Ερείπια των Κυκλώπειων τειχών στο λόφο Αγίας Παρασκευής
Οινοχωρίου (Ανω Κάνιανη) Δήμου Γραβιάς.Προέλευση http://www.koutouzis.gr/driopi+alla.htm
ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΔΡΥΟΠΕΣ
Οι Δρύοπες θεωρούνται απόγονοι των Πελασγών. Γενάρχης τους, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν ο Δρύωψ, ο γιος του ποταμού Σπερχειού και της Πολυδώρας, θυγατέρας του Δαναού(;).(1900-1600 π.Χ.) Η αρκαδική αναφορά θέλει το Δρύοπα γιο του Απόλλωνα και της Δίας, θυγατέρας του Λυκάονος (1410 π.Χ).
Ερείπια των Κυκλώπειων τειχών στο λόφο Αγίας Παρασκευής
Οινοχωρίου (Ανω Κάνιανη) Δήμου Γραβιάς.
Οι Δρύοπες αρχικά κατοικούσαν στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Οίτη και Παρνασσός, μία άγονη γη που ήταν γνωστή ως Δρυοπίς, λόγω των πολλών δρυών που είχε. Οι οικισμοί των Δρυόπων διατηρήθηκαν μέχρις ότου άρχισαν να εμφανίζονται στον ελληνικό χώρο τα πρώτα καθαυτό ελληνικά φύλα. Η ακμή του πολιτισμού τους τοποθετείται γύρω στα 1300 π.Χ..
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, οι Δρύοπες εκδιώχθηκαν από τη Δρυοπίδα από τον Ηρακλή (1250 π.Χ) και τους Μαλιείς, που κατέλαβαν την οχυρωμένη πόλη τους στον Παρνασσό (Ηρόδοτος, 8, 43). Κατά τον μύθο, στην Τραχινία η Διηάνειρα βοήθησε τον Ηρακλή πολεμώντας στο πλευρό του κατά των Δρυόπων και πληγώθηκε στο στήθος. Στη συνέχεια οι Δρύοπες εποίκισαν την Ηπειρο, όπου μία περιοχή επίσης ονομαζόταν Δρυοπίς.
Εκδιώχθηκαν όμως και από εκεί, από τους Δωριείς του Ολύμπου και της `Οσσας. Τελικά μετανάστευσαν προς τα νότια και εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια και τις Κυκλάδες. Κοντά στο γεωγραφικό κέντρο της νήσου Κύθνου υπήρχε αρχαία πόλη με το όνομα Δρυοπίς (και σήμερα αναγνωρισμένο παραδοσιακό χωριό), ενώ ο Ηρόδοτος (8, 46) απέδιδε το όνομα σε ολόκληρη την Κύθνο, η οποία αργότερα απέκτησε το σημερινό της όνομα από ομώνυμο αρχηγό των Δρυόπων.
Κατά τη μυθολογία και πάλι, όσοι Δρύοπες κατέφυγαν στην Πελοπόννησο προσέπεσαν ως ικέτες στον βασιλιά Ευρυσθέα, ο οποίος ως αντίπαλος του Ηρακλή τους έδωσε την αργολική πόλη Ασίνη. Οι ίδιοι οι Δρύοπες ίδρυσαν από μόνοι τους τη Νεμέα και τη Δρυόπη Τροιζηνίας. Ο Παυσανίας στα «Μεσσηνιακά» (τόμος Β, λδ΄, 9) μας πληροφορεί ότι αυτή η μετανάστευση έλαβε χώρα κατά την «τρίτη γενεά», όταν βασιλιάς των Δρυόπων ήταν ο Φύλας (1320 π.Χ) ο οποίος είχε Αρκαδική καταγωγή. ΚΑΛΛΙΣΤΩ= ΔΙΑ, ΑΡΚΑΣ, ΔΡΥΟΨ, ΔΡΥΟΠΗ,+ΑΝΔΡΑΙΜΩΝ = ΦΥΛΑΣ. Αντιμετωπίζοντας διωγμούς ως σύμμαχοι των Σπαρτιατών, έφυγαν όταν οι Σπαρτιάτες τους επέτρεψαν να εγκατασταθούν σε μία πόλη της Μεσσηνίας την οποία οι Δρύοπες μετονόμασαν επίσης σε «Ασίνη».
Οι ίδιοι οι Δρύοπες θεωρούσαν ότι ο Δρύωψ ( δείτε πιο κάτω ) ήταν ο μυθικός γενάρχης τους και πρώτος τους βασιλιάς στην Οίτη. Για να τον τιμήσουν, οι Δρύοπες είχαν ιδρύσει ένα ιερό με το άγαλμά του στην Ασίνη της Αργολίδας και κάθε δύο χρόνια τελούσαν προς τιμή του μία μυστικιστική εορτή, ενώ παράλληλα τιμούσαν και τη θυγατέρα του, τη νύμφη Δρυόπη, μία από τις Αμαδρυάδες.
Στους Δρύοπες αποδίδεται η ανέγερση των Δρακόσπιτων, 23 μεγαλιθικών μνημείων που βρίσκονται μόνο στη νοτιοανατολική Εύβοια, το τμήμα δηλαδή του νησιού όπου εγκαταστάθηκαν οι Δρύοπες.
Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΡΥΩΨ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΔΡΥΟΠΗ
Η Δρυόπη πήρε το όνομά της από τους απογόνους του Δρύοπος, Βασιλιά της Λοκρίδας.
Ο Δρύοπας ήταν γιος του Σπερχειού και της Πολυδώρης, κόρης του Δαναού(;).
Ο Δρύοπας είχε μια κόρη τη Δρυόπη.
Κάθε μέρα έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα της στην Οίτη παρέα με τις νύμφες Αμαδρυάδες, που την άφηναν να παίρνει μέρος στα παιχνίδια τους, τη μάθαιναν να υμνεί τους θεούς και να χορεύει.
Εκεί, στις πλαγιές της Οίτης, την είδε να χορεύει ο θεός Απόλλωνας και την ερωτεύτηκε. Για να την κάνει δική του μεταμορφώθηκε αρχικά σε χελώνα. Μόλις η Δρυόπη πήρε με τρυφερότητα το ζώο στην αγκαλιά της, ο Απόλλωνας μεταμορφώθηκε σε φίδι. Οι Νύμφες φοβήθηκαν κι έφυγαν τρέχοντας. Έτσι ο θεός Απόλλωνας κατάφερε να πετύχει τα σχέδιά του. Η βασιλοπούλα μετά από αυτά γύρισε τρομαγμένη στο παλάτι χωρίς να πει σε κανέναν τίποτε.
Ύστερα από λίγο καιρό παντρεύτηκε τον Ανδραίμονα και γέννησε ένα παιδί τον Άμφισσο, που όμως είχε πατέρα τον Απόλλωνα. Ο Άμφισσος όταν μεγάλωσε έγινε ο βασιλιάς της περιοχής και έχτισε μια πόλη που την ονόμασε Οίτη. Κοντά στην Οίτη έχτισε και ναό για τον πατέρα του τον Απόλλωνα.
Μια μέρα που η Δρυόπη είχε πάει στο ναό, την άρπαξαν οι Αμαδρυάδες και την έκαναν κι αυτή Νύμφη. Στον τόπο που στεκόταν πριν την αρπάξουν έκαναν να φυτρώσει μια λεύκα και να αναβλύσει μια πηγή.
Ο Άμφισσος,(1300 π.Χ), για να τιμήσει τις Αμαδρυάδες που τόσο αγαπούσαν τη Δρυόπη, ίδρυσε ιερό και καθιέρωσε να γίνονται εκεί αγώνες δρόμου, στους οποίους δεν επιτρεπόταν να πλησιάσουν γυναίκες.
Οι Δρύοπες θεωρούνται από τους παλιότερους κατοίκους της περιοχής της κοιλάδα του Σπερχειού και της Οίτης.
Ενώ, όμως, η νύμφη πλέον, Δρυόπη βρισκόταν στην Αρκαδία, βιάστηκε από τον Ερμή.
Το παιδί που γέννησε από την ένωση αυτή είχε αποκρουστική όψη, πόδια τράγου, μυτερά αυτιά, δυο κέρατα στο κεφάλι και το πρόσωπό που καλυπτόταν από πυκνή γενειάδα. Η Δρυόπη μόλις το είδε τρόμαξε και τράπηκε σε φυγή εγκαταλείποντας το παιδί της. Ο Ερμής τότε το λυπήθηκε, τον πήρε στην αγκαλιά του και τον έφερε στην κατοικία των θεών, στον Όλυμπο. Όλοι οι θεοί μόλις τον είδαν άρχισαν να γελούν γοητευμένοι από τη μορφή του. Περισσότερο απ' όλους ο θεός του κεφιού, ο Διόνυσος, που με χαρά δέχτηκε να έρθει στη συντροφιά του και τον ονόμασε Παν, επειδή οι πάντες ευχαριστήθηκαν όταν τον είδαν.
Ο Πάνας έγινε τραγοπόδαρος θεός των ποιμένων και των ποιμνίων και κατοικούσε σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες στα βουνά της Αρκαδίας.
Οι ιστορικοί μας βεβαιώνουν ότι πραγματικά στην Οίτη υπήρχε και ναός του Απόλλωνα και πόλεις με το όνομα Δρυόπη και Οίτη.
Νοτιοδυτικά της Ερινεού αρχίζει η χαράδρα του Πίνδου ποταμού μήκους 4 περίπου χιλ. Στην άκρη της χαράδρας που οι οροσειρές της Γκιώνας και της Οίτης. Στην είσοδο του χωριού Οινοχώρι, κοντά σώζονται ερείπια αρχαίας πόλης με ισοδομικό τείχος, όπως και της Ερινεού, και σε όλη την έκταση υπάρχουν διάσπαρτα πλήθος θραυσμάτων αγγείων και κεραμικών. Εκεί ανακαλύφθηκε επιτύμβια στήλη που ανάγεται στον 4ο αιώνα π.Χ. με την επιγραφή "ΕΠΙΦΑΝΕΙ ΛΑΥΣΙΑ ΑΝΔΡΙ ΑΓΑΘΩ" δηλαδή "Στον επιφανή Λαυσία, άνδρα ενάρετο", καθώς και πώρινο λίθο με την λέξη "ΒΡΟΧΟΣ".
Επίσης από τους κατοίκους βρέθηκαν πολλά νομίσματα χάλκινα και ασημένια του 5ου και 4ου π.Χ αιώνα των Μαλιέων, Οιταίων, Φωκέων, Αμφισσέων και άλλων γειτονικών λαών. Στη θέση αυτή τοποθετείται η Δρυόπη, επειδή η πόλη περιβάλλεται από πυκνά δάση διαφόρων ειδών δρυός.
Σήμερα χωριά Δρυόπη εκτός από την Τροιζηνία, υπάρχουν στη Λοκρίδα, και στα Λεύκτρα Καλαμάτας (55 χιλ νότια).
Η Δρυόπη αυτή είναι κτισμένη σε ένα ανοιχτό, ξέφωτο και ηλιόλουστο τοπίο, στην κατάφυτη από βελανιδιές και φασκομηλιές βουνοπλαγιά της "Σωτηρίτσας". Έχει διάπλατο ανοικτό ορίζοντα με θέα το Μεσσηνιακό κόλπο και τις ακτές του, την αντίστοιχη θάλασσα της Μεσογείου το γκριζοπράσινο κάμπο του Αγίου Νικολάου (Σελίνιτσας) και της Στούπας με το δάσος των ελιών και τα δαντελωτά ακρογιάλια της Μεσσηνιακής Μάνης.
**** Με το όνομα ΔΡΥΟΠΗ υπάρχει στη Νεμέα ΟΙΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΕ ΚΤΗΜΑ ΔΡΥΟΠΗ – είπαμε ότι τη Νεμέα την ίδρυσαν Δρύοπες.
**** Στο Λαύριο εκδιδόταν με τον τίτλο ΔΡΥΟΠΗ τριμηνιαίο περιοδικό με ενημερωτικό, φιλολογικό και φυσιολατρικό περιεχόμενο. Το κυκλοφορούσε στην πόλη ο Επιμορφωτικός-Εκδρομικός Όμιλος Λαυρίου από το 1960 μέχρι το 1972.
Επί πλέον πηγές : http://www.krassanakis.gr/greece.htm Ιστορικά http://el.wikipedia.org/
© ΤΡΟΙΖΗΝΙΑ- KOUTOUZIS.GR Αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή www.koutouzis.gr .