Τα τρισέγγονα του πρίγκιπα

 

     Γιουσούπωφ μεγαλώνουν στην Αθήνα  

 

 

        Στην Αθήνα μεγαλώνουν δυο κοριτσάκια,  8 ετών και  6 ετών, που από τη  μία πλευρά – της μητέρας - έχουν   ρωσικό  πριγκιπικό  αίμα.

        Είναι  οι δύο κόρες του εφοπλιστή Αν. Βαμβ.  και της   Τατιάνας . Η  Τατιάνα είναι κόρη της κοντέσας  Ξένιας Σερεμέτιεφ  και του μεγαλοεπιχειρηματία  Ηλ. Σ.

        Η  Ξένια Σερεμέτιεφ  είναι κόρη   της Ιρίνα (Ιννα)  Γιουσούπωφ, κόρης του πρίγκιπα  Φελιξ Γιουσούπωφ  και της  Ιρίνα Αλεξάντροβνα πριγκίπισας της Ρωσίας.  Του Φέλιξ  Γιουσούπωφ  που κατά δική του ομολογία   σκότωσε τον Ρασπούτιν.

        Τα κοριτσάκια λοιπόν αυτά   είναι τρισέγγονα του Φέλιξ Γιουσούπωφ.    

        Αυτήν την τελευταία, την  Ιρίνα Αλεξάντροβνα, γνώρισα το 1968 στην Αθήνα με την ευκαιρία  της προβολής της ταινίας  « Εγώ σκότωσα τον Ρασπούτιν».  

 

                                      Και πάλι ταινία  

                           

        Η ιστορία του   θρυλικού  Ρώσου μοναχού  Ρασπούτιν  τελευταία ξανάγινε ταινία,  γυρίστηκε  στη Ρωσία  με έγκριση του Πούτιν,  και πρόκειται να προβληθεί και στην Ελλάδα. Τον Ρασπούτιν  υποδύθηκε ο Ζεράρντ Ντεπαρτιέ, Η ταινία  αφηγείται κατά κύριο λόγο τα δυο τελευταία χρόνια (1914-1916) της ζωής του «μαύρου μοναχού» όπως τον ονόμαζαν, και αναφέρεται στις  δολοπλοκίες του και τη στενή του σχέση με την τελευταία μοναρχική οικογένεια της Ρωσίας, του Τσάρου Νικόλαου  Β' και  της συζύγου του, Αλεξάντρας την οποία   υποδύεται  η Φαννύ Αρντάν.

      Το Νοέμβριο του 1968  προβλήθηκε στην Αθήνα  μια άλλη  ταινία με τον τίτλο  «Εγώ σκότωσα το Ρασπούτιν»,   το σενάριο της οποίας είχε γράψει ο  φυσικός, πραγματικός,   πρωταγωνιστής της υπόθεσης,  πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούπωφ, που διέμενε  στο Παρίσι.   Στην ταινία εμφανιζόταν και ο ίδιος ο Γιουσούπωφ την  οποία προλόγιζε:   

      « Tη  νύχτα  της  29ης προς την 30η Δεκεμβρίου 1916,  προσκάλεσα  το διαβολοκαλόγερο  Ρασπούτιν στο σπίτι μου, στο Πέτρογκραντ, για να τον δηλητηριάσω. Όταν, παραδόξως, αυτό δεν  τον πιάνει, τον πυροβολώ  ξανά και ξανά. Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει, οι σκέψεις μου είχαν θολώσει. Με έπνιγε η μανία και το μίσος. Με έπιασε κάτι σαν κρίση. Όρμησα πάνω του και άρχισα να τον χτυπάω με ένα ρόπαλο από καουτσούκ, σαν να με είχε πιάσει τρέλα»,  αφηγήθηκε   ο πρίγκιπας.

 

                                                       Η πριγκίπισσα   και  εγώ

 

        Την διαφημιστική προβολή αυτής  της ταινίας στην Αθήνα είχε αναλάβει ο γνωστός διαφημιστής  Παύλος Πισσάνος, με τον οποίο συνεργαζόμουν. Σε συσκέψεις  που κάναμε, ψάχναμε τρόπους για να ανεβάσουμε το  «πρεστίς»  της ταινίας.

        Τότε  σκεφτήκαμε  να  βρούμε και να καλέσουμε στην πρεμιέρα την κόρη του πρίγκιπα Γιουσούπωφ, Ειρήνη, που έμενε  κάπου στην Αθήνα.  Κανείς δεν ήξερε ακριβώς  πού.  Διότι απέφευγε  τη δημοσιότητα.

        Όμως η κόρη της   δεν έκανε το ίδιο.

        Την πρωτοχρονιά του 1961  την βρίσκουμε στην δεξίωση  που  δόθηκε   από το Μ. Αυλάρχη  και την  κα  Δ. Λεβίδη  στην οικία τους  στο  Χαρβάτι.

Για τη δεξίωση γράφει η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

      «……..Παραβρέθηκαν…..οι ….κ. Ι. Στράτος, ο κ. Ν. Λαντιέ, ο κ. Κατραμόπουλος, η δνις Φλωράνς Λαλουέτ, η δνις Μαρία - Λάουρα Μαρκέτη, η δνις Σεσίλ Φουκς, η δνις Σαπιέχα, η δνις Ρίτα Δοξιάδη, η δνις Ειρήνη Μαλάμου, η δνις Κατ. ΄Εβερτ, η δνις Σ. Ροσολύμου, η δνις Ξένια Σερεμέτιεφ, η δνις Μερκάτη, η δνις Κούκα Ανζού, η δνις Μαρίνα Καρέλλα και άλλοι».

       Το 1964  η Ξένια   παραβρέθηκε  στο γάμο του Παύλου Κουντουριώτη,  στην  Υδρα  για την οποία ο Μπάμπης μωρές έγραψε:

         «Μέσα στο πλήθος κόσμου κατορθώσαμε να διακρίνωμεν την δίδα  Ξένια Σερεμέτιεφ, την δίδα Πασπάτη, το ζεύγος Παμίνου Μπούμπουλη…….»

       Ετσι ψάχνοντας εγώ, κουβέντα με την κουβέντα, έμαθα ότι η Ξένια ήταν εγγονή του Γιουσούπωφ, και από κει τα  άλλα  ήταν  εύκολα έμαθα  ότι  η μητέρα της  Ειρήνη έμενε στην οδό Εβρου  στους Αμπελοκήπους.  Το θέμα ήταν πως θα μπορούσα  να την πλησιάσω και να μιλήσω μαζί της.

        Χτύπησα  πολλές φορές το κουδούνι του σπιτιού της, αλλά δεν μου άνοιξε κανείς. Εγώ επέμενα. Κάποια μέρα την  πέτυχα την  ώρα   που άνοιγε την πόρτα  του ισόγειου σπιτιού της.

        Τη χαιρέτησα, της είπα από που ήμουν, από το διαφημιστικό γραφείο, και τη ρώτησα αν θα δεχόταν μια  πρόσκληση  να παραβρεθεί στην πρεμιέρα της προβολής της ταινίας το σενάριο της οποίας είχε γράψει ο πατέρας της, ο οποίος και πρωταγωνιστούσε – ο Φέλιξ είχε πεθάνει μετά το γύρισμα της ταινίας, το  1967.

        Μου απάντησε  ευγενικά, «ναι μεν αλλά…» κι όταν εγώ θέλησα να ικανοποιήσω τις δημοσιογραφικές μου περιέργειες, χαμογέλασε και μου είπε να περάσω μέσα στο σπίτι, δίνοντάς μου ευκαιρία για  περισσότερη συζήτηση!……

        Το τι μου είπε, τι μου εκμυστηρεύθηκε δε λέγεται, ή μάλλον δεν γράφεται… Γιατί με εδέσμευσε  να μην τα χρησιμοποιήσω πουθενά,  ούτε και να τα πω σε άλλον, όσο θα υπάρχουν απόγονοί της. Ηταν φανερό ότι ήθελε να μιλήσει, κάπου, να ξεφύγει αν μπορούσε, απ όσα την τυραννούσαν. Και φυσικά  όπως είπα στην αρχή, υπάρχουν……  Το μόνο μπορώ να πω είναι ότι υπήρξε μια βασανισμένη πριγκίπισσα,- αφού σε ηλικία 4 ετών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της, να ζει πότε εδώ και πότε εκεί, - όσο να ξαναβρούν  οι Ρώσοι γαλαζοαίματοι   τη  θέση τους στην κοινωνία της Ρωσίας.

 

                                                    Είπε ναι,  αλλά δεν πήγε

 

        Η πρόσκληση εστάλη, αλλά όπως έγραψε  λίγο αργότερα και το περιοδικό της διαφημιστικής εταιρίας   ΑΡΤ, αντί αυτής στην πρεμιέρα  πήγε ο  πρίγκιπας Ορλώφ. Να τι έγραψε το περιοδικό:

 

 

 

                                                    Ας  δούμε τα ιστορικά στοιχεία

 

          Την εποχή που  ο  Ρώσος  πρίγκιπας φέλιξ Γιουσούπωφ  σκότωνε τον Διαβολοκαλόγηρο Ρασπούτιν, πρεσβευτής  στην Αθήνα ήταν  ο πρίγκιπας Σερεμέτιεφ με αποστολή για το Κρητικό ζήτημα, για το οποίο ο Τσάρος Νικόλαος ο Β, έδινε μεγάλη σημασία…..     

         Ο  πρίγκιπας Φέλιξ   Γιουσούπωφ   προερχόταν  από  παλιά  ρωσική οικογένεια Τατάρων  και  ήταν ο κληρονόμος μιας από τις πλουσιότερες οικογένειες της Ρωσίας και της Ευρώπης.

          Κατά τη έναρξη του Α Παγκοσμίου Πολέμου οι Γιουσούπωφ είχαν 100.000 στρέμματα γης  (400χιλ επί 400), πολλές  βιομηχανίες στις  οποίες περιλαμβάνονταν ζαχαρότευτλων, τούβλων, μύλοι, κλωστουφαντουργικές, χαρτοποιείας, ορυχεία, αποστακτήρια βότκας, και 16 παλάτια  στα χτήματα.

          Ο  Φέλιξ παντρεύτηκε  στις 22 Φεβρουαρίου 1914 την πριγκίπισσα  Ιρίνα (Ιννα)  Αλεξάντροβνα της Ρωσίας (γεννήθηκε 3 Ιουλίου 1895 - πέθανε 20 Φεβρουαρίου 1970 στη Ρωσία)   κόρη  του    Μεγάλου Δούκα  Μεγάλου   Αλέξανδρου Μιχαήλοβιτς και της Μεγάλης Δούκισσας Ξένιας  Αλεξάντροβνα,  αδελφής του τσάρου Νικόλαου Β',  μοναδική ανιψιά του, και ανιψιά  της Βασίλισσας Ολγας της Ελλάδος. 

 

                                  Ηταν κατά του γάμου            

 

          Για τη γνωριμία του με την Ιννα που ήταν μια από τις πολύφερνες νύφες της Ρωσίας, παρ ότι ήταν αντίθετος στο γάμο, θα γράψει αργότερα στα απομνημονεύματά του:

       « Δεν   ήμουν σίγουρος  ότι ήμουν έτοιμος για γάμο.  Ωστόσο όταν συνάντησα αυτή την ομορφιά  εντυπωσιάστηκα. Μια μέρα, όταν ήμουν έξω ιππασία, γνώρισα μια πολύ όμορφη κοπέλα που συνοδευόταν από μια ηλικιωμένη κυρία. Τα μάτια μας συναντήθηκαν  και  μου έκανε μια τέτοια εντύπωση ότι θα χαλιναγωγήσει το άλογό μου, την απολάμβανα καθώς περπατούσε…»

…….» Αυτή τη φορά δεν είχα αρκετό χρόνο για να θαυμάσω την εξαίσια ομορφιά του κοριτσιού που ήταν τελικά  γραφτό να γίνει γυναίκα μου και δια βίου σύντροφος….»

….» Ξανασυναντήθηκα  με  την Ιρίνα το 1913. Ήταν πολύ ντροπαλή και επιφυλακτική  και έτσι  προστέθηκε ένα συγκεκριμένο μυστήριο στην γοητεία της ... Σιγά-σιγά, η  Ιννα  έγινε λιγότερο άτολμη. Στην αρχή τα μάτια της ήταν πιο εύγλωττα  από τα  λόγια της, αλλά, καθώς έγινε πιο επεκτατική, άρχισα  να θαυμάζω τη  νοημοσύνη  και την ορθή κρίση της. Δεν της έκρυψα τίποτα  από την προηγούμενη ζωή μου  και  έδειξε μεγάλη κατανόηση και ανοχή…»

     Όταν  ξέσπασε ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος ο Φέλιξ και η Ιννα ήταν σε γαμήλιο ταξίδι  στην Ευρώπη και μάλιστα στη Γερμανία και  δεν τους άφηναν να φύγουν.

         Μετά τη δολοφονία του Ρασπούτιν ο Γιουσούπωφ (τότε 28 χρόνων, είχε  γεννηθεί    23 Μαρτίου του 1887)  εξορίστηκε στην Κριμαία, αλλά επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη το 1917.  Όπου βρήκε   την πόλη σε μαζική αναταραχή μετά την επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917.   Πήρε μαζί του μερικά από τα πιο πολύτιμα έργα ζωγραφικής του  Ρέπραντ   και κοσμήματα, κυρίως διαμάντια, και τον Απρίλιο του 1919, έφυγε από τη Ρωσία για το Παρίσι,   επιβιβαζόμενος με την οικογένειά του και με άλλους ρώσους ευγενείς, στο Αγγλικό θωρηκτό «Μαρλμπορουχ»,    που τους πήγε από τη Γιάλτα στη Μάλτα.  Τα άλλα περιουσιακά του  στοιχεία, τα κατάσχεσε η επανάσταση των μπολσεβίκων.

 

                                                      Ο αγώνας για επιβίωση

 

     Από τη Μάλτα πήγαν στην Ιταλία, χωρίς βίζα, όπου έμειναν ένα βράδυ σε ξενοδοχείο  δωροδοκώντας τον ξενοδόχο με διαμάντια, και από εκεί  με το τραίνο στο Παρίσι. Εκεί έμειναν λίγες μέρες και έφυγαν για το Λονδίνο.

     Ξαναγύρισαν στο Παρίσι το 1920, όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα.

     Εκεί στην αρχή  έζησαν με αυτά  που είχε πάρει μαζί του, τα οποία πούλησε.

      Στο Παρίσι ο Φέλιξ  με τη γυναίκα του  έκαναν έναν οίκο μόδας και ραπτικής,  αλλά κράτησε λίγο διάστημα.  Αργότερα η οικογένεια ζούσε από την αποζημίωση που πήρε, ύστερα από δίκη, από την Μέτρο Γκόλντουιν Μάγερ, επειδή το 1932  γύρισε την ταινία  « Ο Ρασπούτιν και η Αυτοκράτειρα», χωρίς την άδειά τους. Μετά πήρε άλλη αποζημίωση για τη χρήση το ονόματός του   σε αμερικάνικο τηλεοπτικό παιχνίδι, και τελικά εξέδωσε το βιβλίο με τα απομνημονεύματά του από το οποίο κέρδισε πολλά.

     Ο Φέλιξ ήταν ο τελευταίος μια δυναστείας (Πέθανε  27 Σεπτεμβρίου 1967 στο Παρίσι).

 

                              Η κόρη του  Ειρήνη ή «μπε-μπε»  

                                                                                               Το ζευγάρι με την Μπε-μπε το 1916

      Η κόρη  του  Φέλιξ και  της  Ιρίνα  Αλεξάντροβνα, πριγκίπισσα  Ειρήνη  που γεννήθηκε 21 Μαρτίου 1915 στην Πετρούπολη, και είχε το χαϊδευτικό Μπε-Μπε. Παντρεύτηκε στις  19 Ιουνίου 1968   στο Παρίσι  το Νικολάι Διμιτρίεβιτς Σερεμέτιεφ ( γεννήθηκε 28 Οκτωβρίου 1904  στη Μόσχα και πέθανε εκεί 5 Φλεβάρη 1979).

      Ο Νικολάι ήταν γιος του Κόμη Ντμίτρι Σεργκιέγιεβιτς και της κόμισας Ιρίνα Ιλαριόνοβνα και απόγονος του μεγάλου στρατηγού Μπόρις Πέτροβτις Σερεμέτιεφ.

      Εργάστηκε  στη  ναυτιλιακή Εταιρία   Vlasoff, αλλά  έπαθε φυματίωση  και μετακόμισε στην Ελλάδα για καλλίτερο κλίμα.

 

 

Η Ξένια  Σερεμέτιεφ,  με τον  πρόεδρο Πούτιν και τον Πατριάρχη Κύριλλο τον Οκτώβριο του 2001 όταν ακόμα ήταν Μητροπολίτης. Η Ξένια μετέχει στον φορέα Ελληνες και Φιλέλληνες που ιδρύθηκε πρόσφατα.

 

                                                Η  Ελληνοποίηση   των   Ρώσων

 

      Ο Νικολάϊ και η Ειρήνη  απόκτησαν  μια κόρη, την  κοντέσα Ξένια Nikolaevna Sheremeteva,  που γεννήθηκε 1 Μάρτη 1942 στη Ρώμη – μιλήσαμε πιο πριν για τις κοινωνικές παρουσίες της.   Η  Ξένια  παντρεύτηκε στις 20 Ιουνίου 1965 στην Αθήνα  τον  επιχειρηματία Ηλία Σφυρή.

     Το  DNA της Ξένιας χρησιμοποιήθηκε για να προσδιοριστούν τα λείψανα του Τσάρου Νικολάου Β  μετά την εκταφή του 1991.

      Κόρη τους η  Τατιάνα Σφυρή, (γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Αυγούστου 1968)  παντρεύτηκε  το  Μάϊο του 1996 τον Αλέξη  Γιαννακόπουλο αλλά χώρισε. Ξαναπαντρεύτηκε  τον εφοπλιστή Αντώνη Βαμβακίδη  με τον οποίο έχει  τα δύο κοριτσάκια που είπαμε στην αρχή.       

    Η μητέρα της Ξένιας, πριγκίπισσα  Ιρίνα Γιουσούποβα- Φελικσοβνα, κόρη του Γιουσούπωφ, εκείνη που συνάντησα,    πέθανε   στις 30 Αυγούστου 1983 στη  Γαλλία  και θάφτηκε με τους παππούδες της στο Ρωσικό νεκροταφείο  της   Essone.

 

                                                                                                                                                        ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

                                                                                                                                                                                                        14-11-12

Πηγές: Προσωπικές εμπειρίες, αφήγηση Ειρήνης Σερεμέτιεφ, Wikipedia.

© KOUTOUZIS.GR Αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή www.koutouzis.gr

Κεντρική σελίδα