνημα τῆς Χαλκιδικῆς τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1854.

Γιατί ήθελαν να δολοφονήσουν τον Καποδίστρια;

Όπως αναφέρεται στις Ιστορικές Αναμνήσεις του γραμματέα του Νικόλαου Δραγούμη (εκδόσεις ΕΡΜΗΣ), «Το φανερό βασικότερο αίτημα των πολέμιων του Καποδίστρια ήταν το Σύνταγμα, κι αυτό ακούγεται πολύ λογικό. Ωστόσο ενώ οι Έλληνες δεν κέρδισαν Σύνταγμα ούτε επί Όθωνα -τουλάχιστον μέχρι το 1843- οι αντιδράσεις δεν ήταν τόσο ακραίες, γεγονός που δείχνει πως άλλα ήταν τα πραγματικά αντιπολιτευτικά κίνητρα αρκετών “συνταγματικών”, όπως ονομάζονταν τότε οι πολέμιοι του Καποδίστρια.
Ο Καποδίστριας πάντως πίστευε πως ο ελληνικός λαός δεν ήταν ώριμος για Σύνταγμα.

Ο Κυβερνήτης ήξερε πως θα τον δολοφονήσουν. Ηταν κάτι που κυκλοφορούσε ευρύτατα στο Ναύπλιο και τόχε μάθει.

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης (Ιστορία κωμικοτραγική του Νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους) αναφέρει:

«Ναύπλιο, Σεπτέμβριος 1831:

          Ατμόσφαιρα αγωνίας επικρατεί στην πόλη. Φήμες κυκλοφορούν παντού πως επίκειται δολοφονία του Καποδίστρια. Οι οπαδοί του γαλλικού κόμματος συνωμοτούν φανερά χωρίς να συλλαμβάνονται. Ο Απόλλων, η εφημερίδα του Πολυζωίδη, μαίνεται εναντίον του “τυράννου που καταπιέζει και βασανίζει τον λαό του”. Οι πρέσβεις Αγγλίας και Γαλλίας δείχνουν σκανδαλώδη εύνοια προς τους στασιαστές Ύδρας και Μάνης επηρεάζοντας έτσι πολλά κυβερνητικά στελέχη. Τρικούπης και Ζωγράφος αναχωρούν για το Άργος προσπαθώντας να πείσουν φίλους και γνωστούς να προσχωρήσουν στο κίνημα της Ύδρας.
     Ο Καποδίστριας έχει χάσει τον έλεγχο της αστυνομίας που πλέον αδρανεί, ενώ ο στρατός του στερείται τις υπηρεσίες των δυνάμεων του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά που παραμένουν στη Μεσσηνία φρουρώντας τους Μανιάτες. Αλλά και στη θάλασσα, η Ύδρα έχει την υπεροπλία μετά από την πυρπόληση των κυβερνητικών σκαφών από τον Μιαούλη και την αιχμαλωσία και πυρπόληση άλλων τριών κυβερνητικών σκαφών από τους Μανιάτες σε συνεργασία με το γαλλικό ναυτικό.
      Η κατάσταση για τον Καποδίστρια είναι απελπιστική. Το περιβάλλον του τον πληροφορεί πως οι Μαυρομιχάληδες έχουν αγοράσει τις τελευταίες μέρες έξι πιστόλια. Αρκετοί προσπαθούν να τον πείσουν να μην κυκλοφορεί μόνος του στους δρόμους του Ναυπλίου και να διατάξει την παρακολούθηση ή την απομάκρυνση των υπόπτων. Ο Καποδίστριας αρνείται κατηγορηματικά να λάβει την παραμικρή προφύλαξη.
     “Οι Έλληνες δε θα φθάσουν ποτέ μέχρι του σημείου να με δολοφονήσουν. Θα σεβασθούν την λευκήν κεφαλήν μου…”
      “Εάν οι Μαυρομιχαλαίοι θέλουν να με δολοφονήσουν, ας με δολοφονήσουν. Τόσον το χειρότερον δι’ αυτούς. Θα έλθη κάποτε η ημέρα, κατά την οποίαν οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου”.

Εν τω μεταξύ οι συνωμότες ενεργούν στο Άργος μέχρι και μυστικούς εράνους για να πληρώσουν τους δολοφόνους του Καποδίστρια. Όταν φτάνουν στο σημείο να ζητήσουν την οικονομική συνδρομή του Δ. Υψηλάντη, που ήταν κι αυτός εναντίον του Καποδίστρια, ο Υψηλάντης τους απαντάει:
“Όχι, ο Καποδίστριας δεν είναι τύραννος και η τυραννοκτονία δεν είναι αρετή. Εάν ήτο, εγώ ο ίδιος θα τον εφόνευα. Δεν θα εμίσθωνα δολοφόνους”.

Πηγή: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών

Η δραματική επιστολή της Ρωξάνδρας

Στην τελευταία της επιστολή προς τον Καποδίστρια η παντοτινή του αγαπημένη Ρωξάνδρα Στούρτζα ζητάει από τον Καποδίστρια να φυλάγεται:

«Έμαθα ότι δεν δέχεσθε με κανένα τρόπο να σας φρουρούν. Ότι αρνείσθε να σας συνοδεύουν σωματοφύλακες. Γνωρίζοντας την γενναιότητα και την ακεραιότητα του χαρακτήρα σας, ήμουν σίγουρη για την άρνησή σας. Γιατί όμως δεν σκέπτεσθε ότι η δυστυχισμένη πατρίδα μας σας εξέλεξε ως πρώτο Κυβερνήτη της και σας έχει απόλυτη ανάγκη για την σωτηρία της, από τόσους εχθρούς, ξένους και ιδικούς μας, που επιβουλεύονται, με άλλους καταχθόνιους τρόπους, την ελευθερία και την ανεξαρτησία της; Γιατί δεν συλλογίζεσθε τον δυστυχισμένο λαό της που είσθε το μόνο πρόσωπο στο οποίο, με τη σοφή διαίσθησή του, έχει στηρίξει όλες τις ελπίδες του και τα όνειρά του επάνω σας, δικαιολογημένα; Αυτόν τον λαό που σας λατρεύει κυριολεκτικά, που σας φωνάζει “πατέρα”, που σας βλέπει ως το μοναδικό σωτήρα του από τη σκληρή εκμετάλλευση των παλαιών “αρχόντων” του; Οι χιλιάδες τα ελληνόπουλα, που τους προσφέρατε την πατρική σας στοργή, προστασία, αγάπη, μόρφωση, σχολειά, μουσική, τέχνες, δεν σας συγκλονίζουν; Δεν σκέπτεσθε ότι θα μείνουν ορφανά, χωρίς πατέρα;

(Η επιστολή αυτή έφτασε στο Ναύπλιο όταν ο Καποδίστριας είχε δολοφονηθεί).

Πηγή: το βιβλίο της Ελένης Ε. Κούκου “Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ Ρ. ΣΤΟΥΡΤΖΑ – ΜΙΑ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ.

imgres Αραγε πότε θα ξανασυναντηθούμε;

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η τελευταία επιστολή του Καποδίστρια προς την Ρωξάνδρα.

Αγαπητή μου φίλη Ρωξάνδρα, Μη με ξεχνάς ποτέ στις προσευχές σου, τις έχω ανάγκη! Θέρμαινε και ενίσχυε με αυτές τη θέση που κατέχω στη σκέψη σου και στην καρδιά σου, όπως και εγώ θερμαίνω με τις δικές μου προσευχές τη θέση που κατέχεις και εσύ μέσα στη δική μου σκέψη και στη δική μου καρδιά. Αν ημπορούσα να σου ειπώ πόσο θα ήθελα να σε είχα κοντά μου, πόσο νοιώθω την απουσία σου, ιδιαίτερα τώρα που με κυκλώνουν τόσες αγωνίες.
Σε χαιρετώ, αγαπητή μου φίλη. Αραγε πότε θα ξανασυναντηθούμε;».

Απόπειρα δηλητηρίασης με τον καφέ

Ο Λάζαρος Κουντουριώτης είχε προσπαθήσει να δηλητηριάσει τον Καποδίστρια όπως αναφέρει ο Παναγιώτης Καλεβράς στο βιβλίο του «Επιστολαί» 1856:

« Μετά τον εμπρησμό του εν Πόρω Ελληνικού στόλου, καταστραφέντος εν Υδρα, συνελθόντων τον συνωμοτών του Ροπάλου τοῦ Ηρακλέους δια του Ανδρέου Μιαούλη, και κατά προτροπή του Α. Μαυροκορδάτου, και του Λαζάρου Κουντουριώτη, οπαδών απάντων το Αγγλικού κόμματος, παρευρέθην εν μια πρωία εις του Κυβερνήτη, ἔχων καθ' εκάστην ελευθέρα την είσοδον.

Ο υπηρέτης Νικολέτος, φέρων προς αὐτὸν τον συνήθη καφὲ και θέσας επὶ της τραπέζης, είπε μετά φωνής αγρίας:

«Λάβετε τον καφέ εξοχότατε.»

Παραξενευθείς ο Κυβερνήτης δια τον παράτολμο και ασυνήθιστο τούτο τρόπο, είπε:

«Πώς; τί λέγεις; τί ἔπαθες; ουδέποτε άλλοτε ἐφέρθης κατ' αυτὸν τὸν τρόπον; τί συνέβη; τί τρέχει;

Σ’ εφαρμάκωσα, διὰ του καφέ, εἶπε, λαβὼν εἰκοσιπέντε χιλιάδες γρόσια ιδοὺ καὶ τὰ χρήματα, (δείξας αὐτὰ εἰς δούπιας τῆς Ἱσπανίας).

–Τὶς σου τα ἔδωσε, και πόθεν τα έφερον, ηρώτησεν ὁ Κυβερνήτης.»

-Απὸ την Ὕδραν Ὑδραῖος τις ρακενδύτης καὶ ἄγνωστος ἐλθὼν ανήγγειλεν ότι ὁ Λάζαρος Κουντουριώτης έπεμψε τὸ ποσὸν τοῦτο πρὸς εμὲ, εκτὸς άλλων ὑποσχεθέντων βραβείων, διὰ να βάλω ο ἴδιος το δηλητήριον εις τον προσφερόμενον τῷ Κυβερνήτῃ καφέ. -Υπεκρίθην ότι ἐνέδιδον προς εξακρίβωσιν τῆς προκειμένης δολοφονίας, υποσχεθεὶς πάσαν εχεμύθειαν ο δε ρακενδίτης εκεῖνος ἰδὼν την πράξιν εκτελούμενην, και πιστεύων εις τους λόγους μου, ανεχώρησε παρὰ χρῆμα.

Ηθελαν όλοι να γίνουν ….πρίγκιπες

Ο Κυβερνήτης υπεδείκνυε ταραχήν τινα ενδόμυχον και εμπόδισε την αποχώρησίν μου απὸ του δωματίου καθ' ήν στιγμὴν εἰσῆλθεν ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, όλως εξηγριωμένος, μεταβὰς δι' αδείας απὸ τῆς φυλακῆς. Απεσύρθην εις το παρακείμενον δωμάτιον ἐξ οὗ ήκουσα τας αγερόχους ταύτας λέξεις:

«Κορφιάτη, σε κατέστησα Σουλτάνον, χρεωστεῖς να με διορίσεις βιζύρην, διότι ήμην μπέης της Σπάρτης ανέκαθεν και τώρα ουδὲν ειμὶ ονόμασόν με πάλιν μπέην της Σπάρτης, και κήρυξον τὴν Σπάρτην καθέδραν της Ελλάδος, ως το πάλαι υπῆρχε.» και άλλα τοιαύτα.

-Ο Κυβερνήτης απήντησεν αταράχως: Γέρων αυτός ο τίτλος είναι Τούρκικος, και ουχὶ Ελληνικὸς κατεστράφησαν οι Τούρκοι, κατεστράφησαν και τα αξιώματα και οι νόμοι και πάσα εξουσία αυτῶν. Η Ελλάς ούτε είχεν, ούτε έχει τοιούτους τίτλους, ουδεμία συνέλευσις ενέκρινε τα τοιαύτα αξιώματα και ουδέν δύναμαι εγὼ, άνευ της συγκαταθέσεως του έθνους.

-Ο Μαυρομιχάλης απήντησε: «Θα το κάμῃς θέλεις και δέν θέλεις ημεῖς σ' εφέραμεν, ημείς σε διώκομεν.»

Ταύτα ειπὼν μετ' οργῆς και εκδικήσεως απῆλθεν. Ολος εγώ τότε τεταραγμένος προέβην ενώπιον τοῦ Κυβερνήτου.

-«Βλέπεις, είπε, Καλεβρᾶ, οποία άγρια θηρία κατασπαράττουσι την τάλαιναν Ἑλλάδα! Ὁ Μαυρομιχάλης, ήκουσες ιδίοις ωσὶ, ζητεί να κηρύξω αυτὸν Πρίγγιπα της Σπάρτης και την Σπάρτην καθέδραν της Ἑλλάδος,ο Κουντουριώτης της Ὕδρας, ο Μαυροκορδάτος του Μισολογγιοῦ, ο Κωλέτης τῆς Ἠπείρου, και άλλοι μικρότεροι τούτων θέλουσι να γίνωσι Κόμητες και Δοῦκες κατὰ τας επαρχίας αυτῶν, ως αν αυτοὶ έσωσαν την Ἑλλάδα…… Πηγή: Καρζῆς Νικόλαος (www.kapodistrias.info)

Ερευνα: Βασίλης Π. Κουτουζής 2015