Δεν  πρέπει  να υπάρχει  πια  καμιά αμφιβολία: Οι Κυκλάδες,  και ιδιαίτερα η περιοχή γύρω από τη Σαντορίνη,με το Ακρωρίρι  της, από τη Δήλο ως την  κέρο και όχι μόνο είναι η χαμένη  Ατλαντίδα.  Οσο  διαπιστώνεται ότι  η  Ελλάδα αλλάζει σχήμα, αλλά­ζει  μορφή, ή γίνονται αναλύψεις,  αυτό  επιβεβαιώνεται.

      Ηδη η νοτιοδυτική Πελοπόν­νησος «ταξιδεύει» προς την Ιταλία, και η Ιταλία έρχεται προς την Πελοπόννησο. Η Κρήτη απομακρύνεται προς το Νότο!

          Ακόμη η Νίσυρος  ψηλώνει και  πλησιάζει την Κω.  Όλα στρέφονται κυκλικά. Σίγουρα  οι Κυκλάδες (!) είναι ο αφαλός της Γης. Το κέντρο  της Παγγαίας.

 

                              ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ      ΗΠΕΙΡΩΝ

 

    Οι κινήσεις αυτές γίνονται στα πλαίσια της ευρύτερης μετακίνησης των ηπείρων. 'Οπως είναι γνωστό, πριν 200 εκατομμύρια χρόνια, όλες οι ήπειροι ήταν ενωμέ­νες μεταξύ τους. Η Βόρεια Αμερική ακουμπούσε στην Ευρασία και η Νότια στην Αφρική. Τότε είχαμε την Παγγαία.

     Σιγά- σιγά, με την πάροδο των αιώνων, οι ήπειροι «άνοιξαν» κι έφτασαν στη σημερινή τους θέση. Δε θα μείνουν, όμως, εκεί, αφού ταξιδεύουν συνεχώς. Ανάμε­σα σε άλλες γεωλογικές αλ­λαγές, η Βόρεια Αμερική θα χωρίσει από τη Νότια και η Μεσόγειος Θάλασσα θα μι­κρύνει. Αυτό θα είναι γεγο­νός, αλλά... μετά 50 εκατομ­μύρια χρόνια.

 

             

 

Αριστερά, οι ήπειροι πριν από 150 εκατ. χρόνια, όταν η Βόρεια Αμερική ακουμπούσε στην Ευρώπη και η Νότια Αμερική στην Αφρική (Παγγαία). Δεξιά, οι ήπειροι μετά από 50 εκατ. χρόνια: Η Βόρεια Αμερική θα χωριστεί από τη Νότια και η Μεσόγειος Θα μικρύνει.

 

                             ΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ

 

    Αυτές οι αλλαγές δε θα γίνουν απότομα. Γίνονται καθημερινά εξαιτίας των ελ­κτικών δυνάμεων τον Σύ­μπαντος, και μοιάζει να έχουν επίκεντρο εκδήλωσής τους το μεσογειακό χώρο, όπου έγιναν ως τώρα οι με­γαλύτερες γεωλογικές μετα­βολές, εξαφανίστηκαν πρώ­τα τα προϊστορικά θηρία και ζώα (ελέφαντες, λιοντάρια κλπ.) και άνθισε ο πολιτι­σμός που φώτισε τον υπόλοι­πο κόσμο.

 

                        ΚΑΤΙ ΜΙΚΡΑ ΝΗΣΑΚΙΑ...

 

     Πριν από 500 εκ. χρόνια, μέσα στην έκταση της Παγ­γαίας, η Ελλάδα ήταν βυθός. Εξείχαν δύο-τρία νησάκια, που ήταν οι κορυφές των σημερινών βουνών του  Ολύμπου, της Ροδόπης, του Γράμμου, του Πεντελικού, του Υμηττού.

          Αργότερα ο βυθός άρχισε να αναδύεται, υπέστη  διάφο­ρες γεωλογικές μεταβολές, ώσπου  έφτασε στη σημερινή  μορφή. 'Ομως, το σήμερα θα αλ­λάξει. Καθώς παρατηρούν οι γεωφυσικοί, η Πελοπόννη­σος στρέφεται, σε σχέση με τη Στερεά Ελλάδα, όπως οι δεί­κτες του ρολογιού, με μια γωνία 25°, και «ταξιδεύει» προς την Ιταλία.

        Η Βόρεια Πελοπόννησος ανυψώνεται, ενώ η Νότια Στερεά βυθίζεται. Οι επιστή­μονες έχουν παρατηρήσει καταβυθίσεις των ακτών έως 40 εκατοστών στις περιοχές του Σχίνου και του Πόρτο Γερμενού καθώς  και  50εκα­τοστών στην περιοχή Στρα­βών.     Κάποτε ο Κορινθιακός θα γίνει λίμνη...Οπότε θα βγει άχρηστη  η κρεμαστή  γέφυρα Ρίου-Αντιρίου.  Και διερωτάται κανείς  έχουν ληφθεί υπ όψη  αυτές  οι εξελίξεις;

    Επίσης έχουν παρατηρήσει  διεύρυνση  του Ισθμού  της Κορίνθου  κατά 2 εκατοστά  το χρόνο. Ετσι υπολογίζουν ότι στα επόμενα εκατό χρόνια θα έχει  διευρυνθεί  κατά  ένα μέτρο.

      Η Κρήτη, εξ άλλου, πάει προς τα νότια και ανεβοκα­τεβαίνει, χωρίς περιστροφή.

      Ανυψώνεται νοτιοδυτικά και βυθίζεται βορειοανατο­λικά. Δηλαδή το δυτικό τμή­μα πραγματοποιεί θετική και το ανατολικό αρνητική κίνη­ση. Στον άξονα Τυμπάκι -Η­ράκλειο δεν έχουμε καμιά κίνηση.

     Αυτό, όμως, που συμβαί­νει με την Κρήτη είναι πε­ρίεργο. Δεν κινείται σαν ενι­αίο τμήμα ξηράς, αλλά κατά κομμάτια-μπλοκ, με ενδιάμε­σα βυθίσματα, στις πεδινές και ημιορεινές εκτάσεις, του Ρεθύμνου, του Ηρακλείου, της Ιεράπετρας και της Ση­τείας.

     'Εχει υπολογιστεί ότι τα τελευταία 10 εκατομμύρια χρόνια το Κρητικό Πέλαγος αυξήθηκε κατά 70% από κα­ταβυθίσεις ξηράς σ' αυτό το χώρο, που έγιναν πριν από  10 εκατ. χρόνια.

     Ακόμη η Νίσυρος  ανυψώνεται  και συνεχώς  πλησιάζει την Κω.

     Θα αναρωτηθούμε  ακόμη, οι καθιζήσεις  στην Πελοπόννησο  και την Κρήτη  ποιά αιτία έχουν;

 

                                        ΝΕΑ ΖΩΗ – ΕΞΕΛΙΞΗ

 

      Ολες  αυτές οι γεωλο­γικές μεταβολές προκαλού­νται από ηλεκτρομαγνητικές έλξεις του Σύμπαντος και εκ­δηλώνονται με σεισμούς, πολλές φορές φονικούς και καταστρεπτικούς. Γίνονται, όμως, για ν' ακολουθήσει η Γη την τάξη του Σύμπαντος, που επιδιώκει νέα ζωή και εξέλιξη, στα πλαίσια που εκείνο έχει προγραμματίσει.

 

       

(Αριστερά) Η περιοχή της Αγίας Ρουμέλης, στην Κρήτη. Τα βέλη δείχνουν ως πού έφτανε πριν η Θάλασσα -και, αντίστοιχα, πόσο έχει υψωθεί η ξηρά.(Δεξιά) Οι αλλαγές στον Κορινθιακό.

   Ο   ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ  -  ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΜΟΣ

  Όμως και άλλα στοιχεία μας οδηγούν  σ αυτό το συμπέρασμα.

   Ο   κατακλυσμός  του Νώε και του Δευκαλίωνα  είναι  ένα  και  το αυτό συνταρακτικό γεγονός, που συνέβη  μεταξύ του  1530  και του 1500  π.Χ. Και  δεν  πρόκειται για  βροχή   που  έπεσε  από  ψηλά,   αλλά  για καταποντισμό  μεγάλων  εκτάσεων   ξηράς  του   Αιγαίου  και   της  Μεσογείου,  που  προκάλεσε  η  τρομακτική  έκρηξη   του ηφαιστείου της Σαντορίνης,  και   κατέστρεψε ολόκληρη σχεδόν  την  τότε   πολιτισμένη Ελλάδα.  Τη χαμένη ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ.

  Φυσικά αναφέρονται  και προηγούμενες  εκρήξεις  του ηφαιστείου και κατακλυσμοί - καταποντισμοί  στην Μέση Ανατολή.

             Στο συμπέρασμα  αυτό κατέληξα  αφού:

           1.-  Υπολόγισα  τα χρόνια  από τον Ιησού ως τον Νώε, με βάση τις γενιές  όπως  τις αναφέρουν η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη.                    

           2.-Κατήρτισα πίνακες με το  «Γενεαλογικό Δένδρο  των αρχαίων  Ελλήνων» (2.500  πρόσωπα) και υπολόγισα τα χρόνια , βάσει των γενεών, ξεκινώντας από ένα πανελλήνιο γεγονός,  τον Τρωϊκό πόλεμο, που είναι γνωστό πότε έγινε.

           3.- Ελαβα υπ όψη του τη  μαρτυρία  του  Αιγύπτιου  ιερέα Σούχις στον Σόλωνα,  καθώς και τις εκτιμήσεις  των,  αρχαιολόγου Σπύρου  Μαρινάτου  και ηφαιστειολόγου  Αγγελου  Γαλανόπουλου.

           Το  «Γενεαλογικό  Δένδρο  των      αρχαίων    Ελλήνων» είναι ένας  οδηγός για  πάρα  πολλά πράγματα.  Παίρνοντας ένα  όνομα, μπορείς  να ανατρέξεις      περισσότερο  και  να βρεις το πληρέστερο   γενεαλογικό του δένδρο, πέρα από  αυτό  που ήδη  αναφέρεται, όπως π.χ. του Μεγάλου  Αλεξάνδρου , που οι ρίζες του    κρατάνε  από τον  Ηρακλή  κ.λ.π.

          Μπορείς   να   κάνεις διάφορες  συγκρίσεις και   παράλληλα   πολλές   διαπιστώσεις όπως   το γεγονός ότι, μετά τον κατακλυσμό  του Δευκαλίωνα, όλοι οι  τότε  αρχαίοι  ΄Ελληνες είχαν συμπεθεριάσει   πανελλαδικά.  Επειδή   δε  είχαν μείνει λίγοι   παντρεύονταν και αδέλφια μεταξύ τους.  Ακόμη ότι  ο Ηρακλής  ήταν ο πολυγαμικότερος  αρχαίος Έλληνας. Κι ότι  η   Αργοναυτική εκστρατεία    πρέπει νάγινε   μεταξύ  1400-1350 π.Χ. και πήραν  μέρος πολύ διαφορετικά άτομα  από αυτά   που αναφέρονται, αφού  πολλά   δεν είχαν γεννηθεί ακόμη.

         Προσδιορίζοντας  με το σύστημα αυτό   τα   χρόνια   που  λέγεται ότι  έζησε  κάθε μυθικό  πρόσωπο,   με προσέγγιση   +  --    20  χρόνια,  από μυθικό γίνεται ιστορικό. Και  πολλά άλλα, ανάλογα με  τον παρατηρητή  και τις γνώσεις του. Όπως π.χ.   ότι  η θυσία  της Ιφιγένειας και του Ισαάκ  έγιναν την ίδια  εποχή,  το  1200 π.Χ.  (βλέπε  βιβλίο ΤΟ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ  ΔΕΝΔΡΟ  ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ) .

       Στα   1530π.Χ., όσοι   απέμειναν στον Ελληνικό χώρο, πρέπει  να  είχαν  πάθει ένα είδος σύγχυσης αφού θεωρούσαν    ότι τους γέννησαν  Θεοί, νύμφες, ποτάμια, βουνά  κλπ., ή  ότι φύτρωσαν  από σπορά.  Διότι  το  ανθρώπινο γένος  και  ιδιαίτερα το Ελληνικό     είχε  πολλές  χιλιετηρίδες  ενσυνείδητης   ύπαρξης   και δεν  ήταν δυνατόν να μη   γνώριζε  ποιός  γεννάει   ποιόν.

                                                                       ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ

                                                                   Δημοσιογράφος - Ερευνητής

 

©  KOUTOUZIS.GR  Αναδημοσίευση  επιτρέπεται μόνο με αναφορά στην πηγή  www.koutouzis.gr .